Strzała-2

Z Wikipedii

9K32 Strieła-2 (rosyjski 9К32 "Стрела-2" – strzała, kod NATO SA-7A "Grail") jest radzieckim ręcznym przeciwlotniczym pociskiem rakietowym klasy "ziemia-powietrze" i "woda-powietrze", używanym w wojskach Układu Warszawskiego od roku 1968. Radzieckie oznaczenie zestawu to 9K32, a pocisku – 9M32.

Strzała-2

[edytuj] Strieła-2M

(kod NATO SA-7B radzieckie oznaczenie pocisku 9M32M) to wprowadzona do użytku w roku 1972 zmodernizowana wersja pocisku Strieła-2.
Rakieta ta została przyjęta na wyposażenie Wojska Polskiego i polskiej Marynarki Wojennej. Obecnie jest produkowana na licencji w Zakładach Metalowych MESKO w Skarżysku-Kamiennej.
Marynarka Wojenna RP używa "morskiej" odmiany tego pocisku (kod NATO SA-N-5) miedzy innymi na dozorowcu ORP Kaszub, kutrach rakietowych typu Osa (projekt 205), okrętach rakietowych typu Orkan (projekt 660) i typu 1241RE, trałowcach bazowych projektu 206F oraz okrętach transportowo-minowych [proj. 767 typu Lublin].
Wojsko Polskie obecnie wymienia rakiety Strzała-2M na rakiety przeciwlotnicze Grom, jednak ze względu na wysokie koszty jest to długotrwały proces.

Debiut bojowy Strieły miał miejsce podczas starć granicznych egipsko-izraelskich w latach 1969-1970, kiedy Egipcjanie wystrzelili 99 nowo dostarczonych pocisków, uszkadzając lub zestrzeliwując 36 samolotów. Były one następnie masowo używane na Bliskim Wschodzie przez państwa arabskie. Podczas wojny wietnamskiej w latach 1972-1975 siły komunistyczne wystrzeliły 589 pocisków, uszkadzając lub niszcząc 204 amerykańskie lub południowowietnamskie samoloty lub śmigłowce. ^[1]

Do wad pocisku należy mało skuteczna głowica samonaprowadzająca, umożliwiająca jedynie użycie przeciw celom oddalającym się oraz mały ładunek bojowy, nie gwarantujący zniszczenia celu.