Samuel Przypkowski

Z Wikipedii

Samuel Przypkowski (ur. ok. 1592, zm. 19 kwietnia 1670 w Królewcu), polski pisarz i poeta, pastor ariański i działacz reformacji.

Pochodził ze szlacheckiej rodziny z Kielecczyzny. Uczył się w ariańskiej Akademii Rakowskiej, a następnie w Altdorfie i Lejdzie. Był zwolennikiem poglądów Fausta Socyna. Związał się z dworem Radziwiłłów z Birży: najpierw z hetmanem polnym litewskim Krzysztofem Radziwiłłem, a potem z księciem Bogusławem Radziwiłłem. W 1633 uczestniczył w wojnie z Rosją. W 1639 zamieszkał w majątku ziemskim arianina Jerzego Niemirycza na Ukrainie. W 1656 walczył w bitwie pod Prostkami u boku księcia Bogusława.

Po nakazaniu przez Sejm wygnania arian z Rzeczypospolitej 20 lipca 1658, Przypkowski wyjechał do Prus Książęcych, najpierw w 1661 do Kotła, a w 1666 do majątku Kosinowo, który zakupił (jako własność zastawną) wraz z zięciem Mikołajem Suchodolskim za 5000 florenów. W Kosinowie został pierwszym pastorem (tzw. ministrem) zboru ariańskiego. Zmarł w Królewcu, ale zgodnie z jego ostatnią wolą został pochowany na cmentarzu (tzw. Ariańskiej Górze) w Kosinowie. Grób nie zachował się.

Był zwolennikiem całkowitego rozdziału Kościoła od państwa, co zawarł w rozprawie: Dissertatio de pace et concordia ecclesiae (Rozprawa o pokoju i zgodzie w Kościele) (wydanej w Amsterdamie w 1628).

Napisał wiele utworów poetyckich, głównie religijnych, w językach: polskim i łacińskim, m.in. Psalmy i pieśni nabożne (1610), kolejne wydania jego poezji pojawiły się w latach 1910-1911 w Wirydarzu poetyckim J. T. Trembeckiego (tom 1-2), w 1973 Na porównanie jesienne i w 1981 Dissertatio.