R-27

Z Wikipedii

R-27R/T
Dane podstawowe
Państwo	Rosja
Producent	GosMKB "Wympieł"
Typ	powietrze-powietrze
Przeznaczenie	przeciwlotniczy średniego i dalekiego zasięgu
Historia
Data konstrukcji	1972
Lata produkcji	1983 - obecnie
Używana w latach	1983 - obecnie
Dane techniczne
Długość	R-27R: 4080 mm R-27T: 3080 mm
Średnica	230 mm
Rozpiętość	770 mm
Prędkość	2,5-4 Ma (3060-4896 km/h)
Naprowadzanie	R-27R: półaktywne radiolokacyjne R-27T: termiczne
Masa	R-27R: 254 kg R-27T: 350 kg
Masa głowicy	39 kg
Typ głowicy	odłamkowo burząca, prętowa
Zasięg	R-27R: 2 km - 80 km R-27T: 2 km - 70 km
Użytkownicy
Rosja

R-27 — radziecki pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania celów powietrznych na średnich i długich dystansach (w zależności od wersji), naprowadzany półaktywnym systemem radiolokacyjnym korygowanym bezwładnościowym systemem nawigacyjnym INS lub termicznie, w zależności od odmiany i zastosowanego systemu naprowadzającego podobnie jak francuski pocisk MBDA MICA. R-27 jest zdolny do zwalczania celów zarówno na tle ziemi jak i morza i charakteryzuje się dużą odpornością na działanie systemów zakłócających. Pocisk zaprojektowano przede wszystkim do przenoszenia przez myśliwce MiG-29 i Su-27, a później dostosowano do jego użycia także maszyny MiG-23MLD. W nomenklaturze NATO pocisk nosi oznaczenie AA-10 Alamo.

[edytuj] Historia

Opracowanie pocisku R-27 rozpoczęto w 1972 roku w zakładach GosMBK "Wympieł" (ГосМКБ «Вымпел»). Początkowo planowano zastosować klasyczny układ aerodynamiczny pocisku z dużymi powierzchniami nośnymi w środkowej części kadłuba i usterzeniem ogonowym, ale ostatecznie zdecydowano się na "odwrócony" układ kaczki z niesymetrycznym usytuowaniem powierzchni nośnych. W części dziobowej umieszczono ponadto powierzchnie destabilizujące zwiększające zwrotność pocisku. W Związku Radzieckim często stosowaną praktyką przy konstruowaniu pocisków rakietowych było budowanie różnych ich wersji różniących się przede wszystkim głowicą systemu naprowadzania. Tak samo było w przypadku R-27, który budowano zarówno w wersjach naprowadzanych termicznie jak i radiolokacyjnie. Maksymalny zasięg pocisków zależy od pułapu ich odpalenia i systemy nawigacyjne R-27, zwłaszcza w wersji z naprowadzaniem radiolokacyjnym i bezwładnościowym systemem nawigacyjnym, optymalizują trajektorię lotu w taki sposób, że leci on po krzywej balistycznej, a nie bezpośrednio do celu.

[edytuj] Wersje pocisków R-27

• R-27R — podstawowy pocisk naprowadzany półaktywnym systemem radiolokacyjnym w końcowej fazie lotu i bezwładnościowym systemem nawigacyjnym korygowanym sygnałem radiowym z samolotu-nosiciela. Zasięg od 2 do 50-80 km w zależności od pułapu wystrzelenia. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-A.
• R-27T — podstawowy pocisk naprowadzany termicznie, różniący się od wersji R-27R tylko rodzajem głowicy naprowadzającej. Zasięg tej wersji jest nieznacznie mniejszy ze względu na brak systemu nawigacji INS i przez co mniejsze wykorzystanie programowego lotu po krzywej balistycznej. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-B.
• R-27P — pocisk z pasywną głowicą naprowadzającą Awtomatika 9B-1032 (PRGS-27) kirującą pocisk w stronę źródła promieniowania pokładowego radaru wrogiego samolotu (pocisk przeciwradarowy). Pocisk charakteryzuje się mniejszą masą i zasięgiem od 3 do 72 km. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-D.
• R-27RE — pocisk naprowadzany radiolokacyjnie, półaktywną głowicą naprowadzającą i charakteryzujący się wydłużonym do 130 km zasięgiem. Ta wersja jest dłuższa od poprzedników o 700 mm i posiada nieznacznie powiększoną rozpiętość powierzchni nośnych, wzrosła również jego masa do 350 kg. R-27RE został wprowadzony do uzbrojenia w 1990 roku. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-C.
• R-27TE — pocisk naprowadzany termicznie, charakteryzujący się wydłużonym do 120 km zasięgiem. Tak jak wersja R-27RE został wydłużony i zwiększono mu rozpiętość powierzchni nośnych. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-C.
• R-27EP — pocisk z pasywną głowicą naprowadzającą Awtomatika 9B-1032 (PRGS-27) i wydłużonym do 110 km zasięgu. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-D.
• R-27AE — pocisk naprowadzany radiolokacyjnie, aktywną głowicą naprowadzającą i systemem nawigacji INS, zdolny razić cele na odległości od 1 do 208 km. Masa pocisku 349 kg. R-27AE należy o klasy pocisków wystrzel i zapomnij. W kodzie NATO oznaczona jako Alamo-C.
• R-27EM — morska wersja pocisku naprowadzana radiolokacyjnie przy pomocy unowocześnionej półaktywnej głowicy naprowadzającej zdolnej do zwalczania celów lecących nawet 3 metry nad powierzchnią wody.

Wszystkie wersje pocisków R-27 posiadają zdolność zwalczania celów znajdujących się poza zasięgiem widoczności (BVR - Beyond Visual Range).

[edytuj] Platformy wystrzeliwania

Pociski R-27 znajdują się na uzbrojeniu samolotów myśliwskich takich jak MiG-29M, MiG-29K, MiG-29C, Su-27, Su-27K i Jak-141.