Paul Peikert
Z Wikipedii
Paul Peikert, ur. 1 października 1884 w Langendorf (Bodzanów w powiecie nyskim), zm. 18 sierpnia 1949 w Bredenborn w Westfalii) – ksiądz katolicki, w latach 1932-1946 proboszcz kościoła św. Maurycego we Wrocławiu przy Klosterstraße ("Klasztorna", dziś ul. Traugutta) nr 34, autor "Kroniki dni oblężenia Wrocławia 22.I – 6.V.1945" – dokumentu, szczegółowo opisującego życie wewnątrz oblężonej przez Armię Czerwoną pod koniec II wojny światowej Festung Breslau – "Twierdzy Wrocław".
Rodzicami Paula Peikerta był stolarz Józef oraz Karolina z domu Rother. Po ukończeniu nauki w gimnazjum odbył studia teologiczne i 20 czerwca 1910 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Koppa. W parafii Wansen (Wiązów w powiecie strzelińskim) przez ponad rok był wikarym; stamtąd przeniesiono go do Jawora, a stamtąd po dwóch latach do wrocławskiej parafii św. Henryka. Po dalszych trzech latach, w 1916 przeniesiono go do Grodkowa (Grottkau), gdzie objął posługą duszpasterską zakład wychowawczy. W 1918 trafił na krótko do podwrocławskich Żernik (Neukirch, dziś osiedle Wrocławia), a w listopadzie – do Hermsdorf (Sobięcin k. Wałbrzycha), gdzie zorganizował w 1920 parafię i której proboszczem został 20 lutego 1923. W 1928 Peikerta przeniesiono do Wałbrzycha, a w 1932 kuria wybrała go spośród ponad stu kandydatów na proboszcza parafii św. Maurycego we Wrocławiu. Przez kilka pierwszych lat na nowej placówce Peikert uruchomił budowę kościoła filialnego św. Józefa przy Ofenerstraße (dziś Krakowskiej), uporządkowania cmentarzy parafialnych a także wyposażenia kościoła w nowy ołtarz.
17 sierpnia 1937 Peikert został aresztowany na trzy miesiące po tym, jak podczas rewizji w kościele gestapo znalazło trzy egzemplarze "Listu otwartego do Goebbelsa", napisanego w odpowiedzi na wystąpienie ministra propagandy Rzeszy przeciw Kardynałowi Mundeleinowi. Peikerta oskarżono o rozpowszechnianie "Listu", ale pomimo śledztwa nic mu nie udowodniono i 11 listopada wypuszczono na wolność. Kłopoty z tajną policją nie stanęły na przeszkodzie mianowaniu Peikerta radcą kościelnym, którą to funkcję powierzył mu kardynał Bertram 26 listopada 1940.
Pod koniec oblężenia Wrocławia w 1945 roku przebywał w całej parafii sam, skrupulatnie spisując w swoim dzienniku kolejne dni nalotów, ostrzeliwań, bombardowań, wyburzeń i pożarów. Jego kronika, wydana po wojnie drukiem, stała się cennym dokumentem źródłowym, pozwalającym odtworzyć przebieg oblężenia. Po wojnie wyjechał do Westfalii, gdzie w Bredenborn w powiecie Höxter do śmierci pełnił obowiązki wikarego.
[edytuj] Bibliografia:
K. Jonca i A. Konieczny, 1984. Przedmowa do Kroniki dni oblężenia. Ossolineum, Wrocław.
