Stephen King

Z Wikipedii

Stephen King
Stephen King w 2007
Prawdziwe nazwisko	Stephen Edwin King
Data i miejsce urodzenia	21 września 1947, Portland w stanie Maine, USA
Narodowość	Amerykanin
Dziedzina sztuki	Pisarstwo
Styl	horror, thriller, dramat, science fiction, fantasy
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Stephen Edwin King (ur. 21 września 1947 w Portland) – amerykański pisarz, autor głównie literatury grozy. W przeszłości wydawał książki pod pseudonimem Richard Bachman oraz jeden raz jako John Swithen.

Jest autorem horrorów, które przeszły do klasyki gatunku, jak np. Lśnienie, Miasteczko Salem, Podpalaczka. Nie ogranicza się jednak do jednego gatunku, czego przykładem są: Cztery pory roku, Zielona mila, Oczy Smoka, Bastion oraz 7-tomowy cykl powieści fantasy Mroczna Wieża.

W 2003 został odznaczony prestiżową nagrodą DCAL (Medal za wybitny wkład w literaturę amerykańską) przez National Book Foundation.

Spis treści 1 Życiorys 1.1 Wczesne lata 1.2 W drodze do sławy 1.3 Baseball 1.4 Filantropia 1.5 Wypadek samochodowy 1.6 Najnowsze wydarzenia 2 Richard Bachman 3 Warsztat literacki 4 Bibliografia 4.1 Powieści 4.2 Zbiory nowel i opowiadań 4.2.1 Limitowane wydania opowiadań dostępne w USA 4.3 Książki non-fiction 4.4 Komiksy 4.5 Scenariusze filmowe 4.6 Książki wydane pod pseudonimem Richard Bachman 5 Ekranizacje 5.1 Lata 70. 5.2 Lata 80. 5.3 Lata 90. 5.4 Po roku 2000 5.5 Zapowiedzi 6 Przypisy 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Wczesne lata

Kiedy King miał 3 lata, jego ojciec, Donald Edwin King, opuścił rodzinę. Jego matka, Nellie Ruth Pillsbury, wychowała samotnie syna i jego adoptowanego starszego brata – Davida. Mieli często problemy finansowe. Przeprowadzili się do domu rodzinnego Ruth, do Durham w stanie Maine, ale mieszkali czasowo w Fort Wayne, w stanie Indiana oraz w Stratford, stan Connecticut.

Jako dziecko, King był świadkiem nieszczęśliwego wypadku – jeden z jego przyjaciół został potrącony przez pociąg i zginął^[1].

King uczęszczał do Durham Elementary School i Lisbon Falls High School (matura 1966), w stanie Maine.

King zaczął pisać bardzo wcześnie. Namówiła go do tego matka. Dostał od niej na Boże Narodzenie pierwszą maszynę do pisania marki Royal. W 1960 r. napisał pierwsze opowiadanie, które wysłał do wydawcy. Niestety, bez odpowiedzi. Pierwszym, które udało mu się opublikować było Byłem nastoletnim rabusiem grobów, które Mike Garret (wydawca) opublikował pod tytułem W półświecie grozy. Stworzył wraz z bratem niskonakładową gazetkę o tytule Szmatławiec Dave'a, który rozprowadzali po rodzinnym miasteczku. W szkole napisał opowiadanie oparte na filmie Studnia i wahadło, wydał je we własnym wydawnictwie, które zatytułował V.I.B., i sprzedawał je przyjaciołom. Kiedy nauczyciele odkryli ten proceder, zmusili go do oddania zysków ze sprzedaży. Jako dziecko uwielbiał oglądać filmy, czytać komiksy oraz serię książek Opowieści z Krypty.

W latach 1966 do 1971, King studiował anglistykę na Uniwersytecie Stanu Maine, w Orono. Od drugiego roku pisał do kolumny w studenckiej gazecie Maine Campus, zatytułowanej King's Garbage Truck. Studia ukończył w 1970 roku, tym samym nabył prawo do nauczania języka angielskiego na poziomie licealnym. Rok po studiach, w 1971 roku, poślubił Tabithę Spruce. Mają trójkę dzieci – Naomi Rachel, Owen Phillip i Joe Hill. Aby opłacić studia, King pracował w wielu zawodach, również w pralni przemysłowej. Następnie uczył angielskiego w Hampden Academy w Hampden, stan Maine. Rodzina Kingów miała spore problemy finansowe, dlatego Stephen pisał opowiadania (większość była publikowana w męskich magazynach), aby związać koniec z końcem. Jak pisze we wstępie do Carrie, jeśli jedno z ich dzieci przeziębiło się, Tabitha żartowała "Dalej, Steve, wymyśl jakiegoś potwora"^[2]. Stephen King miał przez ponad dziesięć lat problemy z alkoholem.

[edytuj] W drodze do sławy

W tym okresie, King rozpoczął wiele powieści. Pierwsza, Carrie, miała początkowo być zwykłym opowiadaniem, jednak przerodziła się w coś większego. Jest to opowieść o młodej dziewczynie obdarzonej paranormalnymi zdolnościami. King miał problemy z ukończeniem tej pierwszej powieści, zniechęcony wyrzucił ją raz do śmieci. Dopiero żona odratowała powstającą powieść i zachęciła męża do dalszej pracy. Po ukończeniu powieści, King wysłał maszynopis do wydawnictwa Doubleday i zapomniał o niej. Przypomniał sobie, kiedy dostał ofertę wydania jej za $2,500. Krótko później, wartość Carrie wzrosła niesamowicie, tak że Stephen King sprzedał prawa do drugiego wydania swojej powieści za $400,000. Krótko po wznowieniu, jego matka umarła na raka. Jego ciotka Emrine przeczytała jej powieść zanim umarła.

W powieści Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King przyznaje, że w tym czasie był prawie ciągle pijany, a z alkoholizmem walczył ponad dziesięć lat. Dodaje ponadto, że był nietrzeźwy na pogrzebie swojej matki. "Uważam, że poszło mi całkiem nieźle, biorąc pod uwagę jak bardzo byłem wtedy pijany". Swój portret jako ojca alkoholika umieścił w jednej ze swoich powieści Lśnienie, do czego nie przyznawał się przez wiele lat, nawet przed sobą. Z nałogu pomogła mu wyjść rodzina i przyjaciele.

Stephen King chwili obecnej mieszka wraz z żoną w Bangor, stan Maine. Oprócz tego ma rezydencję zimową nad Zatoką Meksykańską w Sarasocie, na Florydzie. Ich dzieci są już dorosłe i żyją osobno. Owen i Joseph są również pisarzami, a jedyna córka Kinga Naomi jest wielebną w Powszechnym Kościele Antytrynitariuszy w Utica, w stanie Nowy Jork, gdzie żyje ze swoim partnerem.

Stephen King od 1981 jest najbogatszym pisarzem świata. Przez 35 lat dorobił się majątku przekraczającego 1,5 miliarda dolarów.

[edytuj] Baseball

Stephen King jest wielkim fanem baseballu, w szczególności drużyny Boston Red Sox.

King był trenerem drużyny syna Owena Bangor West team i poprowadził ją do Mistrzostw Małej Ligi stanu Maine w roku 1989. To doświadczenie zaowocowało esejem Pałka nizej, które ukazało się najpierw w magazynie New Yorker, a później w zbiorze opowiadań Marzenia i koszmary. King uważa "Head Down" za jeden ze swoich najlepszych tekstów opartych na faktach.

W 1999 roku King napisał powieść Pokochała Toma Gordona, w której zamieścił postać byłego miotacza zespołu Boston Red Sox – Toma Gordona.

Z pomocą (oraz dotacjami) Stephena i Tabithy Kingów w 1992 roku otwarto w Bangor, w stanie Maine Mansfield Stadium, boisko dla Małej Ligi (które gości zarówno graczy ze szkoły średniej jak i Ligę Seniora).

W 2005 roku King zagrał w filmie Fever Pitch miotacza, który psuje zagranie na początku sezonu.

[edytuj] Filantropia

Od kiedy King odniósł komercyjny sukces, dotuje duże sumy pieniężne na różne cele, głównie w stanie Maine.

Dotacje Kingów przyczyniły się do utrzymania drużyny pływackiej Uniwersytetu Maine w rozgrywkach. Różnego rodzaju dotacje dla lokalnych programów YMCA i YWCA pozwoliły tym organizacjom przeprowadzić najbardziej potrzebne renowacje i udoskonalenia, które w innym wypadku byłyby niemożliwe. Ponadto Stephen King przyznaje corocznie stypendia dla uczniów szkół średnich i college'u.

[edytuj] Wypadek samochodowy

W lecie 1999 King był w połowie powieści Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika. Do tego czasu miał już ukończoną główną część, jednak odłożył pisanie książki na prawie osiemnaście miesięcy, ponieważ nie wiedział jak posunąć prace naprzód. King zaznacza, że jest to pierwsza książka, nad którą prace przerwał od czasu kiedy pisał Bastion. W końcu zdecydował ponowić prace nad książką. 17 czerwca zrobił listę pytań, jakie ludzie mogliby mu zadawać odnośnie pisania; 18 czerwca napisał kolejne cztery strony powieści.

19 czerwca około 16:30 spacerował chodnikiem ulicy 5 w Center Lovell, w Maine. Kierowca Bryan Smith zboczył z trasy przez swojego Rottweilera o imieniu "Bullet" i potrącił Kinga, który wylądował około 4 metry poza chodnikiem ulicy 5.

Zastępca szeryfa hrabstwa Oxford, Matt Baker zanotował, że świadkowie nie zauważyli, żeby kierowca jechał zbyt szybko lub brawurowo^[3]. Baker stwierdził również, że King został uderzony od tyłu, podczas gdy oficjalna strona Kinga podaje, że King był zwrócony twarzą do nadjeżdżającego pojazdu. Jednak bezsprzeczne jest, że Smith odwrócił się, by uspokoić psa, skręcił i nie obserwował drogi, kiedy potrącił Kinga.

Stephen King był przytomny na tyle, by dać zastępcy szeryfa numer telefonu, aby ten poinformował o zdarzeniu rodzinę. King podał również w wywiadzie, że powiedział lekarzowi o tym, iż czeka go szok – i wiedział bardzo dobrze czym jest szok, bo pisał o strasznych ranach cały czas; zapytał lekarza czy jest aż tak źle, jak wygląda. Pisarza najpierw przetransportowano do Northern Cumberland Hospital w Bridgton, a potem poleciał helikopterem do Central Maine Hospital w Lewiston. Jego obrażenia – wielokrotne złamanie biodra, połamane żebra i uszkodzone płuco – unieruchomiły go w szpitalu do 9 lipca, przez prawie trzy tygodnie.

Wcześniej tego roku King ukończył prawie całą powieść Buick 8, gdzie jeden z bohaterów ginie w wypadku samochodowym. Sam King uważa, że nie należy upatrywać w tym niesamowitych zbiegów okoliczności. Motyw wypadku samochodowego był już w innych powieściach, takich jak Misery, Martwa strefa, Bezsenność, Christine. Krótko po wypadku King napisał powieść Łowca snów, której główny bohater również został potrącony przez samochód.

Po pięciu operacjach w dziesięć dni i terapii King wznowił prace nad Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika w lipcu, chociaż wciąż bolało go biodro i mógł siedzieć tylko około 40 minut zanim ból stał się nie do zniesienia.

Prawnik Kinga i dwóch innych odkupiło od Smitha feralny samochód za 1.500 USD, głównie po to, aby zapobiec jego pojawienia się na aukcji internetowej. Samochód został później zniszczony na złomowisku, o czym wspomniał King podczas wywiadu. Powiedział również, że miał ochotę potraktować go młotem pneumatycznym^[4]. Smith, niepełnosprawny pracownik budowlany, przedawkował leki przeciwbólowe 21 września 2000 (dzień urodzin Kinga) i zmarł w wieku 43 lat.

King wprowadził motyw wypadku również do ostatniej powieści jego serii Mroczna Wieża, gdzie Roland Deschain ratuje fikcyjną postać Kinga przed potrąceniem przez samochód. W powieści Roland hipnotyzuje Kinga i Bryana Smitha, aby zapomnieli o tym wydarzeniu.

[edytuj] Najnowsze wydarzenia

W 2002 Stephen King ogłosił, że zamierza przestać pisać z powodu dokuczliwego bólu, który przeszkadza mu szczególnie podczas siedzenia, jednak do tej pory nie zaniechał pisania.

Od 2003 prowadzi własną kolumnę w magazynie Entertainment Weekly, zazwyczaj w co trzeci tydzień. Kolumna nazywa się "The Pop Of King" i odnosi się bezpośrednio do tytułu Michaela Jacksona – "The King of Pop".

W październiku 2005 King podpisał kontrakt z wydawnictwem Marvel Comics na wydanie 7-tomowego komiksu opartego na cyklu Mroczna Wieża, zatytułowanego The Gunslinger Born. Scenariusz do serii skupiającej się na przygodach młodego Rolanda Deschaina napisał Robin Furth, dialogi Peter David, a ilustracje Jae Lee. Pierwszy numer został opublikowany 7 lutego 2007 roku o północy w sklepie z komiksami na Time Square W Nowym Jorku^[5][6]. Sprzedano ponad 200,000 egzemplarzy do marca 2007 roku^[7].

W czerwcu 2006 Stephen King pojawił się w pierwszym odcinku internetowego talk-show Amazon Fishbowl, prowadzonym przez Billa Mahera.

King wspiera małe wydawnictwa. Zielona Mila i Colorado Kid zostały wydane przez dwa małe wydawnictwa. Obie książki zawierają autografy Kinga i ilustratora. Ponad połowa publikacji książek Kinga było wznowionych w limitowanych (podpisanych przez Kinga) edycjach.

14 lutego 2007 roku serwis internetowy Joblo.com^[8] zapowiedział, że trwają rozmowy między J. J. Abramsem (reżyser popularnego serialu Zagubieni) i Kingiem w sprawie adaptacji epickiej serii Mroczna Wieża.

W czerwcu 2007 roku King opublikował powieść Blaze, którą napisał we wczesnych latach 70. pod pseudonimem Richard Bachman. Pracuje również nad zakończeniem Duma Key i pisze scenariusz wraz z Johnem Mellencampem zatytułowany Ghost Brothers Of Darkland Country.

[edytuj] Richard Bachman

W latach 70. i 80., po wielkim sukcesie jako pisarz horrorów, King opublikował kilka powieści – Rage (1977), Wielki marsz (The Long Walk) (1979), Ostatni bastion Barta Dawesa (Roadwork) (1981), Uciekinier (The Running Man) (1982) oraz Chudszy (Thinner) (1984) pod pseudonimem Richard Bachman. Po sukcesie powieści Carrie i Miasteczko Salem King postanowił wydać wcześniejsze powieści, ponieważ jednak wydanie czterech książek po sobie nie było korzystne, zdecydowano się użyć pseudonimu. Nawiązuje on z jednej strony do pseudonimu Donalda Westlake'a Richard Stark, z drugiej zaś do nazw lubianego przez Kinga zespołu Bachman-Turner Overdrive. Ponadto King chciał sprawdzić, czy uda mu się powtórzyć sukces, czy też jego sława jest tylko zbiegiem okoliczności. Ujawnienie faktu, że Bachmnan i King to ta sama osoba nastąpiła w 1985.

King zadedykował książkę Mroczna połowa (1989) swojemu pseudonimowi. W 1996 roku Stephen King wydał powieść Desperacja oraz pod pseudonimem Regulatorzy. Te powieści są jakby swoim lustrzanym odbiciem – powtarzają się bohaterowie, częściowo pokrywa się akcja, zmieniają się jednak okoliczności i szczegóły. Ktoś niewtajemniczony mógłby odnieść wrażenie, że popełniono plagiat.

W 2006, podczas konferencji prasowej w Londynie, King oświadczył, że odnalazł inną powieść Bachmana zatytułowaną Blaze. Zostanie wydana 12 czerwca 2007 roku w Wielkiej Brytanii i w USA. Maszynopis został odnaleziony na Uniwersytecie stanu Maine. King zmienił nieco treść książki z 1973 roku dostosowując ją do dzisiejszych realiów.

[edytuj] Warsztat literacki

W książce Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King dokonał analizy swojego warsztatu. King wierzy, że dobra książka nie może powstać całkowicie "świadomie", ale nie może też być napisana "od ręki". Według niego pisarz powinien się skupić na pojedynczym "nasieniu" i pozwolić aby powieść z niego wykiełkowała. King często zaczyna pisać książkę nie wiedząc jak ją skończy. Wspomina, że będąc w połowie pisania serii Mroczna Wieża, mając prawie 30-letnie doświadczenie pisarskie, otrzymał list od kobiety, która miała raka i prosiła, aby zdradził jej zakończenie serii, ponieważ prawdopodobnie nie doczeka publikacji ostatniego tomu. Wtedy dopiero zdał sobie sprawę, że nie wie jak się skończy. King wierzy w swój styl pisarski i twierdzi, że najlepsze rzeczy pisze, kiedy nie ma żadnego planu. w Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King porównuje pisanie do pracy w wykopaliskach. Odnaleziona skamieniałość już jest uformowana, trzeba ją tylko "wydobyć", oczywiście ze zbędnego osadu. Podobnie King "wydobywa" swoje powieści na światło dzienne.

King jest lubiany za swoją wnikliwość w szczegóły, kontynuacje i introspekcje; wiele powieści, które z pozoru wydają się być niezwiązane ze sobą, łączą drugoplanowi bohaterowie, fikcyjne miasta, albo odniesienia do wydarzeń z poprzednich książek.

Książki Kinga są zapełnione licznymi odniesieniami do amerykańskiego folkloru i kultury, z których wyciąga mroczne strony i wokół nich buduje powieści. Wielu jego bohaterów musi stoczyć walkę ze swoim strachem, ze swoimi słabościami. Częstymi tematami w jego twórczości są: zbrodnie, wojny (szczególnie Wojna w Wietnamie), przemoc, zdolności paranormalne i rasizm.

Jest również lubiany za swój nieformalny język; często odwołuje się do "Stałych Czytelników", albo "przyjaciół z sąsiedztwa" co uprzyjemnia lekturę.

Stephen King ma bardzo prosty przepis jak zostać dobrym pisarzem: "Czytaj cztery godziny dziennie i pisz cztery godziny dziennie. Jeśli nie masz na to wystarczająco dużo czasu to nie oczekuj, że będziesz dobrym pisarzem".

King znalazł również definicję na talent pisarski: "Jeśli piszesz coś, za co ktoś daje ci czek, jeśli pomyślnie pieniężysz czek i płacisz tymi pieniędzmi rachunek za prąd, to można powiedzieć, że jesteś utalentowany"^[9].

Krótko po wypadku samochodowym King napisał po raz pierwszy ręcznie powieść – Łowca snów, za pomocą pióra marki Waterman, które nazwał "najlepszą na świecie maszyną do pisania".

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Powieści

• 1974 – Carrie
• 1975 – Miasteczko Salem (Salem's Lot)
• 1977 – Lśnienie (The Shining) – w Polsce wydana także pod tytułem Jasność
• 1978 – Bastion (The Stand)
• 1979 – Martwa strefa (The Dead Zone) – w Polsce wydana także pod tytułem "Strefa śmierci"
• 1980 – Podpalaczka (Firestarter)
• 1981 – Cujo
• 1982 – Mroczna Wieża I: Roland (The Dark Tower: The Gunslinger)
• 1983 – Christine
• 1983 – Rok wilkołaka (Cycle of the Werewolf)
• 1983 – Cmętarz zwieżąt (Pet Sematary) – w Polsce wydana także pod tytułem Smętarz dla zwierzaków (Dokładnie w takiej pisowni)
• 1984 – Talizman (The Talisman) – wspólnie z Peterem Straubem
• 1986 – To! (It)
• 1987 – Mroczna Wieża II: Powołanie trójki (Drawing of the Three)
• 1987 – Oczy Smoka (Eyes of the Dragon)
• 1987 – Stukostrachy (The Tommyknockers)
• 1987 – Misery
• 1989 – Mroczna połowa (The Dark Half)
• 1990 – Bastion (Wersia bez skrótów)
• 1991 – Mroczna Wieża III: Ziemie jałowe (The Waste Lands)
• 1991 – Sklepik z marzeniami (The Needful Things)
• 1992 – Gra Geralda (Gerald's Game)
• 1992 – Dolores Claiborne
• 1994 – Bezsenność (Insomnia)
• 1995 – Rose Madder
• 1996 – Zielona mila (The Green Mile) – książka wydana została również w sześciu osobnych tomach.
• 1996 – Desperacja (Desperation)
• 1997 – Mroczna Wieża IV: Czarnoksiężnik i kryształ (Wizard & Glass)
• 1998 – Worek Kości (Bag of Bones)
• 1999 – Pokochała Toma Gordona (The Girl who Loved Tom Gordon)
• 2001 – Łowca snów (Dreamcatcher)
• 2001 – Czarny Dom (Black House) – wspólnie z Peterem Straubem
• 2000-2001 – The Plant (Powieść wydana w internecie)
• 2002 – Buick 8 (From a Buick 8)
• 2003 – Mroczna Wieża I: Roland (wersja 2003) (The Dark Tower: The Gunslinger)
• 2003 – Mroczna Wieża V: Wilki z Calla (Wolves of the Calla)
• 2004 – Mroczna Wieża VI: Pieśń Susannah (The Song of Susannah)
• 2004 – Mroczna Wieża VII: Mroczna Wieża (The Dark Tower)
• 2005 – Colorado Kid (Colorado Kid)
• 2005 – Miasteczko Salem (Nowa wersja)
• 2006 – Komórka (Cell)
• 2006 – Historia Lisey (Lisey's Story)
• 2008 – Duma Key
• 2009 – Under The Dome

[edytuj] Zbiory nowel i opowiadań

• 1978 – Nocna zmiana (Night Shift)
• 1982 – Cztery pory roku (Different Seasons)
• 1985 – Szkieletowa załoga (Skeleton Crew)
• 1990 – Czwarta po północy (Four past Midnight)
• 1993 – Marzenia i koszmary (Nightmares and Dreamscapes)
• 1999 – Serca Atlantydów (Hearts in Atlantis)
• 2002 – Wszystko jest względne. 14 mrocznych opowieści (Everything's Eventual: 14 Dark Tales)
• 2008 – Po zachodzie słońca (Just After Sunset)

[edytuj] Limitowane wydania opowiadań dostępne w USA

• 1963 – People, Places, and Things – volume 1 – wspólnie z Chrisem Chelseyem
• 1964 – The Star Invaders
• 1988 – My Pretty Pony
• 1989 – Dolan's Cadillac
• 1995 – Umney's Last Case
• 1997 – Six Stories

[edytuj] Książki non-fiction

• 1980 – Danse Macabre
• 2000 – Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika (On Writing: a memoir of the craft )
• 2004 – Faithful: Two Diehard Boston Red Sox Fans Chronicle the Historic 2004 Season

[edytuj] Komiksy

• 1982 – Opowieści makabryczne (Creepshow)
• 2007 – Mroczna Wieża: Narodziny rewolwerowca (The Dark Tower: Gunslinger born)
• 2008 – Mroczna Wieża: Długa droga do domu (The Dark Tower: The Long Road Home)
• 2008 – Bastion: Kapitan Trips (The Stand: Captain Tripps)
• 2008 – The Dark Tower: Treachery

[edytuj] Scenariusze filmowe

• 1999 – Sztorm stulecia (Storm of the Century)

[edytuj] Książki wydane pod pseudonimem Richard Bachman

• 1977 – Rage
• 1979 – Wielki marsz (The Long Walk)
• 1981 – Ostatni bastion Barta Dawesa (Roadwork)
• 1982 – Uciekinier (The Running Man)
• 1984 – Chudszy (Thinner)
• 1996 – Regulatorzy (Regulators)
• 2007 – Blaze (Blaze)

Pierwsze cztery pozycje zostały wydane w 1985 w zbiorze The Bachman Books.

[edytuj] Ekranizacje

Oto lista filmów powstałych na podstawie twórczości Stephena Kinga (włączając powieści pisane jako Richard Bachman):

[edytuj] Lata 70.

• 1976 – Carrie
• 1979 – Miasteczko Salem (serial telewizyjny)

[edytuj] Lata 80.

• 1980 – Lśnienie
• 1982 – Creepshow (Składa się z pięciu krótkich filmów: "Father's Day," "The Lonesome Death of Jordy Verrill," "Something to Tide You Over," "The Crate" i "They're Creeping Up On You")
• 1982 – The Boogeyman (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1983 – Cujo
• 1983 – Martwa strefa
• 1983 – Christine
• 1983 – Disciples of the Crow (krótki film na podstawie opowiadania Dzieci kukurydzy)
• 1983 – Kobieta w pokoju (krótki film wyreżyserowany przez Franka Darabonta)
• 1984 – Dzieci kukurydzy (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1984 – Podpalaczka
• 1985 – Cat's Eye (składa się z trzech krótkich filmów: "Quitters, Inc.," "The Ledge," i "The General", z których ostatni nie powstał na podstawie twórczości Kinga)
• 1985 – Silver Bullet (based on Cycle of the Werewolf)
• 1985 – Stephen King's Nightshift Collection (składa się z dwóch krótkich filmów: "Kobieta w pokoju" i "The Boogeyman")
• 1985 – Word Processor of the Gods (Na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
• 1986 – Babcia (Na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
• 1986 – Maximum Overdrive (Na podstawie opowiadania Ciężarówki ze zbioru Nocna zmiana; reżyserem King)
• 1986 – Stand By Me (Na podstawie opowiadania Ciało ze zbioru Cztery pory roku)
• 1987 – Creepshow 2 (składa się z trzech krótkich filmów: "Old Chief Wood'n'head," "The Raft," i "The Hitchhiker")
• 1987 – Powrót do Miasteczka Salem (sequel filmu Miasteczko Salem)
• 1987 – Uciekinier
• 1987 – The Last Rung on the Ladder (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1987 – Sorry, Right Number (film na podstawie opowiadania ze zbioru Marzenia i koszmary)
• 1989 – Smętarz dla zwierzaków

[edytuj] Lata 90.

• 1990 – The Cat From Hell (krótki film, który jest częścią Tales From The Darkside – The Movie)
• 1990 – Cmentarna szychta (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1990 – To! (serial telewizyjny)
• 1990 – Misery
• 1990 – The Moving Finger (Potwory oparte na opowiadaniach ze zbioru Marzenia i koszmary)
• 1991 – Złote lata (oryginalny serial telewizyjny) {Stephen King występuje jako kierowca autokaru}
• 1991 – Sometimes They Come Back (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1992 – The Lawnmower Man (King wytoczył rozprawę twórcom, bo bez zezwolenia umieścili jego nazwisko w początkowych napisach. Wygrał – film nie może być pokazywany z jego nazwiskiem na początku^{[potrzebne źródło]})
• 1992 – Sleepwalkers (scenariusz napisał King)
• 1993 – Mroczna połowa
• 1993 – Needful Things (wydane również w trzygodzinnej wersji reżyserskiej)
• 1993 – Stukostrachy (serial telewizyjny)
• 1994 – Skazani na Shawshank (powieść Skazani na Shawshank ze zbioru Cztery pory roku)
• 1994 – Bastion (serial telewizyjny)
• 1995 – The Langoliers (serial telewizyjny na podstawie opowiadania ze zbioru Czwarta po północy)
• 1995 – The Mangler (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 1995 – Dolores Claiborne
• 1995 – Stephen King's Nightshift Collection (składa się z trzech krótkich filmów, tylko pierwszy ma coś wspólnego z Kingiem: "Disciples of the Crow" (oparte na opowiadaniu Dzieci kukurydzy), "The Night Waiter," i "Killing Time"; niektóre wersje zawierają tylko dwa filmy)
• 1995 – The Outer Limits (serial telewizyjny – odcinek "The Revelations of Becka Paulson" oparty na opowiadaniu Kinga)
• 1996 – Przeklęty (Na postawie powieści Chudszy)
• 1997 – Lśnienie (serial telewizyjny)
• 1997 – Ghosts (music video)
• 1997 – Nocne zło (film na podstawie opowiadania Nocny Latawiec ze zbioru Marzenia i koszmary)
• 1997 – Quicksilver Highway (część "Chattery Teeth", oparta na opowiadaniu ze zbioru Marzenia i koszmary)
• 1997 – Trucks (telewizyjny remake filmu "Maximum Overdrive")
• 1998 – Chinga (odcinek serialu Z Archiwum X)
• 1998 – Zdolny uczeń (powieść ze zbioru Cztery pory roku)
• 1999 – Zielona mila
• 1999 – The Rage: Carrie 2 (sequel filmu Carrie)
• 1999 – Sztorm stulecia (oryginalny serial telewizyjny)
• 1999 – Llamadas

[edytuj] Po roku 2000

• 2000 – Paranoja (oparte na wierszu)
• 2001 – Serca Atlantydów
• 2001 – Strawberry Spring (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 2002 – Rose Red (oryginalny serial telewwizyjny)
• 2002 – Martwa strefa (serial telewizyjny)
• 2002 – Night Surf (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
• 2002 – Rainy Season (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Marzenia i koszmary)
• 2002 – Carrie (telewizyjny remake)
• 2003 – Łowca snów
• 2003 – The Diary of Ellen Rimbauer (film telewizyjny)
• 2003 – Autopsy Room Four
• 2003 – Here There Be Tygers (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
• 2003 – The Man in the Black Suit
• 2004 – Sekretne okno (powieść Secret Window, Secret Garden ze zbioru Czwarta po północy)
• 2004 – Szpital Królestwo (serial telewizyjny)
• 2004 – Miasteczko Salem (remake telewizyjny)
• 2004 – Luckey Quarter
• 2004 – The Secret Transit Codes of America's Highways
• 2004 – All That You Love Will Be Carried Away
• 2004 – Riding the Bullet (film na podstawie opowiadania ze zbioru Wszystko jest względne)
• 2006 – Desoperacja (serial telewizyjny)
• 2006 – Nightmares and Dreamscapes: From the stories of Stephen King
• 2007 – 1408 (film na podstawie opowiadania ze zbioru Wszystko jest względne)
• 2007 – Mgła (film na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)

[edytuj] Zapowiedzi

• Talizman
• Czarny Dom
• Opowieści makabryczne
• Cadillac Dolana

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• oficjalna strona Stephena Kinga
• oficjalna polska strona Stephena Kinga
• Stephen King w Internet Movie Database (IMDb) (en)
• Stephen King w NNDB (en)
• Stephen King w bazie filmweb.pl