Sega

Z Wikipedii

Sega (jap. セガ - oficjalnie: Sega Corporation (株式会社セガ, Kabushiki-gaisha Sega) to międzynarodowy producent i wydawca gier wideo oraz konsol do gier. Główna siedziba firmy, która jest również siedzibą główną oddziału lokalnego, Sega of Japan, jest położona w Ota, dzielnicy Tokio w Japonii.

Europejski oddział Segi, Sega of Europe, ma swoją centralę w Chiswick, części Londynu (Wielka Brytania). Północnoamerykański oddział korporacji, Sega of America, mieści się w San Francisco, (Kalifornia w Stanach Zjednoczonych), gdzie przeniósł się z Redwood City w Kalifornii w 1999. Północnoamerykański oddział jest częściowo własnością Viacom.

Spis treści 1 Historia 1.1 Początki 1.2 Połączenie 1.3 Wielki krach 1.4 SEGA dzisiaj 2 Zobacz też

[edytuj] Historia

[edytuj] Początki

Firma została założona w 1940 roku pod nazwą Standard Games (później Service Games) w East Palo Alto w Kalifornii przez Martina Bromely'ego, Irvinga Bromberga i Jamesa Humperta, aby dostarczać wszelkiej rozrywki opłacanej monetami amerykańskim żołnierzom w bazach wojskowych. Bromely sugerował w 1951 roku, by przenieść firmę do Tokio, co stało się faktem w maju 1952 roku, kiedy została tam zarejestrowana firma pod nazwą "SErvice GAmes of Japan".

W 1954 roku inny amerykański biznesmen David Rosen zakochał się w Tokio i założył swoją własną firmę, Rosen Enterprieses Inc. w Japonii, celem eksportu sztuki. Firma spotkała się z miłą niespodzianką, gdy zaczęła importować kabiny na monety z natychmiastową fotografią: okazały się one w Japonii bardzo popularne. Biznes kwitł, zaś Rosen Enterprises rosło dzięki importowi elektromechanicznych gier na monety.

[edytuj] Połączenie

Rosen Enterprises i Service Games połączyły się w 1965 roku pod szyldem Sega Enterprises. W ciągu roku nowa firma wypuściła na rynek symulator łodzi podwodnej, grę znaną pod nazwą "Periscope" (peryskop), która okazała się ogromnym sukcesem na całym świecie.

W 1969 roku Gulf and Western Industries kupiła Segę, Rosenowi zaś pozwolono pozostać prezesem oddziału Sega. Pod przywództwem Rosena, Sega dalej wzrastała i dobrze prosperowała. Z automatów do gier, Sega znana była tytułów takich jak Frogger i Zaxxon. Przychód Segi w roku 1982 i 1983 osiągnął 214 milionów dolarów, co pozwoliło firmie wypuścić jej własną konsolę do gier: SG-1000, która była również pierwszą grą używającą kompaktów. Zapoczątkowało to serię konsol Segi, które nie zdołały jednak przebić oferty głównego konkurenta na rynku, firmy Nintendo.

[edytuj] Wielki krach

W tym samym roku w Segę uderzył krach na rynku gier wideo. Wyrzucając wręcz pieniądze, Gulf & Western sprzedał amerykańskie udziały Segi firmie Bally Manufacturing (znanej także z ze stołów do pinballa). Japońskie udziały Segi zostały kupione za 38 milionów dolarów przez grupę inwestorów na czele z Rosenem i Hayao Nakayamą, japońskim biznesmenem posiadającym firmę dystrybutorską zakupioną przez Rosena w 1979. Nakayama stał się nowym prezesem Segi, zaś Rosen został szefem swojej filii w Stanach Zjednoczonych.

W 1984 roku, japoński konglomerat CSK kupił Segę i zmienił jej nazwę na Sega Enterprises Ltd., z siedzibą w Japonii i w dwa lata później firma zadebiutowała na tokijskiej giełdzie. Przyjaciel Davida Rosena, Isao Okawa, prezes CSK, stał się prezesem Segi. W 1986 roku, założono Sega of America, aby zdobyć rozwijający się rynek gier wideo w Stanach. Sega wprowadziła również konsolę pod nazwą Sega Master System i pierwszą z serii gier z Alexem Kiddem, który był jej maskotką do 1991 roku, gdy rolę tę przejął Sonic the Hedgehog.

Większość konsoli z pierwszej serii nie była nawet sprzedawana w USA. Firmie udało się jednak osiągnąć europejski sukces dzięki wprowadzeniu konsoli Sega Master System. Pod koniec lat 80. XX wieku na rynku pojawiała się także 16-bitowa konsola Sega Mega Drive (w Ameryce znana jako Sega Genesis). Cechowały ją rewolucyjne rozwiązania, dzięki którym udało się ograniczyć monopol Nintendo na rynku gier wideo. Podobny sukces osiągnął kolejny produkt koncernu - konsola Sega Saturn, w której seryjnie montowano już CD-ROM. Następcą Saturna był 128-bitowy Dreamcast, który okazał się silną konkurencją dla 32-bitowego Sony PlayStation i 64-bitowego Nintendo 64.

Producent starał się też stworzyć produkt, który mógłby konkurować z popularnym GameBoyem firmy Nintendo. Stąd na rynku pojawiły się m.in. Sega Game Gear, Sega Mega Jet i Sega Nomad będąca przenośną wersją konsoli Mega Drive, zdolnej obsługiwać kartridże tejże konsoli.

[edytuj] SEGA dzisiaj

Na początku 2001 roku, po nieudanym produkcie Dreamcast Sega zaprzestała produkcji konsol i zajęła się wydawaniem swoich gier na inne konsole, np. Sonic zagościł na Playstation 2, XBoksie, GameCube i Playstation 3.

[edytuj] Zobacz też

• Sonic the Hedgehog