Ch-29
Z Wikipedii
Mołnija Ch-29 (kod NATO AS-14 Kedge) - sowiecki pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia.
Ch-29 została skonstruowana w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, zajmującym się głównie konstruowaniem pocisków klasy powietrze-powietrze. Ch-29 powstała w połowie lat 70. jako pocisk przeznaczony do zwalczania celów silnie umocnionych, uzupełnienie lżejszej Ch-25M (obie rakiety mają zbliżony zasięg ok. 10 km). Pocisk jest produkowany w czterech wersjach:
- Ch-29L (ozn. fabryczne izdielije 63) - wersja naprowadzająca się na cel podświetlony promieniem lasera. Podświetlacz może znajdować się na samolocie przenoszącym pocisk, innym samolocie lub na ziemi.
- Ch-29ML (izdielije 63M) - udoskonalona wersja Ch-29L.
- Ch-29T (izdielije 64) - wersja naprowadzająca się na kontrastowy optycznie obiekt wskazany przez pilota.
- Ch-29D - eksportowa wersja z głowicą termowizyjną.
Rakieta Ch-29 jest przenoszona przez samoloty lotnictwa taktycznego. Początkowo zintegrowano ją z samolotami MiG-27, Su-17 i Su-24, później także z Su-25. Rakieta Ch-29 znajduje się na uzbrojeniu Sił Powietrznych RP.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
| Ch-29L | Ch-29T | |
|---|---|---|
| Masa | 657 kg | 680 kg |
| Masa głowicy bojowej | 317 kg | 317 kg |
| Długość | 3,875 m | 3,875 m |
| Średnica kadłuba | 0,38 m | 0,38 m |
| Rozpiętość | 0,78 m | 0,78 m |
| Prędkość | 600 m/s | 600 m/s |
| Zasięg | 8-10 km | 8-10 km |
[edytuj] Bibliografia
- Butowski, Piotr. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. Nowa Technika Wojskowa. 1995, Nr. 3, s. 15-19. ISSN 1230-1655.
Radzieckie i rosyjskie uzbrojenie lotnicze
