Stanisław Suryn
Z Wikipedii
Stanisław Sylwester Suryn (ur. 31 grudnia 1858 w Warszawie [1], zm. 11 lutego 1928) - syn Onufrego, generał major Armii Imperium Rosyjskiego i generał dywizji Wojska Polskiego.
Po ukończeniu Nowgorodzkiego Korpusu Kadetów Grafa, generała artylerii Aleksego Arakczejewa w Niżnym Nowogrodzie (Нижегородский графа Аракчева Кадетский Корпус) wstąpił do Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Sankt Petersburgu (Павловское военное училище в Санк-Петербурге). Naukę zakończył 22 maja 1877 (XIV promocja) i rozpoczął zawodową służbę wojskową w armii rosyjskiej. W latach 1904-1905 brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. Dowodził kompanią karabinów maszynowych. Za osiągnięcia na polu walki awansowany na podpułkownika. 25 lutego 1912 mianowany dowódcą 6 Pułku Grenadierów Generała-Marszałka Polnego Wielkiego Księcia Michała stacjonującego w Moskwie i wchodzącego w skład 2 Dywizji Grenadierów Korpusu Grenadierów. Na czele tego pułku brał udział w I wojnie światowej. Był trzykrotnie ranny. W 1915 mianowany dowódcą Brygady Piechoty i awansowany na generała majora. Następnie dowodził dywizją. Sprawował opiekę nad Legionem Puławskim za co był zwalczany przez gen. Mrozowskiego. 6 grudnia 1917 wyznaczony na stanowisko naczelnika rezerwy oficerów (inspektora Legii Rycerskiej) I Korpusu Polskiego w Rosji. Nie będąc akceptowanym przez Józefa Dowbor-Muśnickiego zrezygnował ze służby w korpusie. Kolejnym etapem w życiu generała była służba w Legionie Polskim w Finlandii. Po powrocie do kraju 26 marca 1919 powołany w skład komisji etatów. 15 maja 1919 mianowany dowódcą 8 Dywizji Piechoty. 4 lutego 1920 zwolniony z czynnej służby. 12 marca 1921 będąc w stanie spoczynku, w stopniu generała podporucznika, uzyskał prawo noszenia munduru.[2] Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dekretem z 26 października 1923 zatwierdził go w stopniu generała dywizji w stanie spoczynku. [3]
[edytuj] Źródła:
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 62
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 322
- Henryk P. Kosk, Poczet polskiej generalicji, Polska Zbrojna 1991, s. 3
- Rocznik oficerski 1924, s. 1404,
- Pawłowska Szkoła Wojskowa, wykaz absolwentów 1877
