Vernon Kell
Z Wikipedii
Sir Vernon Kell (ur. 1873, zm. 1942), brytyjski wojskowy - generał-major oraz funkcjonariusz kontrwywiadu, założyciel oraz pierwszy Dyrektor Generalny Security Service (MI5); stał na czele tej agencji przez 31 lat, od 1909 do 1940.
Kell był synem majora Waldegrave Kella i Georgiany Augusty Konarskiej, córki polskiego emigranta - Aleksandra Konarskiego (chirurga).
Absolwent Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst. Wybitnie utalentowany językowo, posługiwał się biegle językami - angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim i polskim, później nauczył się rosyjskiego oraz nie w pełni chińskiego. Brał udział w tłumieniu powstania Bokserów w Chinach w 1900. Następnie służył ponownie w Chinach i Rosji, gdzie jednocześnie kontynuował naukę. Jako oficer wywiadu sztabu generała Lorne'a Campbella w Tientsin był zarazem korespondentem "Daily Telegraph". Między 1902 a 1906 Vernon sprawował funkcję szefa Sekcji Niemieckiej Ministerstwa Wojny; w 1906 powierzono mu zadanie organizacji służby bezpieczeństwa MO5, od 1916 znanej jako MI5. Zanim dopełnił zadania objął kierownictwo sekcji odpowiedzialnej za kontrwywiad i bezpieczeństwo wewnętrzne Wielkiej Brytanii w Komitecie Obrony Imperium (Committee of Imperial Defence - CID).
W 1909 został szefem MO5/MI5. Na oficjalnych dokumentach podpisywał się K - litera ta później stała się synonimem szefa Security Service. W 1909 jego biuro mieściło się w jednym pokoju w gmachu Ministerstwa Wojny; w 1914 personel Tajnej Służby liczył 14 osób, w 1918 już 700 osób personelu. Vernon Kell szefem MI5 pozostał przez cały okres międzywojenny, mimo odejścia z czynnej służby wojskowej już w 1923.
Ze stanowiska zwolnił go w maju 1940 premier Winston Churchill; na ową decyzję złożyło się wiele przyczyn, zwłaszcza sprawa zatopienia przez niemiecki okręt podwodny 14 października 1939 pancernika HMS Royal Oak w bazie brytyjskiej Marynarki Wojennej w Scapa Flow na Orkadach, co prasa brytyjska przypisywała wywiadowi niemieckiemu. Kolejną falę spekulacji o sabotażu i szpiegostwie wywołała tajemnicza eksplozja w Royal Gunpowder Factory w Waltham Abbey, która miała miejsce 10 stycznia 1940. W konsekwencji tego doszło do ostrej prywatnej wymiany zdań między Kellem a nowym premierem Churchillem. Dymisja Kella po 31 latach sprawowania stanowiska szefa MI5 była wielkim zaskoczeniem dla pracowników agencji i ciężkim ciosem dla samego Vernona Kella. Na stanowisku zastąpił go sir David Petrie. Vernon Kell zmarł dwa lata później w 1942 w Wielkiej Brytanii.
| Zastąpił: Pierwszy |
Dyrektorzy Generalni MI5 | Zastąpiony przez: Davida Petrie |
