Szumy uszne
Z Wikipedii
Dzwonienie (szum) w uszach | |
ICD-10: |
H93.1
|
H93.1.0 {{{X.0}}} |
|
H93.1.1 {{{X.1}}} | |
H93.1.2 {{{X.2}}} | |
H93.1.3 {{{X.3}}} | |
H93.1.4 {{{X.4}}} | |
H93.1.5 {{{X.5}}} | |
H93.1.6 {{{X.6}}} | |
H93.1.7 {{{X.7}}} | |
H93.1.8 {{{X.8}}} | |
H93.1.9 {{{X.9}}} |
Szumy uszne, (łac. tinnitus auris) – grupa przykrych doznań dźwiękowych pochodzenia endogennego, które zwykle są objawami drobnych defektów w uchu wewnętrznym. Szumy uszne mają charakter subiektywny, słyszane są tylko przez osobę, u której powodują dyskomfort. Nie pochodzą z otoczenia, jednak zbyt głośny dźwięk może je generować. Odczuwane są w uszach lub w głowie.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
W około 67% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny szumów. Najprawdopodobniej w tej części przypadków przyczyna ma centralne pochodzenie (mózg). W tym przypadku defekt miałby polegać na niewłaściwej obróbce sygnałów docierających do mózgu. W pozostałej części przypadków etiologia jest wyraźnie określona.
Do określonych przyczyn należą:
- ekspozycja na zbyt silny bodziec akustyczny, na przykład słuchanie głośnej muzyki, praca w nadmiernym hałasie;
- infekcja górnych dróg oddechowych;
- nadciśnienie tętnicze;
- uraz czaszki, stan po operacji ucha środkowego;
- uszkodzenie komórek rzęskowych, które są częścią ślimaka;
- zaleganie woskowiny w uchu;
- uszkodzenia w stawie żuchwowym, a także w obrębie mięśni żwaczy;
- nadmierny stres;
- niektóre leki, na przykład kwas acetylosalicylowy, indometacyna, erytromycyna, aminoglikozydy, chinina, chlorochinina, chinidyna, diuretyki pętlowe.
[edytuj] Zapobieganie
- ochrona uszu przed nadmiernym hałasem, poprzez używanie ochraniaczy na uszy w miejscach pracy wystawionych na nadmierny hałas.
- unikanie leków powodujących uszkodzenie słuchu
- zapanowanie nad bezsennością, zmęczeniem, wyczerpaniem, depresją.
- ograniczanie słuchania głośnej muzyki, głównie przez słuchawki douszne[potrzebne źródło]
[edytuj] Objawy
Objawy szumu w uszach występują w rozmaitych postaciach. Przykłady:
- gwizdanie
- szmer
- szum
- pulsowanie
- dzwonienie
[edytuj] Leczenie
- Tzw. TRT – Tinnitus retraining therapy – obecnie najbardziej skuteczna metoda terapii, stosowana w wyspecjalizowanych ośrodkach, polegająca na uaktywnianiu procesu habituacji szumu; stosuje się tu specjalne nagrania z tzw. szumem szerokopasmowym, którego słuchanie daje w konsekwencji subiektywne ściszenie własnego szumu.
- stosowanie aparatów słuchowych.
- leki usprawniające krążenie naczyniowe w błędniku i naczyniach mózgowych.
- leki przeciwdepresyjne oraz uspokajające, które są skuteczne wtedy, gdy tinnitus jest objawem złego samopoczucia lub depresji. Jednak ogólnie efekty działania leków nie są zadowalające w przypadku szumu w uszach. Wyjątkiem są przypadki tinnitus'u, który jest objawem chorób. W takiej sytuacji po podaniu leku na konkretne schorzenie, którego objawem jest między innymi tinnitus szumy ustępują.
- stymulacja laserem, mająca na celu zainicjowanie samodzielnej naprawy defektu komórek słuchowych przez organizm.
[edytuj] Powikłania
- zaburzenia koncentracji
- bezsenność, zmęczenie i wyczerpanie.
- w skrajnych przypadkach powstaje depresja, której mogą towarzyszyć myśli samobójcze.
[edytuj] Bibliografia
- Franciszek Kokot Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych. Wyd. II Warszawa 2005 ISBN 83-200-2189-8
- Paul Rutter Opieka farmaceutyczna. Objawy, rozpoznanie i leczenie wyd. 1, Urban & Partner, Wrocław 2006 ISBN 83-89581-08-6