Powiat tarnogrodzki
Z Wikipedii
Powiat tarnogrodzki - powiat istniejący w latach 1810-1842 ze stolicą w Tarnogrodzie. Powiat powstał w 1810 r. w departamencie lubelskim po utworzeniu Księstwa Warszawskiego i obejmował miasta Krzeszów, Frampol, Goraj, Janów i Biłgoraj.
Powiat tarnogrodzki składał się z 22 gmin: Abramów, Biszcza, Biłgoraj miasto, Biłgoraj gmina, Chmielek, Frampol, Goraj miasto, Goraj gmina, Janów Lubelski, Janów gmina, Luchów, Lipiny, Łukowa, Naklik, Majdan Księżpolski, Płusy, Potok Dolny, Radzięcin, Różaniec, Sól, Tarnogród i Zamch.
W Królestwie Kongresowym powiat tarnogrodzki wchodził w skład obwodu zamojskiego woj. lubelskiego (od 1837 - guberni lubelskiej). Po reformie w 1842 obwody przemianowano na powiaty a dotychczasowe powiaty na okręgi.
W 1866 r. nastąpiła nowa reforma administracyjna, Tarnogród stracił prawa miejskie za wspieranie okolicznych powstańców, co spowodowało zniesienie okręgu tarnogrodzkego i utworzenie powiatu biłgorajskiego, którego częścią stał się Tarnogród i jego okolice.
Zobacz też: