Spółgłoska dziąsłowo-podniebienna
Z Wikipedii
Klasyfikacja spółgłosek |
---|
wargowe |
dwuwargowe |
wargowo-zębowe |
przedniojęzykowe |
językowo-wargowe |
międzyzębowe |
zębowe |
dziąsłowe |
zadziąsłowe |
z retrofeksją |
środkowojęzykowe |
przedniopodniebienne |
podniebienne |
tylnojęzykowe |
miękkopodniebienne |
języczkowe |
gardłowe |
nagłośniowe |
krtaniowe |
o podwójnej artykulacji |
wargowo -podniebienne |
wargowo -miękkopodniebienne |
zadziąsłowo -miękkopodniebienne |
Koartykulacja |
labializacja |
palatalizacja |
welaryzacja |
faryngalizacja |
Zobacz też: sposób, miejsce i narząd artykulacji |
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne, znane też jako przedniopodniebienne, alweolopalatalne lub (zwłaszcza w polonistyce ciszące) to spółgłoski szczelinowe lub zwarto-szczelinowe artykułowane przez wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami.
[edytuj] Przykłady
W języku polskim występują:
- spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna (IPA: ɕ) w wyrazie siano
- spółgłoska zwartoszczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna (IPA: tɕ) w wyrazie ciało
- spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna (IPA: ʑ) w wyrazie zioło
- spółgłoska zwartoszczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna (IPA: dʑ) w wyrazie dźwięk
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w języku mandaryńskim, języku japońskim i w językach północno-zachodniokaukaskich. W języku serbochorwackim występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ć i đ. W języku szwedzkim i w niektórych językach Indii istnieje [ɕ].