Siódma pieczęć (film 1957)

Z Wikipedii

Siódma pieczęć
Oryginalny tytuł	Det Sjunde inseglet
Gatunek	dramat fantasy
Kraj produkcji	Szwecja
Język	szwedzki
Główne role	Max von Sydow, Gunnar Björnstrand, Bengt Ekerot, Nils Poppe
Data premiery	16 lutego 1957 1959
Czas trwania	96 min
Produkcja
Reżyseria	Ingmar Bergman
Scenariusz	Ingmar Bergman
Muzyka	Erik Nordgren
Zdjęcia	Gunnar Fischer
Scenografia	Per Axel Lundgren
Produkcja	Allan Ekelund
Dystrybucja	Svensk Filmindustri Gutek Film
Siódma pieczęć  na Filmweb.pl
Siódma pieczęć  na IMDb

Siódma pieczęć (szwe. Det Sjunde inseglet) – szwedzki film fabularny z 1957 roku nominowany do Złotej Palmy w Cannes w 1957 roku. Na tym samym festiwalu Ingmar Bergman otrzymał za Siódmą pieczęć nagrodę specjalną jury. Polska premiera, miała miejsce w roku 1959. Film ponownie został wprowadzony do polskich kin 5 stycznia 2007.

[edytuj] Obsada

• Gunnar Björnstrand – Jöns
• Max von Sydow – Antonius Block
• Inga Landgré – Karin, żona Blocka
• Bibi Andersson – Mia
• Nils Poppe – Jof
• Bengt Ekerot – Śmierć
• Åke Fridell – Plog, kowal
• Inga Gill – Lisa, żona Ploga
• Maud Hansson – Wiedźma Tyan
• Erik Strandmark – Jonas Skat
• Gunnel Lindblom – dziewczyna
• Gunnar Olsson – malarz
• Bertil Anderberg – Raval
• Anders Ek – Mnich

[edytuj] Fabuła

Siódma pieczęć osadzona w średniowiecznych realiach, oparta jest na jednoaktowej sztuce teatralnej wystawionej po raz pierwszy 18 marca 1955 roku pt.Malowidło na drzewie (Trämålning). W filmie Bergman daje wyraz swoim inspiracjom średniowieczną sztuką sakralną z wiejskich kościołów okolic Sztokholmu. Ponadczasowy charakter film zawdzięcza niezwykle sugestywnemu nastrojowi średniowiecznej Europy, przepełnionej śmiercią i beznadzieją, stojącej w obliczu zarazy. Reżyser dość wyraźnie eksponuje rolę średniowiecznego Kościoła w kreowaniu wszechobecnego strachu społeczności przed zarazą mającą być karą za grzechy. Siódma pieczęć jest jednocześnie traktatem filozoficznym, o wymowie bliskiej egzystencjalizmowi, który wprowadza do twórczości Bergmana wątki, stanowiące w przyszłości o jej wyjątkowym charakterze. Po raz pierwszy reżyser ukazuje na zasadach kontrastu Jönsa hołdującym wartościom materialistycznym i Blocka, rycerza poszukującego sensu swojego istnienia, nieodnajdującego Boga, pierwowzoru dylematów znanych z "trylogii pionowej". Film jest przekrojowym obrazem w twórczości Bergmana, splatającym wątki z jego dramatów psychologicznych, posiadają również elementy komediowe. Siódma pieczęć zapisując się w kanonie światowego kina, ugruntowała pozycję Ingmara Bergmana wśród największych reżyserów kina autorskiego.