Szachownica lotnicza

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Biało-czerwona szachownica lotnicza jest znakiem polskich wojskowych statków powietrznych od 1 grudnia 1918 r.

Spis treści 1 Historia znaku 2 Użycie z oznaczeniami innych państw 3 Inne użycie szachownicy 3.1 Wojska pancerne 3.2 Straż Graniczna 4 Linki zewnętrzne 5 Przypisy

[edytuj] Historia znaku

Biało-czerwona szachownica po raz pierwszy pojawiła się na samolotach por. pil. Stefana Steca, latającego w lotnictwie austriackim, a następnie polskim, jako godło osobiste pilota. Miała wówczas cztery pola, bez obwódek. Tak oznakowanym samolotem Stec przyleciał 15 listopada 1918 z meldunkiem z oblężonego Lwowa do Warszawy. Dowódca lotnictwa, ppłk Hipolit Łossowski uznał wówczas, że szachownica spełnia wszystkie kryteria, jakie powinien mieć znak przynależności państwowej: jest oryginalna, ma polskie barwy i łatwo można ją namalować na skrzydłach i kadłubie. 1 grudnia 1918 roku rozkazem nr 38 Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ujednolicono oznakowanie polskich samolotów.

Rozkaz:

Wszystkie samoloty Wojsk Polskich mają być w najkrótszym czasie niżej podanym znakiem w przepisowych miejscach zaopatrzone: (tu umieszczono rysunek szachownicy)^[1] obowiązującym znakiem kwadratowym szerokości 60 cm, dzielącym się na cztery równe pola, lewe górne i prawe dolne będzie barwy karmazynowej, lewe dolne i prawe górne pole barwy białej.

Przed wprowadzeniem szachownicy, polskie samoloty były oznaczane różnymi elementami w biało-czerwonych barwach narodowych: tarczami herbowymi z podziałem koloru na ukos (eskadry warszawskie), pasami biało-czerwonymi (eskadra lwowska), czerwonymi literami Z w białym kwadracie (eskadry krakowskie).^[1]

Początkowo malowana była na całej szerokości skrzydeł, kadłubów i sterów kierunku. W 1921 wprowadzono obwódki w kolorach odmiennych od koloru pól szachownicy (instrukcja Wojsk Lotniczych nr 15 z 1921 roku: "Ogólne Warunki Techniczne Płatowców"), jednak nie podano stosunku ich szerokości do rozmiaru szachownicy. Stosunek ten ustaliło dopiero rozporządzenie prezydenta RP w sprawie znaków przynależności (DzU nr 17 z dn. 13 marca 1930 r. poz. 129):

Szachownica lotnicza jest to kwadrat podzielony na cztery równe pola, z których lewe górne i prawe dolne są barwy czerwonej z białą obwódką, lewe dolne i prawe górne barwy białej z obwódką czerwoną. Stosunek obwódek do pola wynosi 1:5.

Przez następne ponad 70 lat szachownica w tej postaci pozostawała znakiem polskiego lotnictwa wojskowego. W 1993 jednakże wprowadzono nowy wzór znaku, z zamienioną kolejnością pól ("odwrócony" o 90°), bardziej poprawny heraldycznie, ale ignorujący tradycję. Ustawa z 19 lutego 1993 "O znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" w Rozdziale 5 art. 22 w punkcie 1 podaje:

Znakiem wojskowych statków powietrznych jest biało-czerwona szachownica lotnicza o barwach Rzeczypospolitej Polskiej, podzielona na cztery równe pola ze skrajami o naprzemiennych barwach. Stosunek szerokości skraju do długości krawędzi pola szachownicy lotniczej wynosi 1:5.

Natomiast punkt drugi informuje, że wzór szachownicy znajduje się w załączniku do tejże ustawy.

Według obecnych przepisów (Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 stycznia 1996), szachownica lotnicza umieszczana jest na samolotach po obu stronach statecznika pionowego (w przypadku podwójnego usterzenia pionowego tylko na zewnętrznych powierzchniach statecznika) oraz na dolnych powierzchniach obu skrzydeł (w przypadku dwupłatowca na dolnych powierzchniach lewego i prawego dolnego płata skrzydła), a na śmigłowcach - po obu stronach tylnej części kadłuba oraz na jego dolnej powierzchni. Szachownicę lotniczą umieszcza się tak, aby jej krawędzie były równoległe do osi symetrii podłużnej. Znak nie może znajdować się częściowo na nieruchomej powierzchni, a częściowo na ruchomej. Dopuszczalne jest umieszczenie szachownicy w całości na ruchomej powierzchni. W przypadku, gdy szachownica umieszczona jest na białym lub czerwonym elemencie płatowca powinna mieć szarą obwódkę. Szerokość szarej linii wynosi 1/6 szerokości skrajów szachownicy lotniczej.

[edytuj] Użycie z oznaczeniami innych państw

W czasie II wojny światowej samoloty, na których walczyli polscy piloci po klęsce wrześniowej nosiły szachownice obok znaków państw w siłach których walczyli:

• We Francji: malowano dużą szachownicę jedynie na kadłubie, zamiast znaków francuskich (była ona również obrócona o 90°).
• W Wielkiej Brytanii miniaturowe szachownice malowano na osłonie silnika, przed i poniżej kabiny pilota, bardzo rzadko na kadłubie za znakiem RAF-u.
• Lotnictwo polskie sformowane w ZSRR malowało małe szachownice na osłonach silników.

[edytuj] Inne użycie szachownicy

[edytuj] Wojska pancerne

Obrócona o 45° biało-czerwona szachownica była także malowana od lat 60. do lat 80. XX wieku na wieżach oraz burtach bezwieżowych polskich pojazdów pancernych, czasami miała ona formę rombu.

[edytuj] Straż Graniczna

• Od 1991 roku statki powietrzne Straży Granicznej RP noszą wzór biało-czerwonej szachownicy w kształcie koła na tle zielonego kwadratu^[2].

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Znaki rozpoznawcze polskiego lotnictwa wojskowego w latach 1939-1940

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1} Romeyko, Marian (red.) "Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa", Warszawa 1933, s.121
2. ↑ Alfred Znamierowski. Insygnia, symbole i herby polskie. Kompendium. Warszawa 2003. ISBN 83-7311-601-X