Działko NR-23

Z Wikipedii

Nudelman-Richter NR-23
Laweta z uzbrojeniem strzeleckim samolotów myśliwskich MiG-15, MiG-17, Lim-1, Lim-2, Lim-5, Lim-6 składająca się z jednego działka typu N-37 i 2 działek typu NR-23
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	działko automatyczne
Zasada działania	przeładowanie energią gazów prochowych
Historia
Produkcja seryjna	1949 - 1965
Dane techniczne
Kaliber	23 mm
Wymiary
Długość	nieznana
Długość lufy	nieznana
Masa
Broni	NR-23:39 kg AM-23: 43 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	690 m/s
Masa pocisku	200 g
Szybkostrzelność teoretyczna	850 strz./min.
Szybkostrzelność praktyczna	650 strz./min.
Dane operacyjne
Platformy strzeleckie
MiG-15, Ła-15, Ła-17, MiG-19, An-12, Ił-28, M-4, Tu-14, Tu-16, Tu-22, Tu-95/Tu-142, Tu-98
Użytkownicy
Związek Radziecki, kraje Układu Warszawskiego
Odmiany broni
AM-23, Typ 23-1, Typ 23-2

NR-23 — (ros. НР–23 od Nudelman-Richter, oznaczenie fabr. 150П) radzieckie automatyczne działko lotnicze kalibru 23 mm, szeroko używane jako uzbrojenie strzeleckie samolotów radzieckich i państw Układu Warszawskiego. Działko skonstruowane przez A. E. Nudelmana i A.A. Richtera zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1949 roku, zastępując konstruowane podczas II wojny światowej działka NS-23 i WJa.

NR-23 było jednolufowym działkiem kalibru 23 mm przeładowywanym energią gazów prochowych. Mechanicznie konstrukcja ta była podobna do wcześniejszego NS-23, ale wprowadzone usprawnienia umożliwiły zwiększenie jego szybkostrzelności o 50%. Teoretycznie szybkostrzelność działka NR-23 wynosiła 850 strzałów na minutę, ale testy przechwyconej przez amerykańskie Siły Powietrzne egzemplarzy broni wykazały, że osiąga ona wartość tylko 650 strzałów na minutę.

Skonstruowano cięższą wersję działka NR-23 oznaczona jako AM-23 przeznaczoną do instalowania w wieżyczkach strzeleckich bombowców. Nowe działko miało masę 43 kg i zwiększona do 1200-1300 strzałów na minutę szybkostrzelność.

W Chińskiej Republice Ludowej produkowano kopie obu wersji działek oznaczonych jako Typ 23-1 (NR-23) i Typ 23-2 (AM-23).

Działko NR-23 stanowiło uzbrojenie myśliwców MiG-15, Ła-15, Ła-17 i niektórych egzemplarzy MiG-19. Cięższa wersja AM-23 była używana w wieżyczkach strzeleckich samolotów An-12, Ił-28, M-4, Tu-14, Tu-16, Tu-22, Tu-95/Tu-142 i prototypowego Tu-98.

Biorąc pod uwagę skalę zastosowania działka NR-23 można stwierdzić, że było ono najszerzej stosowanym ówcześnie typem działka lotniczego. W połowie lat 60. siły zbrojne Związku Radzieckiego zastąpiły je nowym dwulufowym działkiem GSz-23L.

Poprzez powiększenie mechanizmu działka NR-23 skonstruowano potężniejsze działko NR-30, które stało się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim myśliwców MiG-19 i niektórych egzemplarzy MiG-21.

Planowano również instalowanie działek tego typu na bojowych stacjach kosmicznych Ałmaz.