Smreczyński Wierch
Z Wikipedii
| Smreczyński Wierch | |
 Widok z Tomanowej Przełęczy |
|
| Państwo |  Polska /  Słowacja, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2068, 2066 m n.p.m. |
| Wybitność | 155 m |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Smreczyński Wierch – szczyt górski o dwu wierzchołkach (2068 i 2066 m n.p.m.), znajdujący się w głównym grzbiecie Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej.
[edytuj] Topografia
Po słowackiej stronie jego południowe stoki opadają długim grzbietem do Doliny Hliny. Po polskiej stronie z jego wierzchołków i grani pomiędzy Tomanową Kopą opadają na północ dwa grzbiety o długości ok. 1,5 km, oddzielając od siebie Dolinę Tomanową i Dolinę Pyszniańską (górne odgałęzienia Doliny Kościeliskiej). Z niższego, zachodniego wierzchołka opada Skrajny Smreczyński Grzbiet, z grani po wschodniej stronie tego wierzchołka Pośredni Smreczyński Grzbiet. Pomiędzy tymi grzbietami znajduje się cyrk lodowcowy – Skrajna Dolina Sucha Smreczyńska. Od położonej na wschód Tomanowej Kopy oddzielony jest Smreczyńską Przełęczą, od położonej na zachód Kamienistej – Hlińską Przełęczą
[edytuj] Opis
Nazwa szczytu pochodzi od dawnej Hali Smreczyny u jego północnych podnóży w Dolinie Tomanowej. Zbudowany ze skał metamorficznych (granit i gnejsy) szczyt ma kształt szerokiej piramidy z masą luźnych kamieni. Znajdują się na nim duże rowy grzbietowe. Na jego północnych ścianach widoczny jest charakterystyczny poziomy taras. . Na Smreczyńskim Wierchu znajduje się najwyższe w Tatrach stanowisko karłowatego modrzewia (na wysokości 1900 m n.p.m.). Występuje tutaj także bogata flora roślinności alpejskiej, a na północnych zboczach naturalna górna granica lasu z kępami limby.
Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne na szczyt miały miejsce już w XIX w., pierwsze wejście zimowe – narciarze ZON w 1910 r. Jest nieudostępniony turystycznie, nie przebiega przez niego żaden szlak. Szczególnie okazale prezentuje się znad Smreczyńskiego Stawu.
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
Huciańska Przełęcz • Biała Skała • Siwa Kopa • Siwy Wierch • Palenica Jałowiecka • Zuberski Wierch • Mała Brestowa • Brestowa • Skrajna Salatyńska Przełęcz • Salatyn • Pośrednia Salatyńska Przełęcz • Mały Salatyn • Salatyńska Kopa • Przełęcz pod Dzwonem • Spalona • Spalona Przełęcz • Pachoł • Banikowska Przełęcz • Banówka • Przełęcz nad Zawratami • Hruba Kopa • Hruba Przehyba • Trzy Kopy • Smutna Przełęcz • Rohacz Płaczliwy • Rohacka Przełęcz • Rohacz Ostry • Jamnicka Przełęcz • Wołowiec • Dziurawa Przełęcz • Łopata • Niska Przełęcz • Jarząbczy Wierch • Jarząbcza Przełęcz • Kończysty Wierch • Starorobociańska Przełęcz • Starorobociański Wierch • Gaborowa Przełęcz • Błyszcz • Pyszniańska Przełęcz • Kamienista • Hlińska Przełęcz • Smreczyński Wierch • Smreczyńska Przełęcz • Tomanowy Wierch • Tomanowa Przełęcz • Ciemniak • Mułowa Przełęcz • Krzesanica • Litworowa Przełęcz • Małołączniak • Małołącka Przełęcz • Kopa Kondracka • Przełęcz pod Kopą Kondracką • Suchy Wierch Kondracki • Gładki Przechód • Suche Czuby Kondrackie • Goryczkowa Czuba • Goryczkowa Przełęcz Świńska • Pośredni Goryczkowy Wierch • Goryczkowa Przełęcz nad Zakosy • Kasprowy Wierch • Sucha Przełęcz • Beskid • Liliowe
