Pseudopałankowate
Z Wikipedii
| Pseudopałankowate | |
 Pałanka wędrowna (Pseudocheirus peregrinus) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | ssaki niższe |
| Nadrząd | torbacze |
| Rząd | dwuprzodozębowce |
| Rodzina | pseudopałankowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Pseudocheiridae | |
| Winge, 1893 | |
 Systematyka w Wikispecies |
|
Pseudopałankowate (Pseudocheiridae) - rodzina torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców wyłoniona z lotopałankowatych (Petauridae). Obejmuje gatunki zamieszkujące w Australii i Nowej Gwinei na obszarach porośniętych lasami lub zaroślami.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
Są to średniej wielkości ssaki (0,5-2 kg masy ciała) wyglądem przypominające drzewnicowate (Burramyidae, tzw. oposy karłowate). Charakteryzują się obecnością długiego, chwytnego ogona, dużymi oczami, pięciopalczastymi kończynami, dobrze wykształconym paluchem oraz dużą torbą lęgową otwierającą się do przodu. Dwa palce (I i II) przednich kończyn są przeciwstawne pozostałym. U przedstawiciela rodzaju Petauroides występuje błona lotna umożliwiająca wykonywanie lotów ślizgowych, co upodabnia go do lotopałanek. W uzębieniu brak dolnych kłów.
| Wzór zębowy | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 40 | = | 3 | 1 | 3 | 4 |
| 2 | 0 | 3 | 4 | ||
Układ trawienny wykazuje przystosowania do spożywania liści. Pseudocheiridae mają powolne tempo przemiany materii, stosunkowo prosty żołądek i silnie rozwinięte jelito ślepe, w którym zachodzi fermentacja przy udziale bakterii. U kilku gatunków stwierdzono koprofagię. Nadtrawiony pokarm jest wydalany w postaci luźnych odchodów, zjadanych przez zwierzę w celu ponownego strawienia.
Pseudopałankowate prowadzą nocny, zwykle samotniczy, nadrzewny tryb życia - rzadko schodzą na ziemię. Niektóre gatunki przebywają w małych grupach rodzinnych. Petropseudes dahli jest jedynym znanym torbaczem, u którego stwierdzono sprawowanie opieki nad potomstwem przez oboje rodziców[1].
Ze względu na płochliwe usposobienie i prowadzony tryb życia Pseudocheiridae są trudne do obserwacji i pozostają zwierzętami słabo poznanymi.
[edytuj] Systematyka
Pseudopałankowate są blisko spokrewnione z lotopałankami, do których były wcześniej zaliczane. Archer w 1984 zaproponował wydzielenie rodziny ze względu na różnice w uzębieniu. Część systematyków, w tym McKenna i Bell (1997) oraz Osborne i Christidis (2001), nie akceptuje takiego podziału.
| Systematyka rodziny | ||
|---|---|---|
| Podrodzina | Rodzaj | Gatunki |
| Hemibelideinae | Hemibelideus | Hemibelideus lemuroides |
| Petauroides | Petauroides volans - wolatucha | |
| Pseudocheirinae | Petropseudes | Petropseudes dahli |
| Pseudocheirus | Pseudocheirus peregrinus - pałanka wędrowna | |
| Pseudochirulus | Pseudochirulus canescens • Pseudochirulus caroli • Pseudochirulus cinereus • Pseudochirulus forbesi • Pseudochirulus herbertensis • Pseudochirulus larvatus • Pseudochirulus mayeri • Pseudochirulus schlegeli | |
| Pseudochiropsinae | Pseudochirops | Pseudochirops albertisii • Pseudochirops archeri • Pseudochirops corinnae • Pseudochirops coronatus • Pseudochirops cupreus |
Przypisy
- ↑ M.J. Runcie, Biparental care and obligate monogamy in the rock-haunting possum, Petropseudes dahli, from tropical Australia. Animal behaviour 59, 1001-1008 (abstrakt)
[edytuj] Bibliografia
- Myers, P.: Pseudocheiridae (en). (On-line), Animal Diversity Web, 2001. [dostęp 12 kwietnia 2008].
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) (en). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 12 kwietnia 2008].
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 75. ISBN 83-01-14344-4.
