Stanisław Schneider

Z Wikipedii

Stanisław Jan Schneider (ur. 23 stycznia 1858 we Lwowie, zm. 8 sierpnia 1917 we Lwowie), polski filolog klasyczny, historyk literatury.

Uczęszczał do gimnazjów we Lwowie i Tarnopolu, w latach 1877-1881 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim (pod kierunkiem m.in. Ludwika Ćwiklińskiego i Zygmunta Węclewskiego) oraz na uniwersytecie w Wiedniu. Pracował od 1888 jako nauczyciel języków starożytnych i historii w gimnazjum w Przemyślu, od 1891 w randze profesora gimnazjalnego. W 1894 przeszedł do pracy we Lwowie, był profesorem w V Gimnazjum (1894-1908), VIII Gimnazjum (1908-1913) i III Gimnazjum (1913-1916); był także dyrektorem dwóch ostatnich gimnazjów.

Zajmował się hellenistyką, religioznawstwem oraz historią polskiej literatury romantycznej. Badał m.in. wpływ religii starogreckiej i prasłowiańskiej na mistyczne wątki w twórczości Słowackiego, ale wyniki jego badań budziły wśród współczesnych mu kontrowersje. Badał nową odkrytą Konstytucję ateńską Arystotelesa. Był jednym z najpłodniejszych autorów w dziedzinie hellenistyki w Galicji, współpracował z pismami "Eos" i "Wiener Studien"; wydał m.in.:

• Ustępy z poetów starożytnych w przekładzie rymowanym (1888)
• Zaginiony biograf Peryklesa (1891)
• Isokrates wobec "Politei ateńskiej" Artystotelesa (1895)
• O komentarz do szkolnych wydań autorów greckich i rzymskich (1895)
• Ślady polemiki sofustycznej u Herodota i Tucydydesa (1896)
• Mickiewicz jako filolog (1898)
• Studya filologiczne nad rozowjem oświaty greckiej w V wieku przed Chr. (1901)
• O pochodzeniu kultu Dyonizosa (1903)
• Czy Getowie wierzyli w jednego Boga? (1905)
• Słowacki jako gnostyk (1909)
• Świat ptasi w "Balladynie" (1911)
• Ze studyów mitologicznych i ludoznawczych (1916)

W 1903 został członkiem-korespondentem AU; był również wiceprezesem Towarzystwa Filologicznego we Lwowie. Zmarł po wieloletniej chorobie serca.

Źródła:

• Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: P-Z, Wrocław 1985