Władysław Kruczek
Z Wikipedii
Władysław Kruczek (ur. 27 kwietnia 1910 w Rzeszowie, zm. 5 listopada 2003 w Warszawie) - działacz partyjny i związkowy.
Syn robotnika kolejowego; ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR (1951). Był członkiem Komunistycznej Partii Polski, następnie PPR (od 1942), wreszcie PZPR.
Działacz komunistyczny w latach 30., lata 1939-1941 spędził w ZSRR, 1942 służył w Armii Radzieckiej. Następnie był organizatorem PPR i Gwardii Ludowej na Rzeszowszczyźnie; 1942-1945 więzień obozów koncentracyjnych (Oświęcim, Oranienburg, Sachsenhausen).
Od 1945 pracownik aparatu partyjnego. Był I sekretarzem Komitetu Miejskiego kolejno PPR i PZPR w Rzeszowie, 1951-1952 sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu, 1952-1956 I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Bydgoszczy; 1953-1954 zastępca członka, 1954-1981 członek Komitetu Centralnego PZPR.
W 1968 był jednym z inicjatorów antysemickiej nagonki tzw. "marca 1968"[1].
1956-1971 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Rzeszowie, 1968-1980 członek Biura Politycznego KC, 1980-1981 przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR.
1971-1980 przewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych. 1972-1980 był zastępcą przewodniczącego, a 1980-1982 członkiem Rady Państwa. 1971-1981 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.
Był posłem na Sejm PRL III-VIII kadencji (1961-1985). Odznaczony m.in. orderem Budowniczych Polski Ludowej (1969).
W 2007 roku rzeszowski działacz LiD Konrad Fijołek rozpoczął inicjatywę mającą na celu nadanie jednej z ulic Rzeszowa imienia Kruczka. Rada Miejska przychyliła się do wniosku. Z tego powodu dnia 8 stycznia 2008 IPN złożył zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Radę Miejską Rzeszowa, na podstawie przepisów zakazujących promowania w Polsce nazizmu, faszyzmu i komunizmu.[2]
