Sautrantika
Z Wikipedii
Sautrāntika należy do wczesnych szkół buddyjskich. Oddzieliła się od Sarvāstivādy w latach pomiędzy 50 p.n.e. i 100 n.e. Nazwa pochodzi od Sutrapitaki (pali. Sutta Pitaka) czyli drugiego kosza w Kanonie Palijskim. Nauki tej szkoły zaliczane wg Mahajany są również do nauk Hinajany i tzw. poglądu Śrawaki podobnie jak szkoła Wajbaszika.
Sautrantika odrzucała całą Abhidharmę, traktującą o metafizyce i psychologii na rzecz oryginalnych sutt Kanonu Palijskiego. Posługiwali sie koncepcją aśraya (substratu, schronienia) tam, gdzie Pudgalavāda i Vatsīputrīya mówiły o pudgala a główny nurt indyjskiej filozofii mówił o atmanie. Uznawali, że świadomość (pali. vinnana) jest tym, co doświadcza samsary a pozostałe cztery khandhy rozpływają się w świadomości w chwili śmierci. Samskara czyli siły tworzące są nietrwałe i zanikają zaraz po przeniesieniu się świadomości do innego ciała. Niektóre z ich teorii zostały wykorzystane przez szkołę Yogacara.
Sautrantikowie uznawali istnienie rzeczywistych dharm, lecz tylko w czasie teraźniejszym. Dopuszczali istnienie dharm w trzech czasach, ale miały to być nie te same dharmy; inne były w przeszłości, inne są w teraźniejszości i inne będą w przyszłości.
Szkole tej przypisuje się duże znaczenie, gdyż stała się prekursorem Widżnianawady, będącej jedną z głównych szkół Mahajany.
