Plakodonty

Z Wikipedii

Plakodonty
Henodus chelyops
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	sauropterygia
Rząd	plakodonty
Nazwa systematyczna
Placodontia

Plakodonty (Placodontia czyli płyto lub płasko zębne) – podrząd triasowych gadów morskich prawdopodobnie z rzędu Sauropterygia - płetwojaszczurów, gdyż ich systematyka jest niejasna. Ich skamieniałe szczątki znajdowano na terenie Europy.

Miały krępe ciała spłaszczone od brzusznej strony pokryte rozmieszczonymi nieregularnie płytkami kostnymi, które u niektórych rodzajów tworzyły bardziej zwarty pancerz. Szyja krótka, ogon długi i gruby bocznie spłaszczony. Mierzyły do 2 m długości. Oko ciemieniowe miały dobrze wykształcone.

Wyspecjalizowały się w zbieraniu ze skał mięczaków i skorupiaków za pomocą mocnych płaskich zębów, którymi miażdżyły muszle ramienionogów i małżów czy też pancerze skorupiaków by wyjadać ich miękkie części. Niektóre miały zaokrąglone pyski z zębami wysuniętymi do przodu (Placodus) a inne z dobrze wykształconym pancerzem były bezzębne z ryjkami wyciągniętymi w postaci ryjka służącego do wyszukiwania miękkich zwierząt zagrzebanych w mule dennym (Placochelys). Ciekawy wygląd miał bezzębny opancerzony (henodus) z poźnego triasu osiagający ok 1 m długości , który miał prostokątną głowę i krótkie ciało zamknięte pancerzem podobnym do pancerza żółwi.

Zamieszkały płytkie morza gdzie przy dnie występowały mięczaki i skorupiaki w takiej ilości , że mogły żerować.

Do plakodontów zaliczamy: Placodus, Placochelys, Henodus i Claudiosaurus.