Władysław Dobrowolski

Z Wikipedii

Władysław Dobrowolski (ur. 2 stycznia 1896 w Małobądzu k. Będzina, zm. 25 lutego 1969 w Warszawie) - oficer zawodowy Wojska Polskiego, instruktor i wykładowca Centralnej Wyższej Szkoły Gimnastyki i Sportu oraz Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, lekkoatleta i szermierz, trener, działacz sportowy.

W młodości wstąpił do Koła Młodzieży Niepodległościowej, Związku Strzeleckiego i PPS. Żołnierz I Brygady Legionów. Po rozbrojeniu pracował w POW, potem w Milicji Ludowej, następnie przydzielony został do Baonu Zapasowego 6 pp. Legionów. Od 1919 w Wojsku Polskim, był uczestnikiem wojny 1920. W 1924 zdał w Wilnie maturę. Ukończył następnie w CWSGiS oficerski kurs wychowania fizycznego (1925) i szermierki (1926), był dowódcą kompanii oficerskiej CWSGiS, wykładowcą w CWSGiS i CIWF. W Polskim Radiu prowadził gimnastykę poranną (1932-39) i jako prezes kierował pracami warszawskiego AZS (1929-1930). Był też członkiem zarządu PZLA.

Jako lekkoatleta - sprinter i wieloboista reprezentował barwy: Strzelca Wilno, 6 pp. Legionów Wilno, Wilii Wilno i AZS Warszawa. Olmpijczyk z Paryża (1924). 15-krotny rekordzista Polski i 11-krotny mistrz Polski w konkurencjach lekkoatletycznych (100 m, 200 m, 110 m pł, rzut oszczepem, skok w dal, sztafeta 4 x 100 m).

W wieku 35 lat zaczął uprawiać szermierkę, reprezentując barwy AZS i Legii Warszawa (startował do 54 roku życia). 2-krotnie wystąpił jako szermierz w Igrzyskach Olimpijskich (1932, 1936), zdobywając brązowy medal w szabli drużynowo (1932). Był też brązowym medalistą mistrzostw Europy (1934 - szabla drużynowo).

Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, był dowódcą I batalionu 21 pp. Dzieci Warszawy, obrońcą Warszawy. Kawaler Krzyża Virtuti Militari i Krzyża Walecznych. Po kapitulacji Warszawy jeniec oflagów (organizował wf i sport dla jeńców).

Po wojnie m. in. dyrektor Państwowych Uzdrowisk w Szklarskiej Porębie i Karpaczu, kierownik ośrodka szermierczego CRZZ, od 1957 trener w klubach RKS Marymont (wychowawca m. in. Ryszarda Parulskiego i Witolda Woydy) i Skra Warszawa. Pierwszy prezes Polskiego Związku Sportów Saneczkowych (1957). Autor wielu podręczników sportowych.