Sobór Laterański V

Z Wikipedii

Sobór Laterański V - sobór powszechny kościoła katolickiego, który obradował w latach 1512-1517.

Zwołany został przez papieża Juliusza II w 1512, w odpowiedzi na zwołany samowolnie przez część niezadowolonych kardynałów sobór w Pizie w 1511. Sobór w Pizie popierał król Francji Ludwik XII i cesarz Maksymilian I Habsburg. Papież szybko zawiesił jego obrady i wezwał kardynałów do stawienia się na Lateranie. Uroczyste otwarcie jego obrad nastąpiło 3 maja 1512. W soborze udział wzięło 15 kardynałów, 10 arcybiskupów, 56 biskupów, wielu opatów i generałów zakonów. Sobór zbierał się na 12 sesjach - od 1513 już pod przewodnictwem nowego papieża Leona X. Na 9 sesji papież wydał 4 dekrety:

• poddano stosowanie zastawów lombardowych ścisłej kontroli kościelnej
• potępiono nadużycia dyscypliny kościelnej przez duchownych
• zakazano druku książek bez zezwolenia władzy duchownej swojej diecezji pod karą ekskomuniki
• uroczyście potwierdzono i ponowiono bullę Unam Sanctam
• potwierdzono konkordat z Francją

Sobór zezwolił na wybieranie dziesięciny przez 3 lata przez każde państwo na cel wojny z Turcją. Krytycy wskazują na opieszałość i brak zdecydowania ojców soborowych, które spowodowały iż kościołowi nie udało się uniknąć ataku reformacji. Już w 7 miesięcy po zamknięciu soboru miało miejsce wystąpienie Marcina Lutra.