Trzy kolory. Biały

Z Wikipedii

Trzy kolory. Biały
Oryginalny tytuł	Trois couleurs: Blanc
Gatunek	dramat czarna komedia
Kraj produkcji	Francja Polska Szwajcaria
Język	francuski polski
Główne role	Julie Delpy Zbigniew Zamachowski
Data premiery	25 lutego 1994 26 stycznia 1994
Czas trwania	88 min
Produkcja
Reżyseria	Krzysztof Kieślowski
Scenariusz	Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski
Muzyka	Zbigniew Preisner
Zdjęcia	Edward Kłosiński
Scenografia	Halina Dobrowolska
Produkcja	Marin Karmitz
Trzy kolory. Biały na FilmPolski.pl
Trzy kolory. Biały na IMDb

Trzy kolory: Biały (fran. Trois couleurs: Blanc) - film fabularny z 1993 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.

Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzyka do niego jest dziełem Zbigniewa Preisnera. Biały jest środkową częścią trylogii, w skład której wchodzą również:

Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Małżeństwo Karola (Zamachowski), polskiego fryzjera mieszkającego w Paryżu, z Dominique (Delpy) rozpada się wskutek niedopełniania przez niego obowiązków małżeńskich. Kobieta pozostawia go bez grosza przy duszy, a zrozpaczony mężczyzna ląduje w paryskim metrze, gdzie poznaje Mikołaja (Gajos), zamożnego Polaka pragnącego umrzeć. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, Mikołaj pomaga Karolowi przedostać się do Polski - szmuglując go w... walizce. Karol żyje chęcią zemsty na podstępnej żonie i aby zdobyć majątek rzuca się w wir półlegalnych interesów.

[edytuj] Obsada

Zbigniew Zamachowski - Karol Karol
Julie Delpy - Dominique Vidal
Janusz Gajos - Mikołaj
Jerzy Stuhr - Jurek, brat Karola
Cezary Pazura - właściciel kantoru
Grzegorz Warchoł - "Elegant", partner właściciela kantoru
Jerzy Trela - pan Bronek, kierowca Karola
Jerzy Nowak - stary farmer
Aleksander Bardini - notariusz
Cezary Harasimowicz - inspektor policji
Bartłomiej Topa - Jacek, pracownik firmy Karola
Barbara Dziekan - pani Ewa, kasjerka w kantorze
Marzena Trybała - pracownica Hotelu Marriott
Piotr Machalica - człowiek pod kantorem

[edytuj] Ciekawostki

Biały jako jedyny z trylogii rozgrywa się (częściowo) w Polsce i, także jako jedyny, zawiera wiele akcentów humorystycznych - Kieślowskiemu udało się uchwycić komiczne absurdy polskiej transformacji z początku lat 90. XX wieku
Karol i Dominique wspólnie pojawią się przez moment w Niebieskim i w finałowej scenie Czerwonego
Jerzy Stuhr zagrał w filmie Kieślowskiego po raz szósty i ostatni; wcześniej wystąpił w następujących filmach: Blizna, Spokój, Amator, Przypadek i Dekalog X
Z.Zamachowski i J.Stuhr po raz drugi grają u Kieślowskiego braci, poprzednio w Dekalogu X
W Białym pojawiają się także inne paralelizmy do wcześniejszych filmów Kieślowskiego: C.Harasimowicz w Dekalogu X grał oficera milicji - w Białym inspektora policji; G.Warchoł w Dekalogu X wcielił się w postać partnera właściciela sklepu filatelistycznego, w Białym jest partnerem właściciela kantoru; B.Dziekan w Dekalogu V zagrała bileterkę w kinie, w Białym pojawia się jako kasjerka w kantorze