Trzy kolory. Czerwony
Z Wikipedii
Trzy kolory: Czerwony | |
Oryginalny tytuł | Trois couleurs: Rouge |
Gatunek | dramat psychologiczny |
Kraj produkcji | Francja Polska Szwajcaria |
Język | francuski |
Główne role | Irène Jacob Jean-Louis Trintignant |
Data premiery | 27 maja 1994 12 maja 1994 |
Czas trwania | 95 min |
Produkcja | |
Reżyseria | Krzysztof Kieślowski |
Scenariusz | Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski |
Muzyka | Zbigniew Preisner |
Zdjęcia | Piotr Sobociński |
Kostiumy | Corinne Jorry |
Montaż | Jacques Witta |
Produkcja | Marin Karmitz |
Od lat | 18 |
Trzy kolory: Czerwony na FilmPolski.pl | |
Trzy kolory: Czerwony na IMDb |
Trzy kolory. Czerwony (fran. Trois couleurs: Rouge) - film fabularny z 1994 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Ostatni film w karierze Kieślowskiego.
Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzykę skomponował Zbigniew Preisner. Czerwony jest ostatnią częścią trylogii, w skład której wchodzą także:
Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Valentine (Jacob), mieszkająca w Genewie dwudziestoletnia modelka, potrąca samochodem psa. Odnajduje jego właściciela, którym jest były sędzia (Trintignant). Ten jednak nie chce przyjąć zwierzęcia. Valentine zabiera psa, który pewnego dnia ucieka. Szukając go, przybywa ponownie do sędziego. Okazuje sie, że podsłuchuje on rozmowy sąsiadów. Valentine jest początkowo oburzona, jednakże z czasem pomiędzy młodą kobietą a zgorzkniałym starym mężczyzną rodzi się przyjaźń.
[edytuj] Obsada
- Irène Jacob - Valentine Dussaut
- Jean-Louis Trintignant - sędzia
- Frederique Feder - Karin
- Jean-Pierre Lorit - Auguste Bruner
- Samuel Le Bihan - fotograf
- Marion Stalens - weterynarz
[edytuj] Nagrody
Film na różnego rodzaju festiwalach zebrał w sumie 11 nagród, miał 14 innych nominacji.
- W 1995 roku dostał 3 nominacje do Oskara (najlepszy reżyser, scenariusz i zdjęcia).
- Zbigniew Preisner został w 1995 roku nagrodzony Cesarem za najlepszą muzykę.
[edytuj] Ciekawostki
- Pod koniec filmu widzimy grupkę osób, które uratowały się w katastrofie promu na Kanale La Manche. Są wśród nich Julie (Juliette Binoche) i Olivier (Benoît Régent) - bohaterowie Niebieskiego oraz Karol (Zbigniew Zamachowski) i Dominique (Julie Delpy) - bohaterowie Białego
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Trzy kolory. Czerwony w bazie filmweb.pl
1966: Tramwaj • 1967: Koncert życzeń • 1973: Przejście podziemne • 1975: Personel • 1976: Blizna •
1976: Spokój • 1979: Amator • 1981: Krótki dzień pracy • 1981: Przypadek • 1984: Bez końca •
1987: Krótki film o zabijaniu • 1988: Krótki film o miłości • 1988: Dekalog • 1991: Podwójne życie Weroniki •
1993: Trzy kolory. Niebieski • 1993: Trzy kolory. Biały • 1994: Trzy kolory. Czerwony