Paweł Musioł

Z Wikipedii

Paweł Musioł (ur. 1905 w Lesznej Górnej, zm. 19 lutego 1943 w Katowicach) - polityk, publicysta, historyk literatury śląskiej, nauczyciel.

Studiował i doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach trzydziestych ubiegłego wieku nauczyciel (m.in. w Chorzowie, Mysłowicach i Tarnowskich Górach). W roku 1937 pełnił funkcję kuratora Związku Nauczycielstwa Polskiego (za jego czasów zaistniał spór z Wandą Wasilewską).

Redaktor naczelny "Nowej Polski" (1931-1932) a następnie "Kuźnicy" (1935-1937) - jednego z najważniejszych czasopism kulturalnych na Górnym Śląsku. Na łamach "Kuźnicy" debiutował m.in. Wilhelm Szewczyk.

W latach 1928-1930 Paweł Musioł był Prezesem Zarządu Głównego Znicza - organizacji skupiającej studentów-Cieszyniaków. W 1931 roku utworzył stowarzyszenie "Młoda Polska" - skupiające przede wszystkim przedstawicieli młodego pokolenia śląskiej inteligencji (Alojzy Targ, Jan Kotajny, Emil Świerzy). "Musiołowcy" (jak zaczęto powszechnie określać to środowisko) zaangażowali się następnie w tworzenie Ochotniczych Drużyn Robotniczych, Oddziałów Młodzieży Powstańczej i Robotniczego Instytutu Oświaty i Kultury im. Stefana Żeromskiego.

Środowisko Pawła Musioła współpracowało początkowo z sanacją śląską choć nie zyskało sobie przychylności Wojewody Śląskiego Michała Grażyńskiego, a w grudniu 1935 roku przystąpiło do Ruchu Narodowo-Radykalnego "Falanga".

W czasie okupacji Musioł pełnił funkcję Komendanta Związku Walki Zbrojnej w powiecie cieszyńskim. W 1941 roku aresztowany przez Gestapo i po wielomiesięcznym ciężkim śledztwie zgilotynowany w katowickim więzieniu.