Wikipedysta:Roland von Bagratuni/pradziadek

Z Wikipedii

Wersja pierwotna:

Bogaty ziemianin pochodzenia ormiańskiego, uczestnik powstania wielkopolskiego. Syn galicyjskiego ziemianina pochodzenia ormiańskiego, uczestnika powstania styczniowego 1863 r. Walentego Antoniewicza (1807-1905) herbu Bołoz, indygenowanego przez cesarzową Marię Teresę. Urodził się przed powstaniem styczniowym, zmarł w 1929 r. w Mosinie k. Poznania. 4 lipca 1872 w Osieku ożenił się z Ormianką Augustą Wolf (Kajlkeri/ԳԱՅԼՔԵՐԻ) i z tego małżeństwa urodził się w 1874 roku bohaterski oficer powstania wielkopolskiego oraz Poległy na Polu Chwały oficer Legionów Piłsudskiego — Zygmunt Antoniewicz, ojciec Zdzisława Antoniewicza, a dziad Rolanda Antoniewicza. Michał-Wacław Antoniewicz był przyjacielem mieszkającego w Przeźmierowie pod Poznaniem generała Józefa Dowbór-Muśnickiego (1867-1937) i razem z innym swoim przyjacielem oraz wraz ze swoim synem Zygmuntem Antoniewiczem wziął udział w walkach powstania wielkopolskiego 1918—1919 roku. Do śmierci mieszka w Mosinie i tam jest pochowany.

^[1]

[edytuj] Materiały źródłowe

• Sadok Barącz: Rys dziejów ormiańskich. Tarnopol, Drukiem Józefa Pawłowskiego,1869.
• Sadok Barącz: Żywoty sławnych Ormian w Polsce. Lwów,1855.
• Ferdinand Bischoff: Urkunden zur Geschichte der Armenier in Lemberg. Wien, 1865
• Д. Галустян: Культурная жизнь армянских колоний средневековой Польши {XVI—XVII. вв.} Издательство АН Армянской ССР, Ереван, 1981
• Sławomir Górzyński — Jerzy Kochanowski: Herby szlachty polskiej. Warszawa, Alfa, 1992.
• T. Gromnicki: Ormianie w Polsce, ich historia, prawa, przywileje. Warszawa, 1889
• Herby rodów polskich — Polish Coats of Arms. Index and List of family Names. London, Orbis Books Ltd, 1990.
• S. Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austriackich. Lwów, 1935.
• Gyula Merza: Az örmény betelepülés története Magyarországon és a szamosújvári örmény kath. püspöki ill. vikáriusi szék. Vác, Első Váci Sajtó nyomdája, 1913.
• Gyula Merza: A magyar örmények etnográfiája hanyatlásának okairól és azok orvoslásáról. Szamosújvár, Auróra, 1895.
• Krzysztof Mojżeszowicz — Andrzej Chodubski: Ormianie w Polsce. Warszawa, Koło Zainteresowań Kulturą Ormian, 1988
• Czesław Chowaniec: Ormianie w Stanisławowie w XVII i XVIII wieku. Stanisławów, 1928.
• М. Л. Оганесян: Административно—правовое положение и развитие армянских колоний в Речи Посполитой в XVI—XVII. вв. Москва, 1966.
• Mirosław Roguski – Józef Zalewski: Rody szlachty polskiej. Warszawa, 1993.
• Анатолий Тюпич—Григорий Хотюн: Армянские сооружения Каменец–Подольского. Ереван, 1978.
• Bronisława Wójcik–Keuprulian: Ormianie polscy. Lwów, Nakładem Wydawnictwa Książek Szkolnych, 1933
• F. Zacharyasiewicz: Wiadomość o Ormianach w Polsce. Lwów, 1842
• IBN Index Bio–Bibliographicus Notorum Hominum (Pars C. Corpus alphabeticum, Sectio armeniaca, Vol.1. A—D. strony 227—228, oraz 5127—5128
• Ormianie w Polsce i w świecie. Z ks. Józefem Kowalczykiem, duszpasterzem wiernych obrządku ormiańskiego w Polsce rozmawia Andrzej Chodkiewicz. Ład, 1987/17. str. 3, 10—11.
• Պարսամյան – Լեհա-հաերի ասնակցությունը Դավիթ-Բեկի ապսփամբությանը ։ Նոր յութեր XVIII դարրի հայ ազատագրական շարժումների վերաբերյան ։ Երեվանի Համալսարանի Հրատարաքչություն – Երեվան – 1962
• Lukács Patrubány: Örmény tanulmányok. Budapest, 1884.
• Krzysztof Stopka: Początki organizacji Kościoła Ormiańskiego na Rusi. Warszawa, Koło Zainteresowań Kulturą Ormian, 1983
• Kristóf Szongott: A magyarországi örmények etnográphiája. Szamosújvár, Auróra, 1903.
• Stefan Szydłow–Szydłowski — Nikolaus Pastinszky: Der polnische und litauische Hochadel. Budapest, 1944.
• János Temesváry: A magyar–örmény nemes családok címerlevelei. Szamosújvár, Auróra, 1896.
• С. Ф. Тигранян: Армяне. Издательство »М. Варандян«, Ереван, 1992
• F. Zacharyasiewicz: Wiadomość o Ormianach w Polsce. Lwów, 1842.

Antoniewicz, Michał-Wacław
Antoniewicz, Michał-Wacław
Antoniewicz, Michał-Wacław
Antoniewicz, Michał-Wacław

Wersja ostateczna:

Michał-Wacław Antoniewicz (zm. 1929 w Mosinie k. Poznania) – polski ziemian pochodzenia ormiańskiego, uczestnik powstania wielkopolskiego. Syn galicyjskiego ziemianina, Walentego Antoniewicza, uczestnika powstania styczniowego

4 lipca 1872 w Osieku ożenił się z Ormianką Augustą Wolf i z tego małżeństwa urodził się w 1874 roku Zygmunt Antoniewicz. Był przyjacielem mieszkającego w Przeźmierowie pod Poznaniem generała Józefa Dowbór-Muśnickiego{{fakt}}

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Antoniewicz, Michał-Wacław Antoniewicz, Michał-Wacław Antoniewicz, Michał-Wacław