Stypa (utwór)
Z Wikipedii
Stypa - powieść Antoniego Langego wydana w 1911 w Warszawie. Tytuł nawiązuje do starosłowiańskiego obrządku, zwanego stypą.
Utwór uwspółcześnia tzw. kompozycję szkatułkową (ramową), znaną w Europie dzięki dziełu Giovanniego Baccaccio pt. Dekameron oraz powieści Jana Potockiego pt. Rękopis znaleziony w Saragossie. Powieść osnuta jest wokół tragicznej historii jednego z bohaterów, który z powodu zawodu miłosnego dopuścił się samobójczego aktu. Spotkanie grona przyjaciół zmarłego na uroczystej uczcie ku jego czci staje się pretekstem do opowiedzenia kilku historii na odwieczny temat miłości i śmierci[1].
Przypisy
- ↑ Widać tu jawne nawiązanie do Dekameronu, na który składa się 100 historii opowiedzianych przez zgromadzenie 10 młodych Florentyńczyków
Poezja: • Sonety wedyckie • Pogrzeb Shelleya • Ballady pijackie • Księga proroków • Logos • Poezje • Widzenie świętej Katarzyny • Wenus żebracza • Pogrobowcom • Świat • Fragmenta. Poezje wybrane • Pocałunki • Deuteronomion, czyli powtórzenie • Akteon • Księgi bogów • Rozmyślania • Pierwszy dzień stworzenia • XXVII sonetów • Ilia Muromiec • Trzeci dzień • Groteski. Wiersze ironiczne • Rozmyślania. Z nowej serii • Gdziekolwiek jesteś
Proza: • Godzina • Elfryda: nowele i fantazje • Zbrodnia • Dwie bajki • Czterdzieści cztery • Stypa • W czwartym wymiarze • Miranda • Nowy Tarzan • Róża polna • Michałki
Dramat: • Atylla • Wenedzi • Malczewski
Krytyka literacka: • O poezji współczesnej • Studia z literatury francuskiej • Lord Byron • Panteon literatury wszechświatowej • Pochodnie w mroku
Filozofia • O sprzeczności sprawy żydowskiej • Analfabetyzm i walka z ciemnotą w Królestwie Polskim • Studia i wrażenia • Rzuty