Allan Nielsen

Z Wikipedii

Allan Nielsen (ur. 13 marca 1971 roku w Esbjerg) – były duński piłkarz, występujący na pozycji pomocnika.

W wieku 18 lat został sprowadzony do niemieckiego Bayernu i tak zaczęła się jego przygoda z piłką nożną na najwyższym poziomie. W ciągu trzech lat gry dla tego klubu zagrał jedynie sześć minut w spotkaniu Bundesligi z Herthą Berlin, wygranym przez Bawarczyków 7:3. Gracz nie przedłużył kontraktu z FCB i w czerwcu 1991 roku wybrał ofertę kontraktu zaproponowaną przez szwajcarski FC Sion. Na Stade Tourbillon nie rozegrał jednakże żadnego oficjalnego meczu i już po trzech miesiącach zdecydował się na powrót do ojczyzny.

W Odense nareszcie się odnalazł. Był ważną częścią drużyny, kiedy De Stribede sięgali po Puchar Danii w roku 1993. Dobre występy dla założonej w 1887 ekipy sprawiły, że Nielsen w styczniu 1994 został sprowadzony do ówczesnego mistrza kraju, FC Kopenhagi. 23-latek i jego koledzy nie powtórzyli wprawdzie sukcesu sprzed roku, ale w koncowej tabeli uplasowali się tuż za Silkeborgiem. Niestety, szczęście nie trwało długo. Lwy rozpoczęły rozgrywki Superligaen w sezonie 1994|95 fatalnie. Cóż z tego, że udało się strzelać wiele bramek, skoro źle funkcjonowała obrona i zespół tracił sporo goli po błędach defensywy. Nielsen, mianowany kapitanem Byens Hold wyróżniał się na tle innych, więc już w zimowym okienku transferowym zdecydował się zasilić barwy lokalnego rywala, Brondby. I był to wybór trafiony, ponieważ już po pół roku jako piłkarz Chłopców z zachodnich peryferii sięgnął po swój pierwszy tytuł mistrza kraju a już 16 sierpnia 1995 roku miał okazję zadebiutować w reprezentacji Danii w meczu kwalifikacyjnym do mistrzostw Europy w Anglii z Armenią. Jego debiut wypadł okazale, gdyż strzelił decydującą o wygranej bramkę na 2:0.

Niezwykle udany dla zawodnika był również sezon 1995-96. Allan i jego klubowi partnerzy najpierw powtórzyli sukces sprzed roku, sięgając po drugie mistrzostwo Superligaen z rzędu, a później on wraz z Larsem Olsenem, Jensem Risagerem, Kimem Vilfortem oraz Mogensem Kroghiem został powołany przez trenera Richarda Richard Møllera Nielsena na turniej finałowy EURO 96'. Obrońcy tytułu najpierw zremisowali z Portugalią, potem doznali sromotnej klęski z Chorwacją, a na koniec pokonali 3:0 słabiutką Turcję (jedną z bramek strzelił właśnie wychowanek Esbjerg). Po zakończeniu turnieju 25-latka chciało mieć w składzie wiele europejskich drużyn. Pomocnik zaliczył jeszcze cztery występy ligowe w barwach klubu ze stolicy, jednak pod koniec letniego "mercato" niespodziewanie za 1.65 milionów funtów przeniósł się do angielskiego Tottenhamu.

Szybko wywalczył sobie miejsce w pierwszym składzie Kogutów. W pierwszym roku spędzonym na White Hart Lane zaliczył 29 występów ligowych i strzelił 6 bramek. Rok później było już nieco słabiej, jednak tak czy inaczej został włączony do duńskiej kadry na Mundial we Francji. Po wygranej z Arabią Saudyjską i remisie z Marokiem, prowadzona przez Bo Johanssona reprezentacja wyszła z grupy tylko i wyłącznie dzięki szczęściu, prawdziwy popis gry dała jednak w meczu 1/8 finału z Nigerią, w którym rozgromiła jedną z najlepszych drużyn Afryki aż 4:1. W ćwierćfinale Duński Dynamit zgodnie z oczekiwaniami nie poradził sobie jednak z wyżej notowaną Brazylią i musiał pożegnać się z turniejem.

Po powrocie do klubu Allan wciąż prezentował wysoką formę. W 1999 roku wywalczył pierwsze trofeum na Wyspach Brytyjskich. W finale Pucharu Ligi Spurs pokonali 1:0 Leicester City po jego trafieniu do siatki. Od tej pory Duńczyk zaczął tracić wysoką formę. Po konflikcie z menedżerem George'em Grahamem w marcu 2000 został wypożyczony do pierwszoligowego Wolverhampton Wanderers, w którym jednak spisywał się przeciętnie. Mający zaufanie do piłkarza Johansson zdecydował się dać mu jeszcze jedną szansę i umieścił go w swojej kadrze na EURO w Belgii i Holandii. Byli mistrzowie trafili jednak do grupy śmierci z Francją, Holandią i Czechami i rozgrywki zakończyli już po trzech spotkaniach bez punktu na koncie.

Po wygaśnięciu kontraktu z drużyną Grahama zdecydował się na przejście do Watfordu. W ciągu trzech lat gry nie zagrał nawet w chociaż jednym oficjalnym spotkaniu... Karierę zdecydował się zakończyć w Herfølge BK w sezonie 2004-05, w wieku 34 lat. W klubie tym pracował wtedy jako grający menedżer.

Podsumowując – w rodzimej kadrze zawodnik wystąpił 44 razy i strzelił 7 bramek.