RWD-7

Z Wikipedii

RWD-7 to polski samolot sportowy - rekordowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD w 1931 roku.

[edytuj] Historia

Samolot RWD-7 był oparty na konstrukcji wcześniejszych samolotów RWD-2 i RWD-4. Skonstruowany był przez inżynierów zespołu RWD - Stanisława Rogalskiego, Stanisława Wigurę i Jerzego Drzewieckiego w warsztatach Sekcji Lotniczej KMSPW. Samolot zaprojektowany był do bicia rekordów, dlatego w stosunku do RWD-2 zamontowano silnik o większej mocy i podjęto starania w celu maksymalnego zmniejszenia masy. Samolot przejął od poprzedników charakterystyczny kształt kadłuba, nie zapewniający bezpośredniej widoczności do przodu. Pilot musiał wychylać się w tym celu częściowo przez nieoszklone okno boczne, korzystajac ze zwężonego w tym miejscu kadłuba. Budowę samolotu rozpoczęto na początku 1931, oblatany został w lipcu 1931 przez konstruktora Jerzego Drzewieckiego. Zbudowano tylko jeden egzemplarz, który otrzymał znaki SP-AGH.

7 sierpnia 1931 Franciszek Żwirko i Stanisław Prauss podjęli próbę pobicia rekordu wysokości lotu w klasie samolotów o ciężarze własnym do 280 kg, uzyskując 5996 m, lecz federacja FAI nie uznała go z powodu niestandardowych przyrządów pomiarowych. Rok później, 30 września 1932, po założeniu większego śmigła, J. Drzewiecki i Antoni Kocjan ustanowili jednak rekord wysokości 6023 m. W międzyczasie, 12 sierpnia 1931, J. Drzewiecki i Jerzy Wędrychowski pobili także międzynarodowy rekord prędkości w II klasie samolotów turystycznych, uzyskując 178 km/h.

Samolot ten wziął udział także w kilku krajowych zawodach lotniczych, jednak bez większych sukcesów. Używany był przez pilotów Aeroklubu Warszawskiego, choć stale latał w barwach wytwórni DWL-RWD. W 1936 został zakupiony przez prywatnego właściciela, służąc do 1938 roku. RWD-7 miał wyjatkowo krótki rozbieg przy starcie - z jednoosobową załogą zaledwie 18 m, normalnie 30 m.

[edytuj] Opis konstrukcji

Dwumiejscowy samolot sportowy, wolnonośny górnopłat konstrukcji drewnianej. Kadłub kryty sklejką, płat o obrysie trapezowym, niedzielony, kryty płótnem i sklejką. Usterzenie klasyczne. Kabina dwuosobowa, zakryta, z nieoszklonymi oknami po bokach, miejsca w układzie tandem (pilot z tyłu). Dwoje drzwi z prawej strony kadłuba. Silnik gwiazdowy, 5 cylindrowy Armstrong-Siddeley Genet II, o mocy nominalnej 75 KM. Silnik w nosie kadłuba, osłonięty blachą aluminiową. Śmigło dwułopatowe drewniane stałe. Zbiornik paliwa o pojemność 36 l. Podwozie samolotu klasyczne, stałe, z płozą ogonową.

[edytuj] Dane techniczne

• rozpiętość - 9,8 m
• długość - 6,3 m
• wysokość - 2,0 m
• powierzchnia nośna 13,6 m²
• masy:
  • własna - 246 kg
  • użyteczna - 194 kg
  • całkowita - 440 kg
• silnik - 5-cylindrowy gwiazdowy o mocy 75 KM
• osiągi:
  • prędkości:
    • maksymalna - 186 km/h
    • przelotowa - 160 km/h
    • minimalna - 65 km/h
  • prędkość wznoszenia - 6,2 m/s
  • pułap - 6000 m
  • zasięg - 260 km
  • przelotowe zużycie paliwa - 18 l/h