Działko NS-23
Z Wikipedii
| Nudelman-Suranow NS-23 | |
| {{{opis}}} | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Rodzaj | działko automatyczne |
| Zasada działania | przeładowanie energią gazów prochowych |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1945 - 1949 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 23 mm |
| Wymiary | |
| Długość | nieznana |
| Masa | |
| Broni | 37 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 690 m/s |
| Masa pocisku | 200 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 550 strz./min. |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| An-2, Ił-10, Ił-22, Ła-7, Ła-15, MiG-9, Jak-7, Jak-9U, Jak-15, Jak-17, Jak-23, MiG-15, Ił-28 | |
| Odmiany broni | |
| NS-23S | |
NS-23 — (ros. НС–23 od Nudelman-Suranow, oznaczenie fabr. 115П) radzieckie automatyczne działko lotnicze skonstruowane przez zespół w składzie A. E. Nudelman, A. Suranow, G. Żirnych, W. Niemenow, S. Lusin i M. Bundin jako powojenny następca działka WJa. NS-23 zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1945 roku.
Skonstruowano również zsynchronizowaną wersję działka, oznaczona jako NS-23S (ros. НС–23С) przeznaczoną do strzelania przez śmigło.
W działko NS-23 były uzbrojone samoloty An-2 (prototypowa wersja "F"), Ił-10, Ił-22, Ła-7, Ła-15, MiG-9, Jak-7, Jak-9U, Jak-15, Jak-17 i Jak-23. Niektóre wczesne wersje myśliwców (MiG-15) i bombowców (Ił-28) o napędzie odrzutowym również uzbrojono w działko NS-23, wkrótce jednak samoloty bojowe otrzymały nowocześniejsze działka NR-23. Używane do dziś w Wojsku Polskim jako uzbrojenie śmigłowca Mi-2UPR Salamandra oraz Mi-2UNR Żmija.
