Rudolf Ostrihansky
Z Wikipedii
Pułkownik Rudolf Ostrihansky (ur. 24 lipca 1895 w Kopkach, zm. 5 października 1963 we Wrocławiu) - oficer zawodowy Wojska Polskiego.
Był synem Ludwika (absolwenta Hochschule für Bodenkultur w Wiedniu) i Aranki z d. Denef. Uczęszczał do gimnazjum w Jarosławiu, Gorlicach i Chyrowie; maturę zdał w Wiedniu w 1914.
Od listopada 1914 służył w armii austriackiej jako jednoroczny ochotnik (ze stopniem fähnricha). Ukończył szkołę podchorążych artylerii w Sopron w 1915, następnie walczył na Bałkanach i we Włoszech (w bitwach nad Isonzo). Zakończył służbę w stopniu porucznika.
Od 16 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Uczestnik walk w obronie Lwowa i wojny polsko-bolszewickiej. 12 lutego 1921 zweryfikowany jako kapitan ze starszeństwem od 1 czerwca 1919. W okresie międzywojennym m.in. wykładowca w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, dowódca dywizjonu 8 pac, zastępca dowódcy 4 pac. W wojnie obronnej w stopniu podpułkownika dowódca 28 pal, a następnie artylerii dywizyjnej 28 DP. Po kapitulacji Modlina w konspiracji. Od marca 1940 komendant okręgu ZWZ Poznań, a po dekonspiracji od września 1941 komendant okręgu ZWZ-AK Pomorze. Aresztowany 13 maja 1943 Od lata 1944 w obozie koncentracyjnym Stutthof. Zbiegł z obozu w czasie jego ewakuacji. Po wojnie prowadził gospodarstwo rolne pod Radomiem.
[edytuj] Awanse
- 1 listopada 1918 - porucznik
- 12 lutego 1921 - kapitan
- 1 stycznia 1927 - major
- 1 stycznia 1939 - podpułkownik
- 1943 - pułkownik
[edytuj] Literatura
- Polski Słownik Biograficzny tom XXIV/3, zeszyt 102, Wrocław 1979
- Narcyz Klatka "Wieluński Wrzesień 1939", Wydawnictwo Komandor, Wieluń-Gdynia 2006, ISBN 83-912842-0-4.
