Rejencja koszalińska
Z Wikipedii
Rejencja lub regencja koszalińska (niem Regierungsbezirk Köslin) (ze stolicą w Koszalinie) to dawna prusko-niemiecka jednostka podziału terytorialnego wprowadzona w Prusach w latach 1815-1816. Regierungsbezirk stanowił pośredni szczebel administracji pomiędzy prowincją a powiatem. Regencja koszalińska była częścią prowincji Pomorze ze stolicą w Szczecinie. W skład tej prowincji wchodziły także: rejencja szczecińska i rejencja pilska.
Spis treści |
[edytuj] Podział administracyjny i granice rejencji
[edytuj] Rok 1900
Powiaty ziemskie (Landkreise)
- Białogard (Belgard)
- Bobolice (Bublitz)
- Bytów (Bütow)
- Drawsko Pomorskie (Dramburg)
- Kołobrzeg-Karlino (Kolberg-Körlin)
- Koszalin (Köslin)
- Lębork (Lauenburg i. Pomm.)
- Miastko (Rummelsburg)
- Sławno (Schlawe i. Pomm.)
- Słupsk (Stolp)
- Szczecinek (Neustettin)
- Świdwin (Schivelbein)
Do roku 1920 jedynym powiatem grodzkim (Stadtkreis) pozostawał Słupsk. W tymże roku z powiatu Kołobrzeg-Karlino wydzielono miasto Kołobrzeg, a trzy lata później - Koszalin.
[edytuj] Zmiany granic rejencji w 1938 roku
W roku 1938 w ramach Pomorza powstała nowa trzecia rejencja (obok rejencji szczecińskiej i rejencji koszalińskiej) rejencja pilska: Marchia Graniczna Poznań-Prusy Zachodnie z siedzibą władz w Pile, w której znalazły się powiaty Drawsko Pomorskie (Dramburg) i Szczecinek (Neustettin). Do rejencji koszalińskiej włączono za to powiaty Resko i Gryfice z rejencji szczecińskiej.
W międzyczasie zlikwidowano powiat bobolicki.
[edytuj] Rok 1940
Powiaty ziemskie (Landkreise):
- Białogard (Belgard)
- Bytów (Bütow)
- Gryfice (Greifenberg)
- Kołobrzeg-Karlino (Kolberg-Körlin)
- Koszalin (Köslin)
- Lębork (Lauenburg i. Pomm.)
- Miastko (Rummelsburg)
- Sławno (Schlawe i. Pomm.)
- Słupsk (Stolp)
- Resko (Regenwalde)
Powiaty grodzkie (Stadtkreise):
Rejencję zlikwidowano w 1945 roku i wprowadzono polski podział administracyjny, uwzględniając nowe granice państwa.
