Przedsiębiorstwo Holokaust
Z Wikipedii
Przedsiębiorstwo Holokaust - teoria spiskowa obrazująca kontrowersyjny pogląd, iż holokaust w ostatnich latach stał się dochodowym biznesem, z którego zyski czerpią przede wszystkim Żydzi niepokrzywdzeni bezpośrednio przez zbrodnie hitlerowskie. Jako pierwszy terminu tego użył amerykański naukowiec pochodzenia żydowskiego Norman Finkelstein.
Spis treści |
[edytuj] Wypowiedzi w USA
Wbrew panującej opinii, termin Przedsiębiorstwo Holocaust (choć nazwany tak przez Finkelsteina w 2003 roku) pojawiał się już od pierwszych lat powojennych w publikacjach, zwłaszcza amerykańskich, historyków i polityków, a także rabinów (jak Ward Churchill, Phillip Lopate (1997), Peter Novick (1999)).
Pierwszą nagłośnioną przez media wypowiedzią w Stanach Zjednoczonych było wygłoszone 31 października 1980 roku przez Arnolda Wolfa przemówienie zatytułowane “The Only True Judaism is Orthodoxy and There are no Orthodox Jews” ("Prawdziwy judaizm jest ortodoksyjny, a nie ma ortodoksyjnych Żydów").
[edytuj] Wypowiedzi w Polsce
W Polsce teorię tę poparł m.in. Stanisław Michalkiewicz w felietonie wygłoszonym na antenie Radia Maryja dnia 29 marca 2006 (felieton przedrukowany później m.in. w tygodnikach Najwyższy Czas! i Angora)[1]:
| Cytat: |
|
"Żeby łatwiej rozmiękczyć Polaków i w ten sposób wyciągnąć od Polski co najmniej 60 miliardów dolarów, trzeba z jednej strony oczerniać nas przed światem jako naród morderców, a z drugiej – doprowadzać nas do stanu bezbronności wobec żydowskich żądań poprzez systematyczną tresurę w tak zwanej tolerancji i w tak zwanym dialogu. Owa tolerancja, to nic innego, jak przyjęcie żydowskiego punktu widzenia, zaś dialog – to nic innego, jak potulne spełnianie wszystkich zachcianek przedsiębiorstwa holokaust."
|
Audycja ta wywołała wiele komentarzy. W reakcji na dyskusję w mediach Marek Edelman postanowił wypowiedzieć się te tej sprawie i 5 kwietnia wystosował list otwarty do władz RP[2]:
| Cytat: |
|
"Po 16 latach w Polsce istnieje radiostacja Radio Maryja, która w swoich programach politycznych szerzy ksenofobię, szowinizm i antysemityzm, niektóre jej audycje nie odbiegają od hitlerowskiego Sturmera. Pan Premier, Pan Marszałek, ministrowie i niektórzy posłowie występują w tej rozgłośni, co podnosi jej rangę, czyni wiarygodną i sprawia wrażenie, że Państwo solidaryzuje się z linią polityczną Radia Maryja. W społeczeństwie niestety zdarzają się występy rasistowskie, jak np. na stadionach lub graffiti na murach, które sieją nienawiść rasową, szowinizm i antysemityzm. Doświadczenie uczy, że od nienawistnych słów do zbrodniczych czynów jest czasem niedaleka droga."
|
Do felietonu Michalkiewicza ustosunkował się również ojciec Tadeusz Rydzyk w specjalnym oświadczeniu [3]:
| Cytat: |
|
"Jeżeli ktoś został dotknięty wypowiedziami u nas, jednego spośród znanych polskich felietonistów, to jest nam bardzo przykro."
|
Prokuratura rejonowa w Toruniu umorzyła śledztwo w sprawie felietonu, nie dopatrzywszy się w nim znamion przestępstwa.[4]
[edytuj] Holokaust
Zobacz więcej w osobnym artykule: Holokaust.Po objęciu władzy przez Hitlera w roku 1933 w III Rzeszy rozpoczęły się prześladowania Żydów. Po wybuchu II wojny światowej, niemieccy naziści rozpoczęli proces przesiedlania do gett Żydów w całej okupowanej Europie. W styczniu 1942 władze hitlerowskie podjęły decyzję o ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej, czyli zgładzeniu wszystkich Żydów bez wyjątku z wykorzystaniem najnowszej dostępnej technologii. Największym ośrodkiem eksterminacji stał się obóz Auschwitz, gdzie Żydzi byli mordowani w komorach gazowych.
Przed końcem wojny większa część europejskiej populacji Żydów została zgładzona. Szacuje się, że liczba zamordowanych mieści się z zakresie od 5,1 mln do 6 mln. Wśród nich było 3 mln obywateli Rzeczypospolitej (90% obywateli narodowości żydowskiej w przedwojennej Polsce). Zamordowano ponad 70% Żydów greckich, jugosłowiańskich, węgierskich, litewskich, holenderskich, słowackich i łotewskich. Połowa z nich uległa eksterminacji w Beligii, Rumunii, Luksemburgu, Norwegii i Estonii. Śmierć dotknęła trzecią część Żydów sowieckich oraz czwartą część zamieszkujących Francję i Włochy. Wśród zamordowanych były 2 miliony dzieci.
Po wojnie część z ocalałych Żydów trafiła do obozów dla uchodźców. Do ich zamknięcia w roku 1952, ok. 136 tys. ocalałych Żydów trafiło do nowo powstałego Izraela, 80 tys. wyjechało do USA, a 20 tys. znalazło się w takich krajach jak Kanada czy RPA. Część z ocalałych Żydów przedostała się z Europy do Izraela nielegalnie. W roku 2005 w Izraelu liczbę ocalonych z szoah oceniono na 400 tys. Zgodnie z badaniami socjologicznymi 40% z nich żyło poniżej granicy ubóstwa[5]. W roku 1999 miały miejsce protesty przedstawicieli tej społeczności, którzy uznali, że rząd Izraela nie zapewnia im wystarczającej opieki. Badania medyczne wykazały, że ofiary holokaustu cierpią na raka 2,5 razy częściej niż inne osoby. Lekarze przypuszczali, że jest to skutek długotrwałego głodu oraz stresu[6]. Skutki odarcia ludzi z ich rodzin oraz społeczności ciągną się za nimi do dziś.
[edytuj] Odszkodowania
Po wojnie rząd niemiecki wypłacił odszkodowania niektórym ofiarom holokaustu. Programem reparacji objęto także innych więźniów obozów koncentracyjnych, mieszkańców gett oraz osoby, które ukrywały się podczas wojny. Do połowy lat 80. XX wieku odszkodowania wypłacano 4 mln osób, z których 40% zamieszkało w Izraelu (1,6 mln)[7].
Żydzi byli przed wojną właścicielami mienia ogromnej wartości, które z powodu zagłady zostało w większości przejęte przez nieżydowskich mieszkańców krajów, w których żyli. Wielu zamordowanych, aby uchronić swoje oszczędności przed śmiercią przeniosło je do banków w neutralnej Szwajcarii. Po wojnie z tysięcy martwych kont nie wybrano pieniędzy. Po prowadzonej na całym świecie kampanii nacisku pod koniec lat 90. XX wieku banki szwajcarskie utworzyły fundusz odszkodowawczy. Do roku 2001 kwota 240 mln USD została rozdzielona pomiędzy 255 tys. Żydów ocalałych z zagłady, w tym 124 tys. mieszkańców Izraela oraz 62 tys. obywateli USA. [8].
Nierozwiązana pozostaje kwestia zwrotu mienia spadkobiercom Żydów polskich, których dobra były najpierw przejmowane przez Niemców, a potem jako mienie poniemieckie przez rząd PRL. Po roku 1989 w Polsce status własności państwowej znacjonalizowanej bez podstaw prawnych nie został uregulowany żadną ustawą. Brak decyzji w sprawie reprywatyzacji oznacza, że kwestia zwrotu mienia ocalałym Żydom lub ich krewnym pozostaje otwarta.
[edytuj] Argumentacja
 |
Ta sekcja wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić ją weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Adnotacja: brak źródęł, zwłaszcza w rubrykach "Za". |
[edytuj] Odszkodowania |
||
|
|
|
|
| Według zwolenników istnieją oficjalne źródła potwierdzające, iż państwo Izrael corocznie otrzymuje od państwa niemieckiego wielomilionowe odszkodowania tytułem strat poniesionych przez europejskich Żydów (według tych źródeł mają one wynosić znacznie ponad 60 miliardów dolarów od końca wojny), przy czym bycie ofiarą Szoa w Izraelu uprawnia do miesięcznej zapomogi w wysokości równowartości 50 zł (2007), którą otrzymuje ok 200 tys. byłych więźniów[9]. W prasie izraelskiej pojawiły się informacje dotyczące niewłaściwego wykorzystywania pieniędzy przez organizację Claims Conference, która została powołana w celu odzyskania mienia zagrabionego ofiarom holokaustu[10]. | Krytycy wytykają brak podania tych "oficjalnych źródeł". Zgodnie z danymi dostępnymi w Niemczech odszkodowania otrzymały wyłącznie osoby prywatne. Były one wypłacane jednorazowo i nigdy nie nadano im charakteru zapomóg socjalnych, a wiele ofiar wymagało większej pomocy. Państwo Izrael nigdy nie otrzymało funduszy na pomoc socjalną dla tych osób. Ulgi w komunikacji dla ofiar szoah nie są konieczne, bo większość z nich ma już zniżkę 50% dla seniorów[11]. | |
[edytuj] Reprezentacja ofiar |
||
| Za | Przeciw | |
|---|---|---|
| Propagatorzy tezy o przedsiębiorstwie holokaust twierdzą, że bezpośrednie ofiary nazistowskich Niemiec oraz ich potomkowie stanowią niewielki procent ludzi zrzeszonych w organizacjach żydowskich, nie będących w żaden historyczny czy prawny sposób powiązanych z europejskimi Żydami, ofiarami Holokaustu. Według badań na jakie powołują się głosiciele tej teorii, nie więcej niż 10% pieniędzy odzyskanych przez organizacje żydowskie trafiło do ofiar holokaustu lub ich potomków. | Przeciwnicy teorii spiskowej utrzymują, że podczas szoah zamordowano tak wielu Żydów, że dziś prawie każdy przedstawiciel tego narodu może wymienić kilku swoich krewnych, których dotknęło ludobójstwo. Na całym świecie mieszka ok. 500 tys. Żydów, którzy osobiście doświadczyli zbrodni hitlerowskich. Krytycy wytykają brak określenia jakichkolwiek źródeł "badań" dotyczących wydatkowania środków, na które powołują się zwolennicy. | |
[edytuj] Reprywatyzacja w Polsce |
||
| Za | Przeciw | |
| Były sekretarz Światowego Kongresu Żydów, Izrael Singer, żądając od Polski 60 miliardów dolarów odszkodowania za mienie pozostawione przez ofiary Holocaustu na terenie Polski, użył sformułowania, iż w razie nie spełnienia tych żądań, Polska „będzie upokarzana na arenie międzynarodowej”, co według zwolenników tej teorii jest szantażem[12][1]. W marcu 2007 Singer został wyrzucony z Kongresu z powodu podejrzeń o malwersacje finansowe[13]. | Krytycy zwracają uwagę, że Izrael Singer nie jest już od 2002 roku sekretarzem ŚKŻ, a pełni funkcję Przewodniczącego Rady Politycznej (ang. Chairman of the Policy Council)[14]. Według przeciwników tej tezy, wypowiedź pochodzącą z roku 1996 nagłaśniają głównie polskie media prawicowe[potrzebne źródło]. | |
[edytuj] Prawo do roszczeń |
||
| Za | Przeciw | |
| Według zwolenników tezy dotyczącej istnienia przedsiębiorstwa holokaust, organizacje nie mają prawa wyciągać roszczeń "w imieniu" osób prywatnych, jako przykład podając nieistniejącą organizację Polonii amerykańskiej domagającej się odszkodowania za straty poniesione przez naród polski na rzecz stalinowskiego ZSRR, zaznaczając, iż prawo majątkowe nie przewiduje "automatycznego przechodzenia prawa do dóbr" na podstawie wyznania czy kraju pochodzenia, lecz tylko i wyłącznie na podstawie pokrewieństwa. | Organizacja taka jak Światowy Kongres Żydów prowadzi działalność służącą upamiętnieniu ofiar holokaustu oraz stara się organizować kampanie nacisku zmierzające do odzyskania ich mienia. Jest organizacją non-profit i utrzymuje się ze składek członków. Zdaniem krytyków odszkodowania dotyczyły zawsze osób prywatnych, które potrafiły wykazać swoje uprawnienia do ich uzyskania. Przed polskim sądem o zwrot mienia wystąpić mogą jedynie spadkobiercy lub ich organizacje, jeżeli zostaną do tego przez nich upoważnione. | |
[edytuj] Umniejszanie liczby ofiar |
||
| Za | Przeciw | |
| Zwolennicy tezy zwracają uwagę na zachodzące ich zdaniem umniejszanie przez niektóre wypowiedzi i działania członków organizacji mających mieć udział w "biznesie Holocaust" wagi nieżydowskich ofiar hitleryzmu. | Zdaniem przeciwników taka argumentacja może być traktowana jako kłamstwo oświęcimskie, które w większości państw Unii Europejskiej podlega karze. | |
[edytuj] Pomniki holokaustu |
||
| Za | Przeciw | |
| Zwolennicy przytaczają przykład książki American Holocaust (1992) Davida Stannarda, w której oskarża on organizacje żydowskie o manipulowanie świadomością i poczuciem winy amerykańskiego społeczeństwa uważając, że organizacje te celowo wyolbrzymiają zbrodnie Holocaustu, jako przykład podając fakt, że na kilka istniejących pomników Holocaustu nie przypada żaden upamiętniający śmierć amerykańskich żołnierzy w drugiej wojnie światowej. | Krytycy podkreślają, że Stannard jest specjalistą od historii Indian w USA, a nie holokaustu[15]. Departament Rządu USA do Spraw Weteranów podaje listę 177 pomników poświęconych amerykańskim żołnierzom[16]. Podobna lista miejsc pamięci poświęconych ofiarom szoa zawiera 23 pozycje[17]. Zdaniem krytyków opinia Stannarda jest bezpodstawna. | |
[edytuj] Obraz szoa w mediach |
||
| Za | Przeciw | |
| Dyskusyjny wśród samych zwolenników teorii Przedsiębiorstwa Holocaust argument podał Ward Churchill w książce A Little Matter of Genocide (1997), dowodząc, że wszelkie inne akty ludobójstwa, zwłaszcza wielomilionowe mordy komunistyczne, zostały zdegradowane na rzecz Holocaustu, który według pisarza ma być uważany za kompletnie bezprecedensowe, i dokonane na absolutnie największą skalę ludobójstwo, co ma według autora być pretekstem i orężem przeciw wszelkim krytykom, Peter Novick pisze w The Holocaust in American Life kadra fachowców od Holokaustu, Żydzi zajmujący strategiczne pozycje w świecie mass mediów i narzucający obrazy Holocaustu całej kulturze. Według zwolenników tej teorii samo określenie "HoloKaust" (pochodzące od greckiego słowa, oznaczającego ofiarę całopalną) ma oznaczać największą z możliwych ofiar, relatywizując tym samym według zwolenników tej tezy, inne akty ludobójstwa, oraz sugerując, iż Holokaust był wydarzeniem absolutnie bezprecedensowym, największym ludobójstwem w historii. | Krytycy zwracają uwagę, że Churchill jest specjalistą od historii USA, a szczególnie prześladowania Indian. Oburzenie wywołały w stanach jego publikacje, w których 2752 ofiary ataku terrorystycznego na WTC nazwał technokratami i małymi Eichmannami[18]. Przeciwnicy teorii spiskowej podkreślają, że Novick w swojej książce stara się analizować historyczne zmiany w medialnym obrazie holokaustu i wskazuje momenty, kiedy był on jego zdaniem nadużywany. Jednak autor ich zdaniem nie stwierdza jednoznacznie, że obecne działania organizacji żydowskich przekraczają dopuszczalną granicę między wykorzystaniem pamięci o szoah do celów politycznych, a słuszną obroną ich pamięci. Według krytyków zamieszczony obok cytat został wyrwany z kontekstu. [19]. | |
[edytuj] Źródła
- ↑ 1,0 1,1 Tekst, który potrząsnął elitką - Komentarz, wygłoszony na antenie Radia Maryja 29 marca 2006
- ↑ List otwarty Marka Edelmana, Łódź, dnia 5 kwietnia 2006 — www.kosciol.pl
- ↑ Ojciec Tadeusz Rydzyk ustosunkowuje sie do felietonu wyemitowanego na antenie Radia Maryja, 13 kwietnia 2006
- ↑ Porażka totalniaków, Stanisław Michalkiewicz, 29 sierpnia 2006, www.michalkiewicz.pl
- ↑ "40% ocalonych z holokaustu żyje poniżej linii ubóstwa, Haaretz, 25 grudnia, 2005" (en)
- ↑ "Opieka Społeczna" (PDF), w Re: Holocaust Victim Assets Litigation (Swiss Banks), 11 września, 2000 (en)
- ↑ Artykuł Wiedergutmachung w angielskiej Wikipedii o niemieckich odszkodowaniach
- ↑ Raport z działalności szwajcarskiego funduszu odszkodowawczego (PDF) (en)
- ↑ Israel faces Holocaust protests. BBC, 5 sierpnia 2007.
- ↑ Amerykańscy Żydzi oszukują swoich?. TVN, 26 września 2007.
- ↑ Ulgi dla seniorów w największej sieci autobusowej w Tel Avivie (en)
- ↑ Nasz Dziennik, Szantaż i pogróżki
- ↑ Israel Singer wykluczony ze Światowego Kongresu Żydów, Marcin Gadziński, gazeta.pl
- ↑ Lista najważniejszych osób pełniących funkcje w Światowym Kongresie Żydów (en)
- ↑ Artykuł o Davidzie Stannardzie na angielskiej Wikipedii
- ↑ Strona Departament Rządu USA do Spraw Weteranów, lista pomników poświęconych amerykańskim żołnierzom, 1 maja 2006 (en)
- ↑ Strona www.science.co.il, lista miejsc pamięci poświęconych ofiarom szoa na świecie (en)
- ↑ Artykuł o Wardzie Churchillu w angielskiej Wikipedii
- ↑ www.wsws.org – obszerna analiza książki, The Holocaust in American Life autorstwa Petera Novicka (en)
[edytuj] Bibliografia
- Finkelstein N., Przedsiębiorstwo Holocaust, Verso 2003, ISBN 1-85984-488-X
- Finkelstein N., Literatura Przedsiębiorstwa Holocaust, Rzeczpospolita, 08.09.2001
- Phillip L., Portrait of My Body, Anchor, wrzesień 1997, ISBN 0-385-48377-5
- Novick P., The Holocaust in American Life, Mariner Books, wrzesień 2000, ISBN 0-618-08232-8
- Wypowiedzi rabina Arnolda Wolf'a dla Jewish Chicaga: 1948 and Beyond, WTTW Channel 11
- Tygodnik konserwatywno liberalny Najwyższy Czas!.
- www.forum-znak.org.pl – Pamięć Holokaustu i poprzednicy Finkelsteina, 2002, Alvin H. Rosenfeld
- www.forum-znak.org.pl – Dlaczego odszkodowania nie trafiają do ofiar Holokaustu, 2007, Piotr Zychowicz
- Grzegorz Rossa, "Żydzi, Polacy, dialog", Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski 2005, ISBN 83-89920-06-9
- www.israelshamir.net, – Israel Shamir, Bankierzy i złodzieje!
