Pergamon (państwo)
Z Wikipedii
Pergamon, Królestwo Pergamońskie (też Pergameńskie) – państwo hellenistyczne w zachodniej części Azji Mniejszej ze stolicą w mieście Pergamon, istniejące w latach 283-133 p.n.e. i rządzone przez dynastię Attalidów. Od około 236 p.n.e.[1]było królestwem rządzonym przez króla (basileusa).
Spis treści |
[edytuj] Historia państwa
Założycielem państwa był protoplasta rodu Attalidów Filetajros, który w 283 p.n.e. opanował Pergamon, odrywając jego terytorium od państwa Lizymacha. Panowanie Filetajrosa oraz jego siostrzeńca i następcy Eumenesa I to czas walki o utrwalenie niezależności, głównie przeciwko monarchii Seleukidów. Następny władca Attalos I prowadził liczne wojny z krajami sąsiednimi – z Galatami, Seleukidami, Macedonią, a podstawą jego polityki stała się współpraca polityczna i militarna z Rzymem. Za jego czasów ma również miejsce początek intensywnego rozwoju kulturalnego i naukowego Pergamonu (założenie Biblioteki Pergamońskiej, działalność fundacyjna w Pergamonie i Atenach). Za Eumenesa II Pergamon stał się największym państwem w Azji Mniejszej, przejmując większość posiadłości seleukidzkich, utraconych przez Syrię w wyniku pokoju w Apamei w 188 p.n.e. Polityka sojuszu z Rzymem i walki o osłabienie Seleucydów kontynuowana była także za czasów jego brata i następcy Attalosa II. Ostatnim władcą państwa peramońskiego był Attalos III, który w pozostawionym przez siebie testamencie oddał królestwo Pergamonu Rzymowi, nadając jednocześnie samemu miastu Pergamon i innym zależnym greckim miastom status wolnego polis. W rezultacie tego wybuchło powstanie Aristonikosa, które obok charakteru antyrzymskiego przybrało również cechy rewolucji socjalnej, walki biednych przeciwko bogatym. Po stłumieniu tego powstania Rzymianie organizują z części państwa pergameńskiego swoją nową prowincję Azję.
Przez większą część istnienia państwa podstawą jego polityki była współpraca z Rzymem. Pergamon (obok Rodos) był w okresie swojego istnienia najważniejszym sojusznikiem Rzymu w tym regionie, stanowiąc przeciwwagę dla wpływów seleukidzkich i macedońskich na terenach Azji Mniejszej.
[edytuj] Pergamon jako ośrodek kultury i nauki
Państwo pergamońskie było również wielkim, ważnym hellenistycznym ośrodkiem kultury i nauki. Dwór w Pergamonie (podobnie jak dwory innych władców hellenistycznych w Aleksandrii i w Antiochii) przyciągał literatów, filozofów, architektów, rzeźbiarzy i malarzy oraz rzemieślników, stając się jednym z najważniejszych ośrodków nadających ton ówczesnej kulturze. Znajdowała się tutaj Biblioteka Pergamońska, druga co do wielkości i znaczenia (po Aleksandryjskiej) biblioteka w świecie greckim. Tutaj też rozwinęła się znacznie sztuka rzeźbiarska, znana nam ze słynnych rzymskich kopii rzeźb wotywnych Attalosa I ("Umierający Gal", "Gal zabijający żonę") oraz równie słynnego Ołtarza Pergamońskiego. Działalność fundacyjna hellenistycznych władców Pergamonu nie ograniczała się jedynie do obszarów swojego państwa, ale zaznaczyła się również w Grecji właściwej, czego wyrazem były budowle postawione na ateńskim Akropolu i w Delfach.
Przypisy
- ↑ lub od 240 p.n.e., jak podaje: Jaczynowska M. (red.) - „Historia starożytna”, s. 379
[edytuj] Bibliografia
- Iwaszkiewicz P., Łoś W., Stępień M. - „Władcy i wodzowie starożytności. Słownik”, WSiP, Warszawa 1998, s. 70-71, 135-136, ISBN 83-02-06971-X
- Jaczynowska M. - „Historia starożytnego Rzymu”, PWN, Warszawa 1983, s. 106, 108, 110, 153, ISBN 83-01-00268-9
- Jaczynowska M. (red.) - „Historia starożytna”, wyd. TRIO, Warszawa 2007, s. 379-380, 387, 389, 390, 404, 448, 451, ISBN 978-83-7436-109-5
- Praca zbiorowa pod redakcją Aleksandra Krawczuka - "Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych", Oficyna Wydawnicza FOGRA, Warszawa 2005, s. 131, 223, 239, 244, 249-251, 253, 271, 276, 277, 278, 282, 292, 295, 302, ISBN 83-85719-84-9
- Praca zbiorowa - „Encyklopedia sztuki starożytnej”, WaiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 465-466, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WaiF)