Stefan Węgrzyn
Z Wikipedii
Stefan Węgrzyn (ur. 20 maja 1925 w Krakowie) – fizyk, automatyk, informatyk, specjalista teorii regulacji i informatyki kwantowej. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Komitetu Informatyki Polskiej Akademii Nauk.
Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1949), 1951 dr nauk technicznych, 1960 dr nauk fizycznych. Od 1961 prof. nadzwyczajny, 1968 uzyskał tytuł prof. zwyczajnego; 1964 członek korespondent, a 1973 członek rzeczywisty PAN. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim.
Od 1949 pracownik Politechniki Śląskiej w Gliwicach, kolejno jako asystent, docent i profesor, kierował Katedrą Kompleksowych Systemów Sterowania oraz Instytutem Informatyki na Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki tej uczelni. W latach 1953-1969 zastępca dyrektora ds. naukowych Instytutu Automatyki PAN w Warszawie. Do roku 2003 był także dyrektorem Instytutu Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN w Gliwicach. Do roku 2006 dyrektor do spraw naukowych w tymże instytucie.
W latach 1986-1989 członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa.
Laureat Nagrody Państwowej 1966 i 1976 (w zespole); odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Autor prac z dziedziny dynamiki układów elektrycznych, teorii układów automatycznego sterowania, automatyki kompleksowej i teorii stabilności, w tym książek i skryptów.
[edytuj] Kontrowersje
Jacek Karpiński, twórca rewolucyjnego komputera K-202, w wywiadzie[1] dla dwutygodnika CRN Polska mówi o profesorze Węgrzynie "nieuk, kawał durnia, ale ubowiec". Ma to związek z utrudnianiem badań oraz rozwoju kariery naukowej w czasach PRL przez Węgrzyna, łącznie z pisaniem anonimowych donosów.
