Telewizja internetowa

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Telewizja internetowa – odmiana telewizji używająca za medium transmisji mechanizmów dostępnych w Internecie. Powszechnie za telewizję internetową uznaje się stację telewizyjną, która udostępnia swoje programy telewizyjne na stronach internetowych. W celu odbioru takich programów potrzebne jest odpowiednie oprogramowanie (najczęściej darmowe) oraz łącze szerokopasmowe (np.: DSL, Wi-fi, 3G, WiMAX).

Obecnie wyróżnia się cztery rodzaje telewizji internetowych:

stacje telewizyjne działające wyłącznie w Internecie,
tradycyjne stacje telewizyjne udostępniające swój program nadawany metodami tradycyjnymi również poprzez Internet,
tradycyjne stacje telewizyjne udostępniające swoje programy telewizyjne na żądanie użytkownika poprzez Internet,
tradycyjne stacje telewizyjne przygotowujące specjalne materiały dostępne tylko poprzez Internet.

Istnieje wiele systemów używanych do transmisji sygnału telewizyjnego w Internecie – zaliczają się do nich m.in.: Windows Media, RealVideo, Quicktime/MPEG-4, Macromedia Flash Video, NSV oraz Theora.

Pierwsze publiczne testy realizacji przedsięwzięć będących telewizją w internecie w Polsce prowadzone były w roku 1998 przez Miejską Sieć Komputerową LODMAN w Łodzi przy Centrum Komputerowym Politechniki Łódzkiej. ^[1] W ostatnich latach w kraju także wiele innych instytucji prywatnych i państwowych prowadzi podobne przedsięwzięcia.

W pierwszym rzędzie należy tu wymienić obecnie największe z nich - iTVP działające w ramach Telewizji Polskiej. Udostępnia ona programy własne, programy emitowane na antenach TVP, transmisje na żywo, a także jest platformą sprzedaży filmów w systemie Video on Demand zabezpieczonych systemem Digital Rights Management. iTVP używa złożonego systemu dystrybucyjnego składającego się z tzw. Głównych Centrów Dystrybucji (GCD), Regionalnych Centrów Dystrybucji (RCD) oraz serwerów proxy/cache. Dzięki specjalnie utworzonej sieci pomiędzy tymi jednostkami transmisja unicast przebiega tylko w możliwie krótkim odcinku od najbliższego serwera proxy/cache do widza. Serwery proxy/cache dystrybuują dane otrzymywane w pojedynczym strumieniu z GCD i RCD, a także przetrzymują na krótki okres najpopularniejsze nagrania, obniżając obciążenie serwerów głównych.

Jedną z najstarszych jest ATVN (Akademicka Telewizja Naukowa), prowadzona przez Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego (ICM) Uniwersytetu Warszawskiego, która od 2002 roku udostępnia na swoich stronach produkcje własne dotyczące szeroko rozumianej tematyki naukowej.

Kolejnym przykładem telewizji internetowej jest projekt Lemon TV stworzony przez portal o2.pl. Stacja ta udostępnia programy własne, nie realizuje transmisji na żywo. W 2006 roku pojawił w mediach elektronicznych trend zakładania kanałów telewizji internetowej, i tak swoje internetowe kanały telewizyjne posiadają także największe portale, m.in. gazeta.pl, interia.pl, onet.pl, wp.pl czy też Moje Miasto Silesia.

Telewizją niekomercyjną, kierowaną do polskiej inteligencji jest POLONICA.TV, działająca od marca 2007 roku.

Pierwszą telewizją skierowaną do kibiców piłkarskich jest LechTV Online. Działa od maja 2007, przy klubie piłkarskim Lech Poznań. Wśród zespołów Orange Ekstraklasy swoje oficjalne kanały internetowe mają m.in. Widzew Łódź (Widzew.TV) (maj 2007), Górnik Zabrze (Górnik TV) (lipiec 2007), Polonia Bytom (wrzesień 2007). Większość kanałów realizowanych jest przez firmy zewnętrzne na zlecenie klubów piłkarskich.

Pierwszym publicznie udostępniającym swoje transmisje na żywo projektem telewizji internetowej jest projekt przy Miejskiej Sieci Komputerowej LODMAN w Łodzi, który działa z przerwami od 1998 roku. Obecnie projekt ten występuje pod nazwą TVi LODMAN. Jest także jedną z pierwszych stacji, która prowadzi eksperymentalne transmisje w pełnej rozdzielczości telewizyjnej CCIR PAL, oraz testy transmisji w wysokich rozdzielczościach (HD).^[2]