Typ Borreby

Z Wikipedii

Typ Borreby - typ antropologiczny gatunku Homo sapiens, odmiany europeidalnej, rasy górnopaleolitycznej.

Spis treści

1 Pochodzenie nazwy
2 Charakterystyka antropologiczna
3 Inne uwagi
4 Szacunkowa liczebność typu Borreby (w procentach ogółu ludności danego kraju)
5 Zobacz też

[edytuj] Pochodzenie nazwy

Od duńskiej miejscowości Borreby na wyspie Zelandia (Sjælland),gdzie znajduję się jedno z pierwszych stanowisk archeologicznych tego typu. Inne nazwy wschodnio-bałtycki (błędna klasyfikacja), Finnoid albo Finno-Lappoid (błędna klasyfikacja), blond brachycephal (z innymi jasno-pigmentowanymi typami o krótkich czaszkach).

[edytuj] Charakterystyka antropologiczna

Przykłady fotograficzne:

[1] [2] [3] [4] [5]

Dania,Islandia, Niemcy,Finlandia

Czaszka Borreby

[6]

wzrost wysoki;
budowa ciała muskularna, z tendencjami do otyłości, bardzo grube i długie kości;
indeks cefaliczny: czaszki brachycefaliczna o indeksie cefalicznym (C.I.) średnio 82-84 lecz może osiągać nawet wartość 90; rzadziej sub-brachycefaliczna;
wielkość czaszki: duża do bardzo dużej (belgijska Walonia, Niemcy Szlezwik i wybrzeża Bałtyku oraz Jaeren w Norwegii);
wysokość czaszki: średnio wysoka;
potylica pionowa, niekiedy lekko spłaszczona;
spłaszczenie obszaru lambdy dość częste;
czoło dość wysokie i bardzo szerokie, z reguły lekko pochyłe;
twarz: duża (bardzo szeroka ale krótsza niż u Brünn, szczególnie w górnej części), często lekko spłaszczona;
kształt twarzy: kwadratowa lub okrągła;
dolna szczęka bardzo szeroka i wydatna, o dużym dystansie między ustami a końcem podbródka;

goniony nieraz widoczne;

usta dość duże, wargi częściej cienkie niż u typu Brünn;
podbródek szeroki, bardzo wydatny, przeważnie o kwadratowym kształcie;
dystans między oczodołami: przeważnie duży;
oczodoły niskie;
łuki nadoczodołowe średnie do dużych;
oczy głęboko umieszczone;
oprawa oka: linia brwi przeważnie pozioma, rzadko lekko łukowata;
szpara oczna niska, rzadziej średnio wysoka, ułożona poziomo; szpara oczna często przykryta fałdą powiekową górną nawisającą na jej zewnętrznym końcu, rzadziej na całej jej szerokości;
nos duży; w niższych wartościach wąskiego do średnio szerokiego; średnio, rzadziej słabo wydatny;
zagłębienie między grzbietem nosa a czołem przeważnie dość duże;
nasada nosa przeważnie średnio wysoka, średnio gruba do grubej, podobnie jak grzbiet nosa;
skrzydełka nosa średnio do mocno rozchylonych;
profil nosa prosty w około 85%, reszta wklęsły, z rzadka wypukły;
koniuszek nosa szeroki, poziomy, często też zadarty w górę;
kolor włosów: ciemnobrązowe występują rzadziej niż u Brünn, najczęstsze średnio- do jasnobrązowych, dość liczne też rudoblond, silne tendencje do czysto rudych (jak u Brünn), odcienie popielate blond spotykane ale jest to wynik domieszki nordyckiej;
kształt włosów: proste lub faliste, nierzadko kręcone;
kolor oczu: niebieskie, szare albo jasne-mieszane, dość liczne też mieszane (szczególnie w Niemczech i Belgii;
kolor i właściwości skóry: bardzo jasna, trudno ulegająca opaleniźnie, często piegowata, gruba;
zarost i owłosienie ciała u mężczyzn: dość gęsty zarost i owłosienie ciała, spora skłonność do łysienia;

[edytuj] Inne uwagi

Z rasą nordycką tworzy podtyp Fälish, jest również składnikiem podtypu wschodnio-bałtyckiego, z typem alpejskim tworzy zaś podtyp waloński. Który w tej statystyce jest liczony razem z typem Borreby, częsty w Belgii, rzadszy w płd. Holandii. W płn.-wsch. Francji jego wpływ przejawia się głównie w większych czaszkach u miejscowych typów subnordycznego i Noric. Jego domieszka jest nieraz obecna w podtypach anglosaskim i Tronder

Najczystszy typ Borreby występują na wyspie Fehmarn, leżącej u północnych, bałtyckich wybrzeży Niemiec oraz w płd-zachodniej Norwegii (Jaeren). Gdzie indziej zawiera małe domieszki typów nordyckich (Norwegia, Szwecja, Dania, płn. Niemcy, Holandia, płn. Belgia), alpejskiego w płd. Belgii i płd. Holandii, a w Niemczech alpejskiego i dynarskiego. Dlatego w tych trzech ostatnich krajach często ma ciemną pigmentację oczu.

Cechy typu Borreby wykazuje ludność Czarnogóry, częściowo też zachodniego Kosowa i północnej Albanii. Nie jest to jednak czysty typ ale mieszanka z typem dynarskim. Coon nazwał ją podtypem staroczarnogórskim.

[edytuj] Szacunkowa liczebność typu Borreby (w procentach ogółu ludności danego kraju)

Dania, głównie Szlezwik i wyspy 40%
Belgia, głównie w Walonii 35%
Niemcy, głównie północ i Nadrenia 20%
Islandia 20%
Holandia, głównie rejony nadbrzeżne 20%
Luksemburg 15%
Norwegia, głównie płd-zachodnie wybrzeża i wyspy (szczególnie prowincja Rogaland, a w niej region Jaeren) 10%
Szwecja, głównie płd-zachód (Skania) oraz region Dalarne/Kopparberg w środkowej części kraju 10%
Irlandia + Ulster 9%
Szkocja, głównie północ i płn.-wschód 4%
Anglia, głównie płn.-wsch. wybrzeża 3%
Francja, głównie płn.-wschód 2%

W Anglii i Szkocji ludzie w tym typie są przeważnie potomkami Wikingów lub Normanów. Ale część z nich napłynęła tu już w epoce brązu wraz z ludźmi typów dynarskiego i Corded, z którymi się częściowo wymieszali. Na Islandii pochodzą od norweskich Wikingów jak i od Duńczyków.