Pistolet maszynowy Choroszmanów

Z Wikipedii

Pistolet maszynowy Choroszmanów
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Rodzaj	pistolet maszynowy
Historia
Prototypy	1943
Produkcja seryjna	1943-1944
Wyprodukowano	22 egz. pierwszego wzoru, 4 egz. drugiego, 1 egz. trzeciego
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 25 mm TT
Magazynek	35 lub 71 nabojów
Wymiary
Długość	815 mm
Masa
broni	3000 g
Inne
Zasięg skuteczny	100 m.

Pistolet maszynowy Choroszmanów - polski pistolet maszynowy wykonany na wzór radzieckiego PPD-40 - w warsztacie rusznikarskim Grzegorza Choroszmana, który tworzył go wspólnie z synami. Był one używany przez partyzantów z oddziału im. Tadeusza Kościuszki na Polesiu.

Od jesieni 1943 do lutego 1944 wykonano 22 egzemplarze pierwszego wzoru, opartego na pm-ie konstrukcji radzieckich partyzantów (rozwiązania w nim zastosowane pochodziły z PPSz wz. 41 i PPD-40). Komory zamkowe wykonywane były z fragmentów ram rowerowych.

W listopadzie 1943 roku zmieniono materiał na komory zamkowe - w 4 pm-ach zastosowano rury z instalacji c.o.., co wymusiło modyfikację konstrukcji, bardziej zbliżonej teraz do PPD-40, na którym bezbośrednio wzorował się Jan Choroszman, syn Grzegorza. Komora zamkowa była grubsza niż w pierwszym typie, uproszczono też mechanizm spustowy.

Ostatni wzór pm-u Choroszmanów różnił się obecnością bezpiecznika, udoskonalonym celownikiem, zmniejszoną szybkostrzelnością. Inaczej rozwiązano gniazdo magazynka, co uprościło konstrukcję. Dodano również tłumik płomieni, wzorowany na stosowanym w rkm-ie Diegtiariowa.

Wszystkie serie pm-u nie posiadały przełącznika rodzaju ognia.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z wojskowością. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.