Paul Robert Magocsi
Z Wikipedii
Paul Robert Magocsi (ur. 1942 New Jersey, USA) amerykański historyk oraz profesor nauk politycznych, przewodniczący Światowej Rady Rusinów, rusiński działacz narodowy, zwolennik autonomii Zakarpacia [1], [2] Szkołę średnią ukończył w New Jersey, następnie studia kontynuował na Rutgers University, które ukończył w 1966. Pracę doktorską napisał i obronił na Princeton University w 1972. Do 1973 wykładowca na Harvard University oraz członek prestiżowego Society of Fellows w latach 1973-1976. Od roku 1980 jest wykładowcą historii oraz nauk politycznych na University of Toronto oraz kierownikiem Ukrainian Studies. Od 1996 jest członkiem Fellow of the Royal Society of Canada. Od roku 2005 jest przewodniczącym Światowej Rady Rusinów.
Specjalizuje się w studiach politycznych nad zagadnieniami rusińskimi i ukraińskimi. Jest autorem licznych monografii i prac badawczych nad pochodzeniem narodów zamieszkujących Europę Centralną w obszarze Karpat.
Paul Robert Magocsi jest zwolennikiem istnienia narodu karpatoruskiego, twierdzi, że na terenie obecnej Polski, Słowacji, Ukrainy i Serbii mieszka około 1 200 000 społeczność o proweniencji karpatoruskiej [3] do której zaliczył Łemków, Bojków i Hucułów, wobec których nie powiodły się próby ukrainizacji' oraz, że ludność ta ma nadal poczucie swojej rusińskiej odrębności narodowej z aspiracjami do stania się czwartym narodem wschodniosłowiańskim, obok Ukraińców, Rosjan i Białorusinów[4]. Pogląd taki w etnologii reprezentuje również prof. Paul Best . W roku 1998 Mogosci oraz Iwan Turjanica jako delagaci Światowej Rady Rusinów byli uczestnikami International Conference Inter-Ethnic Relations in Transcarpathian Ukraine (Użgorod, Ukraina, 4-7 września 1998) przy European Centre for Minority Issues (ECMI) [5]. Profesor Mogosci był również uczestnikiem i prelegentem na konferencjach naukowych w Krynicy, Przemyślu [6] i Krakowie.
Paul Robert Magocsi jest autorem ponad 450 publikacji i opracowań historycznych, studiów etnicznych i politycznych, lingwistycznych, kartograficznych oraz z dziedziny bibliografiii.
[edytuj] Publikacje
- Historical Atlas of Central Europe (History of East Central Europe, Vol. 1, 2002.
- Ukraine: An Illustrated History 2007
- A History of Ukraine 1996
- Galicia: A Multicultured land 2005
- The Roots of Ukrainian Nationalism: Galicia as Ukraine's Piedmont 2002
- Our People: Carpatho-Rusyns and Their Descendants in North America 2005
- Galicia: a Historical Survey and Bibliographic Guide 1990
- Shaping of a National Identity: Subcarpathian Rus', 1848-1948, Harvard University Press. ISBN 0-674-80579-8. 1978.
- Carpatho-Rusyn Studies: An Annotated Bibliography (1988. V. 1: Garland Reference Library of the Humanities), Garland Publishing. ISBN 0-8240-1214-3
- Magocsi, Paul Robert, Ivan Pop (2005). Encyclopedia of Rusyn History and Culture. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 0-8020-3566-3.
- [3]] Paul Robert Magocsi oraz Carpatho-Rusyn American, Vol. XIX, No. 2. Summer 1996. Historia państwowości karpatoruskiej.
Przypisy
- ↑ Podczas referendum dotyczącego niepodległości Ukrainy 1 grudnia 1991, ponad 78% mieszkańców Zakarpacia głosowała za autonomią w obrębie Ukrainy. W następstwie nie wywiązania się rządu w Kijowie wobec zobowiązań grudniowego referendum, w maju 1993 liderzy karpatorusińscy utworzyli rząd tymczasowy z 51 osobowym parlamentem, którego premierem został Iwan Turjanica. W marcu 2008 rada obwodu zakarpackiego uznała, że istnieje narodowość rusińska, zgodnie z tym postanowieniem Rusini są oficjalną mniejszością narodową. (w:) Rzeczpospolita 13 marca 2008.
- ↑ Dr. Paul Robert Magocsi. W: Carpatho-Rusyn Knowledge Base [on-line].
- ↑ Poza obwodem zakarpackim Rusini jako mniejszość narodowa uznawani są w 22 krajach świata. W Stanach Zjednoczonych, działa m.in. Rusińska Bizantyjska Metropolia Katolicka. Ruś Zakarpacka była przez ponad 1000 lat częścią składową Węgier a następnie Austro-Węgier do końca I wojny światowej, od 1918 należała do Czechosłowacji. W marcu 1939 przy pomocy Niemiec Ruś Zakarpacka ogłosiła niepodległość jako Karpato-Ukraina, następnie po kilku dniach została zaanektowana przez Węgry. Po II wojnie została zajęta przez Związek Radziecki i włączona do Ukraińskiej SRR.
- ↑ "Czy w XX w. w Europie Środkowo-Wschodniej powstają nowe narody?". J. Lewandowski [w:] Wokół antropologii kulturowej, pod red. M. Haponiuka i M. Rajewskiego, Lublin 1999, s.42-43
- ↑ [1]International Conference Inter-Ethnic Relations in Transcarpathian Ukraine Użgorod
- ↑ [2] konferencja naukowa Czy istnieje czwarta Ruś? Wokół tożsamości kulturowej w regionie karpacki
