Tour de France 2006

Z Wikipedii

93. Tour de France rozpoczął się 1 lipca 2006 w Strasburgu, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Trasa wyścigu liczyła 3657 km. Był to pierwszy wyścig nowego dyrektora Tour de France Christiana Proudhomme, pierwszy wyścig po dominacji Lance'a Armstronga oraz pierwszy wyścig od 1999 roku, w którym nie jechał wcześniejszy triumfator.

Już przed startem wyścigowi towarzyszyły duże emocje. Na kilka dni przed prologiem ze startu wykluczeni zostali faworyci: Jan Ullrich, Ivan Basso, Francisco Mancebo i wielu innych. Miało to związek z wielką aferą dopingową (Operación Puerto), która rozpętała się kilka tygodni wcześniej w Hiszpanii wokół osoby doktora Eufemiano Fuentesa, w którego gabinecie miały się rzekomo odbywać zabiegi transfuzji krwi, a który również miał wymienionym kolarzom aplikować zabronione przez UCI środki wspomagające. Pośrednio, ofiarą tej afery padł również inny faworyt wyścigu, Aleksander Winokurow, którego drużyna Astana-Würth została zdziesiątkowana po wykluczeniach z wyścigu. Liczba 4 zawodników, która nie została wyeliminowana z tejże drużyny, jest bowiem za małą liczbą dla jednej grupy kolarskiej, aby mogła ona wystartować w wyścigu.

Po 3. etapie wycofał się kolejny faworyt, Alejandro Valverde, dotychczasowy lider ProTour 2006. Spowodowane to było kraksą, w jakiej uczestniczył ten kolarz i złamaniem przez niego prawego obojczyka.

Spis treści 1 Lista etapów 2 Posiadacze koszulek po poszczególnych etapach 3 Opis 4 Klasyfikacja końcowa 4.1 Klasyfikacja generalna 4.2 Klasyfikacja punktowa 4.3 Klasyfikacja górska 4.4 Klasyfikacja młodzieżowa (do lat 25) 4.5 Klasyfikacja drużynowa 5 Przypisy 6 Zobacz też

[edytuj] Lista etapów

Data	Etap	Miasta	Długość etapu	Zwycięzca etapu	Lider po etapie	Artykuł w Wikinews
1 lipca	Prolog	Strasburg	7,1 km	Thor Hushovd	Thor Hushovd	zapowiedź wynik
2 lipca	1. etap	Strasburg - Strasburg	184,5 km	Jimmy Casper	George Hincapie	zapowiedź wynik
3 lipca	2. etap	Obernai - Esch-sur-Alzette	228,5 km	Robbie McEwen	Thor Hushovd	zapowiedź wynik Inne: 1 | 2
4 lipca	3. etap	Esch-sur-Alzette - Valkenburg	216,5 km	Matthias Kessler	Tom Boonen	zapowiedź wynik Inne: 1 | 2
5 lipca	4. etap	Huy - Saint-Quentin	207 km	Robbie McEwen	Tom Boonen	zapowiedź wynik
6 lipca	5. etap	Beauvais - Caen	225 km	Oscar Freire	Tom Boonen	wynik
7 lipca	6. etap	Lisieux - Vitré	189 km	Robbie McEwen	Tom Boonen	zapowiedź wynik
8 lipca	7. etap	Saint-Grégoire - Rennes	52 km	Serhij Honczar	Serhij Honczar	zapowiedź wyniki
9 lipca	8. etap	Saint-Méen-le-Grand - Lorient	181 km	Sylvain Calzati	Serhij Honczar	zapowiedź wynik
11 lipca	9. etap	Bordeaux - Dax	169,5 km	Oscar Freire	Serhij Honczar	zapowiedź
12 lipca	10. etap	Cambo-les-Bains - Pau	190,5 km	Juan Miguel Mercado	Cyril Dessel	-
13 lipca	11. etap	Tarbes - Val d'Aran-Pla-de-Beret	206,5 km	Denis Mienszow	Floyd Landis	-
14 lipca	12. etap	Luchon - Carcassonne	211,5 km	Jarosław Popowicz	Floyd Landis	-
15 lipca	13. etap	Béziers - Montélimar	230 km	Jens Voigt	Oscar Pereiro	-
16 lipca	14. etap	Montélimar - Gap	180,5 km	Pierrick Fedrigo	Oscar Pereiro	-
18 lipca	15. etap	Gap - L'Alpe d'Huez	187 km	Frank Schleck	Floyd Landis	-
19 lipca	16. etap	Bourg-d'Oisans - La Toussuire	182 km	Michael Rasmussen	Oscar Pereiro	-
20 lipca	17. etap	Saint-Jean-de-Maurienne - Morzine	200,5 km	Floyd Landis	Oscar Pereiro	-
21 lipca	18. etap	Morzine - Mâcon	197 km	Matteo Tosatto	Oscar Pereiro	-
22 lipca	19. etap	Le Creusot - Montceau-les-Mines	56 km	Serhij Honczar	Floyd Landis	-
23 lipca	20. etap	Antony - Paryż	152 km	Thor Hushovd	Floyd Landis	-

[edytuj] Posiadacze koszulek po poszczególnych etapach

[edytuj] Opis

Ze względu na brak zawodników w peletonie uznawanych za faworytów przed startem przebieg wyścigu był zaskakujący. Po raz pierwszy od ponad dwudziestu lat koszulka lidera zmieniała właściciela dziesięć razy. Drużyny posiadające w swoim składzie aktualnego lidera nie starały się bronić tej koszulki. Na 13. etapie z Béziers do Montélimar grupa Phonak zezwoliła na ucieczkę, która uzyskała prawie 30 minut przewagi, a biorący w niej udział zawodnik Oscar Pereiro Sio odebrał żółtą koszulkę Floydowi Landisowi.

Jednak 93. Tour de France będzie kojarzony dzięki trzem innym etapom. Na 16. etapie z Bourg-d'Oisans do La Toussuire liderem był Floyd Landis. Był to ciężki etap górski: dwie premie górskie poza kategorią, i po jednej premii górskiej pierwszej oraz drugiej kategorii. Na podjeździe pod ostatnią premię górską (pierwszej kategorii) La Toussuire (gdzie kończył się etap) lider przeżył poważny kryzys, nie był w stanie odpowiedzieć na ataki innych kolarzy i powoli zaczął tracić czas do swoich głównych rywali. Na metę przyjechał ze stratą 10'04" do zwycięzcy dzięki pomocy kolegi z drużyny Axel'a Merckx'a. Po tym etapie jego strata do głównych rywali wynosiła ponad 8 minut, zajmował 11. miejsce i nie liczył się w rywalizacji o końcowy triumf, przynajmniej nie powinien się liczyć.

Jednak następnego dnia zaskoczył wszystkich. 17. etap z Saint-Jean-de-Maurienne do Morzine również był górskim etapem. Na jego trasie znajdowyały się z dwie premie górskie pierwszej kategorii i po jednej premii górskiej trzeciej, drugiej kategorii oraz poza kategorią. Floyd Landis zaatakował swoich rywali na ponad 100 km przed metą. Nie ruszyła żadna grupa zawodników by zlikwidować jego akcję. Landis dogonił i wyprzedził grupki kolarzy jadących przed peletonem, a następnie wygrał etap odrabiając prawie całą stratę do rywali i z 11. miejsca awansował na miejsce 3. mając odpowiednio 30 sekund i 18 sekund straty do Oscara Pereiro Sio i Carlosa Sastre. Następnego dnia podczas indywidualnej jazdy na czas pokonał swoich głównych rywali i zapewnił sobie wystarczającą przewagę by podczas ostatniego etapu, zwanego etapem przyjaźni, dojechać do mety bez walki na lotnych premiach, czy też na finiszu.

Niestety bardzo dobra jazda Floyda Landisa na 17 etapie wynikać mogła z niedozwolonego dopingu. Wyniki przebadania próbek krwi pobranych po tym etapie wykazały podwyższony poziom testosteronu (zarówno w próbce A, jak i B). Te rezultaty analiz krwi oznaczają dyskwalifikację Amerykanina. Procesem tym zajmie się Amerykańska Agencja Antydopingowa. Landis zapowiedział odwołanie się od tej decyzji.

[edytuj] Klasyfikacja końcowa

22 września 2007, w wyniku przeprowadzonego procesu dyskwalifikacyjnego, przegranej Landisa i nie udowodnienia, że wysoki poziom testosteronu nie był efektem dopingu zwycięzcą ogłoszony został drugi w klasyfikacji Oscar Pereiro.^[1]

[edytuj] Klasyfikacja generalna

Miejsce	Zawodnik	Kraj	Zespół	Czas
1	Oscar Pereiro Sio	Hiszpania	Caisse d'Epargne - Illes Balears	90h 36'57"
2	Andreas Klöden	Niemcy	T-Mobile Team	32"
3	Carlos Sastre	Hiszpania	Team CSC	2'16"
4	Cadel Evans	Australia	Davitamon - Lotto	4'11"
5	Denis Mienszow	Rosja	Rabobank	6'09"
6	Cyril Dessel	Francja	AG2R Prévoyance	7'44"
7	Christophe Moreau	Francja	AG2R Prévoyance	8'40"
8	Haimar Zubeldia	Hiszpania	Euskaltel - Euskadi	11'08"
9	Michael Rogers	Australia	T-Mobile Team	14'10"
10	Frank Schleck	Luksemburg	Team CSC	16'49"

[edytuj] Klasyfikacja punktowa

Miejsce	Name	Kraj	Zespół	Punkty
1	Robbie McEwen	Australia	Davitamon - Lotto	288
2	Erik Zabel	Niemcy	Team Milram	199
3	Thor Hushovd	Norwegia	Crédit Agricole	195
4	Bernhard Eisel	Austria	La Française des Jeux	176
5	Luca Paolini	Włochy	Liquigas	174
6	Inaki Isasi	Hiszpania	Euskaltel - Euskadi	130
7	Francisco Ventoso	Hiszpania	Saunier Duval - Prodir	128
8	Cristian Moreni	Włochy	Cofidis, le Crédit par Téléphone	116
9	Jimmy Casper	Francja	Cofidis, le Crédit par Téléphone	98
10	Floyd Landis*	Stany Zjednoczone	Phonak Hearing Systems	93

(* podejrzenie o doping, patrz uwaga na początku spisu klasyfikacji)

[edytuj] Klasyfikacja górska

Miejsce	Name	Kraj	Zespół	Punkty
1	Michael Rasmussen	Dania	Rabobank	166
2	Floyd Landis*	Stany Zjednoczone	Phonak Hearing Systems	131
3	David De La Fuente	Hiszpania	Saunier Duval - Prodir	113
4	Carlos Sastre	Hiszpania	Team CSC	99
5	Frank Schleck	Luksemburg	Team CSC	96
6	Michael Boogerd	Holandia	Rabobank	93
7	Damiano Cunego	Włochy	Lampre - Fondital	80
8	Cyril Dessel	Francja	AG2R Prévoyance	72
9	Levi Leipheimer	Stany Zjednoczone	Team Gerolsteiner	66
10	Andreas Klöden	Niemcy	T-Mobile Team	64

(* podejrzenie o doping, patrz uwaga na początku spisu klasyfikacji)

[edytuj] Klasyfikacja młodzieżowa (do lat 25)

Miejsce	Name	Kraj	Zespół	Czas
1	Damiano Cunego	Włochy	Lampre - Fondital	89h 58'49"
2	Markus Fothen	Niemcy	Gerolsteiner	38"
3	Matthieu Sprick	Francja	Bouygues Télécom	1h 29'12"
4	David De La Fuente	Hiszpania	Saunier Duval - Prodir	1h 36'00"
5	Moises Duenas Nevado	Hiszpania	Agritubel	1h 48'40"
6	Thomas Lövkvist	Szwecja	La Française des Jeux	1h 52'54"
7	Francisco Ventoso	Hiszpania	Saunier Duval - Prodir	2h 22'03"
8	Joost Posthuma	Holandia	Rabobank	2h 32'41"
9	Benoît Vaugrenard	Francja	La Française des Jeux	2h 33'12"
10	Pieter Weening	Holandia	Rabobank	2h 36'44"

[edytuj] Klasyfikacja drużynowa

Miejsce	Zespół	Kraj	Czas
1	T-Mobile Team	Niemcy	269h 08'46"
2	Team CSC	Dania	17'04"
3	Rabobank	Holandia	23'26"
4	AG2R Prévoyance	Francja	33'19"
5	Caisse d'Epargne - Illes Balears	Hiszpania	56'53"
6	Lampre - Fondital	Włochy	57'37"
7	Gerolsteiner	Niemcy	1h 45'25"
8	Discovery Channel Pro Cycling Team	Stany Zjednoczone	2h 19'17"
9	Euskaltel - Euskadi	Hiszpania	2h 26'38"
10	Phonak Hearing Systems	Szwajcaria	2h 49'06"

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• Tour de France