Pracze Odrzańskie

Z Wikipedii

domy przy ul. Piwowarskiej

Kościół św. Anny (2006)

Pracze Odrzańskie (niem. Herrnprotsch) - osiedle w północno-zachodniej części Wrocławia, część dawnej dzielnicy Fabryczna, położone w rejonie ujścia Bystrzycy do Odry.

Pierwsze pisemne informacje o osadzie pochodzą z 1318, nazywało się wtedy Protsch. Ta nazwa, podobnie jak i kolejne (Pratsch (1321), Prache (1425)), pochodzi prawdopodobnie od licznej kolonii osób zajmujących się w średniowieczu praniem odzieży mieszkańców pobliskiego zamku w Leśnicy. W 1928 wieś została włączona w obręb Wrocławia.

Pracze połączone są z innymi dzielnicami liniami autobusowymi:
103 - Pracze Odrzańskie -> Plac Solidarności (przez: Stabłowice, Maślice, Kozanów)
123 - Pracze Odrzańskie -> Leśnica (przez Marszowice)
403 - LEŚNICA -> Pracze Odrzańskie (przez Stabłowice) -> Plac Solidarności (przez: Maślice, Kozanów)
245 (nocny) - Pracze Odrzańskie -> Brochów/Bieńkowice/Iwiny (przez Dworzec Główny)

Dworzec kolejowy Wrocław-Pracze przy linii do Głogowa.

[edytuj] Kościół pw. Św.Anny

Parafia w Praczach została ustanowiona w 1383 roku przez biskupa wrocławskiego Władysława. Fundatorem pierwszego kościoła w osadzie (najprawdopodobniej pw. św. Marcina) był ówczesny właściciel wsi - Ulrich von Pak. W 1550 r. nowy właściciel wsi podejmuje decyzję budowie nowej świątyni z przeznaczeniem na kościół ewangelicko - luterański. W 1558r. patronat nad kościołem przejmuje Magistrat Miejski. W 1626zbudowano plebanię. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) w Praczach doszło do starcia wojsk szwedzkich z austriackimi, a kościół został spalony (1643). Odbudowano go w latach 1644-1648 częściowo dzięki składkom cechów wrocławskich, ale głównym fundatorem nowego, istniejącego do dziś, kościoła o konstrukcji szachulcowej był Hans Culmann. Wnętrze urządzono w stylu barokowym, część wystroju przetrwała do dziś, m.in. ambona i chrzcielnica z 1631. W 1654 r. cesarska komisja rewindykacyjna zamknęła kościół, otwarty znów w 1666r. W 1708 kościół powrócił w posiadanie gminy protestanckiej, która przeprowadza remont. Kolejny raz świątynia była remontowana pod koniec XIX w., a gruntownie w latach 1912-1913. Wstawiono wówczas organy z firmy Engera, przetrwałe do dziś. Do katolików kościół powrócił po II wojnie światowej w 1945 r. W trzy lata później stał się kościołem parafialnym pw. św. Anny. Prace remontowe przeprowadzono w latach 1963-1970, 1994. Od 2001 roku kościół przechodzi kapitalny remont.

Odremontowano także plebanię, która posiada oryginalną (z 1626) stolarkę okienną, schody, zdobione malowanymi ornamentami roślinnymi belki stropowe oraz szyby, a także unikalną toaletę w specjalnej piętrowej przybudówce. Zachowała się też gotycka piwnica ze starszego budynku.

Obecnie parafia liczy około 2300 parafian.