Tu-114

Z Wikipedii

Tu-114
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Tupolew
Typ	Samolot pasażerski
Załoga	5 osób plus 3 stewardesy i 2 bufetowe
Historia
Data oblotu	15 października 1957
Wycofanie ze służby	1983
Zachowane egzemplarze  • w tym sprawne	{{{sprawne}}}
Liczba wypadków  • w tym katastrof	{{{wypadki}}} {{{katastrofy}}}
Dane techniczne
Napęd	{{{silnik}}}
Moc	{{{moc}}}
Wymiary
Średnica wirnika	{{{srednica_wirnik}}}
Długość	54,10 m
Szerokość kadłuba	28,80 m
Wysokość	15,50 m
Powierzchnia nośna	311,1 m²
Masa
Własna	91 000 kg
Startowa	171 000 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	870 km/h
Prędkość przelotowa	770 km/h
Pułap	12 000 m
Zasięg	8950 km (dla 15 ton ładunku), 6200 km (dla 30 ton)
Dane operacyjne
Liczba miejsc
220 (Aeroflot - 170)
Użytkownicy
Aeroflot, JAL

Tu-114 "Rossija" (w kryptonimie NATO "Cleat") został stworzony w odpowiedzi na zapotrzebowanie dużego samolotu dalekodystansowego do obsługi istotnych linii ZSRR.

Wzorowany na bombowcu strategicznym Tu-95 stał się najszybszym i największym samolotem turbośmigłowym świata, rekord prędkości (877 km/h w obwodzie zamkniętym 5000 km i ładunkiem 25 ton) nie został pobity po dziś dzień.^[1]

Spis treści 1 Tworzenie 2 Wykorzystywanie 3 Trasa Tokio-Moskwa 4 Wypadki 5 Nowości techniczne 6 Przypisy 7 Bibliografia

[edytuj] Tworzenie

W 1955 roku biuro Tupolewa zostało wyznaczone do zbudowania samolotu dalekiego zasięgu (8.000 km). Projektem wyjściowym był istniejący już bombowiec Tu-95. Pierwotnie samolot miał nosić inną nazwę: Tu-95p (pasażerski), ale z czasem ewoluowała w Tu-114.

Z oryginalnego Tu-95 zostało niewiele - zmianom uległa powierzchnia nośna skrzydeł, przebudowano kadłub i usunięto szklany kokpit, niezbędny tylko w przypadku bombowców.

Napęd: 4 silniki turbinowe śmigłowe Kuzniecow NK-12 MW o mocy 10.304 kW (14.000 KM) każdy, czterołopatowe przeciwbieżne śmigła o rozpiętości 5,6 m.

[edytuj] Wykorzystywanie

Czas użytkowania Tu-114 był relatywnie niski - od 1962 do 1976 roku.

Samolot znany był z niezawodności, szybkości i ekonomiczności (zużywał nawet mniej paliwa niż Ił-62 który go zastąpił).

Obsługiwał kursy do Kopenhagi, Hawany, Montréalu, New Delhi, Paryża, Belgradu i Tokio. Po wkroczeniu Iła-62 był regularnie wycofywany z kolejnych międzynarodowych tras i został wykorzystywany na liniach krajowych ZSRR.

We wczesnych latach 80., po wylataniu przeciętnie 14.000 godzin przekazywane były do wojska.

[edytuj] Trasa Tokio-Moskwa

Mimo zasięgu porównywalnego do wielu maszyn z ówczesnej epoki Tu-114 został skierowany na najbardziej prestiżowe trasy.

Najbardziej znaną była trasa Moskwa - Tokio którą obsługiwały załogi obu krajów (a na Tupolewach umieszczano napis "Japan Air Lines" w geście przyjacielskiej współpracy). Pod koniec dekady lat 60. rolę starzejącego się Tu-114 zaczął przejmować odrzutowy Ił-62

[edytuj] Wypadki

Jedyny poważny wypadek Tu-114 nastąpił na skutek złych warunków atmosferycznych po starcie.

Wymienia się jeszcze przypadek awarii podwozia przedniego, na szczęście w trakcie przeglądu na ziemi.

[edytuj] Nowości techniczne

Samolot cechuje parę nowinek technicznych, a wśród nich:

• Skrzydła o kącie 35 stopni, rozwiązanie znane z późniejszych samolotów odrzutowych, jak rodzina Boeingów.
• Długie podwozie (niemal 3 metry) ze względu na dużą średnicę śmigieł (5,6 m średnicy). Tak więc podczas lotu testowego do Waszyngtonu z okazji pierwszej wizyty Nikity Chruszczowa w USA lotnisko docelowe nie miało wystarczająco wysokich schodów dla tejże oficjeli.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• źródło danych technicznych: David Donald, "Samoloty Lotnictwa Cywilnego od 1920 do 1964 roku", dom wydawniczy Bellona, Warszawa 2000. ISBN 83-11-08964-7