René Henriksen
Z Wikipedii
René Henriksen (ur. 27 sierpnia 1969 w Glostrup) - były duński piłkarz grający na pozycji obrońcy.
Rozpoczął zawodową karierę w 1988 roku, jego pierwszym klubem był Akademisk Boldklub, który wówczas grał w niższych ligach Danii. W 1996 drużyna awansowała do ekstraklasy, a dobrze wyszkolony technicznie Henriksen stał się czołową postacią jej defensywy. W marcu 1988 został po raz pierwszy powołany do reprezentacji Danii. Zaliczył debiut w wygranym 1-0 meczu ze Szkocją. Zaskarbił sobie przychylność i zaufanie selekcjonera Bo Johanssona i znalazł się w jego kadrze na Mundial 98. Nie zagrał tam jednak ani minuty.
W 1999 wygrał Puchar Kraju. Było to pierwsze trofeum Akademisk Boldklub po 32 latach "posuchy". Wtedy zauważył go Panathinaikos; tuż przed zamknięciem okna transferowego Henriksen dołączył do greckiego klubu. Kwota transferu wynosiła podobno 20 milionów koron duńskich. Rene stał się podstawowym zawodnikiem kadry i zagrał trzy mecze na EURO 2000. Otrzymał także nagrodę gracza roku w kraju.
Wkrótce do Koniczynek dołączył jego były kolega z Danii, Jan Michaelsen, i dwaj rodacy stali się ich kluczowymi zawodnikami w bataliach Ligi Mistrzów. W sezonie 2001-02 ekipa dotarła do ćwierćfinału rozgrywek, gdzie wyeliminował ją Barcelona. Po zakończeniu sezonu Henriksen pojechał na kolejną wielką imprezę - Mistrzostwa Świata w Korei i Japonii. "Wikingowie" dotarli tam tylko do 1/8 finału. Po turnieju kapitan zespołu, Jan Heintze, ogłosił koniec kariery reprezentacyjnej, a René został przez Mortena Olsena mianowany jego następcą.
W 2004 Panathinaikos nareszcie odniósł triumf nad odwiecznym rywalem, Olympiakosem, i wygrał mistrzostwo Alpha Ethniki, uzupełniając to zdobyciem pucharu kraju. Henriksen został zaś powołany na Mistrzostwa Europy 2004. Po tym turnieju zdecydował się na rozstanie z kadrą. W sumie rozegrał w niej 66 spotkań, z czego 25 jako kapitan, nie zdobył żadnej bramki i otrzymał zaledwie dwie żółte kartki.
W lecie 2005 zdecydował się na powrót do ojczyzny, do klubu, którego jest wychowankiem. Grał on już wtedy w drugiej lidze i miał potężne problemy finansowe. Kiedy uniknął relegacji do niższej klasy rozgrywkowej, w ostatnich kolejkach broniąc się przed spadkiem, Henriksen zdecydował się na skończenie kariery.
1 Schmeichel • 2 Schjønberg • 3 Rieper • 4 Høgh • 5 Heintze • 6 Helveg • 7 Nielsen • 8 Frandsen • 9 Molnar • 10 M. Laudrup • 11 B. Laudrup • 12 Colding • 13 Laursen • 14 Wieghorst • 15 Tøfting • 16 Krogh • 17 Goldbæk • 18 Møller • 19 Sand • 20 Henriksen • 21 Jørgensen • 22 Kjær • trener: Johansson
1 Schmeichel • 2 Schjønberg • 3 Henriksen • 4 Høgh • 5 Heintze • 6 Helveg • 7 Nielsen • 8 Grønkjær • 9 Tomasson • 10 Jørgensen • 11 Sand • 12 Colding • 13 Laursen • 14 Steen Nielsen • 15 Tøfting • 16 Sørensen • 17 Goldbæk • 18 Molnar • 19 Bisgaard • 20 Gravesen • 21 Beck • 22 Kjær • trener: Johansson
1 Sørensen • 2 Tøfting • 3 Henriksen • 4 Laursen • 5 Heintze • 6 Helveg • 7 Gravesen • 8 Grønkjær • 9 Tomasson • 10 Jørgensen • 11 Sand • 12 N. Jensen • 13 Lustü • 14 C. Jensen • 15 Michaelsen • 16 Kjær • 17 Poulsen • 18 Løvenkrands • 19 Rommedahl • 20 Bøgelund • 21 Madsen • 22 Christiansen • 23 Steen Nielsen • trener: Olsen
1 Sørensen • 2 Bøgelund • 3 Henriksen • 4 Laursen • 5 N. Jensen • 6 Helveg • 7 Gravesen • 8 Grønkjær • 9 Tomasson • 10 Jørgensen • 11 Sand • 12 Kahlenberg • 13 Krøldrup • 14 C. Jensen • 15 D. Jensen • 16 Skov-Jensen • 17 Poulsen • 18 Priske • 19 Rommedahl • 20 Perez • 21 Madsen • 22 Andersen • 23 Løvenkrands • trener: Olsen
