Wacław Jan Przeździecki
Z Wikipedii
Wacław Jan Przeździecki (ur. 15 lipca 1883 – zm. 29 czerwca 1964), generał brygady Wojska Polskiego.
Urodził się w Leśmierzu w powiecie łęczyckim w rodzinie szlacheckiej herbu Pierzchała pozbawionej przez władze rosyjskie majątku ziemskiego. Kształcił się w Wyższej Szkole Rzemieślniczej w Łodzi – ukończył ją w 1903, a następnie w Instytucie Technologicznym w Charkowie, skąd w 1904 wydalono go za przynależność do organizacji niepodległościowej. W latach 1904 – 1906 uczył się w szkole wojskowej w Kazaniu, po jej ukończeniu w stopniu podporucznika otrzymał przydział do 260 pułku piechoty w Batumie jako adiutant przy batalionie szkoły podoficerskiej. W 1913 awansował na kapitana, w czasie I wojny światowej dowodził kompanią, potem batalionem, po ciężkim ranieniu w Prusach został uznany za niezdolnego do służby liniowej i zwolniony z armii. Od maja 1915 przebywał w Warszawie, gdzie pracował w komisji wojskowej. Po rewolucji lutowej działał w różnych polskich organizacjach w Rosji, m. in. w I Korpusie Polskim. Od 1918 ponownie w Warszawie. Pełnił różne funkcje w Wojsku Polskim, brał udział w wojnie 1920 jako dowódca 12 Dywizji Piechoty. Zajmował następnie różne stanowiska wojskowe, a w 1926 objął dowództwo 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku-Białej, rok później awansował do stopnia generała brygady. Po przejściu w 1936 w stan spoczynku zamieszkał w Natolinie.
Podczas kampanii wrześniowej ochotniczo organizował formacje rezerwowe. Był dowódcą obrony Grodna przed nacierającą Armią Czerwoną. 23 września 1939 wydał podległym sobie oddziałom rozkaz przekroczenia granicy litewskiej. Przekroczył granicę Litwy i został tam internowany. W 1940 został wywieziony przez NKWD i umieszczony w obozie kozielskim. Po aresztowaniu go na rozkaz Berii został przewieziony do Moskwy i osadzony w więzieniu na Łubiance. Otrzymał propozycję podjęcia się utworzenia polskiej armii u boku Armii Czerwonej. Po uwarunkowaniu przyjęcia propozycji od uzyskania zgody rządu polskiego na emigracji rozmowy przerwano, a generała przewieziono do Griazowca.
Po tzw. amnestii zwolniony, w latach 1942-1947 przebywał w Palestynie. Postrzegany jako piłsudczyk nie uzyskał, pomimo kilkakrotnych próśb, zgody na przyjęcie do służby wojskowej.
Zmarł w Wielkiej Brytanii w Penley. Posiadał odznaczenia: Krzyż Virtuti Militari 5 klasy, Krzyż Orderu Polonia Restituta 3 klasy, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (trzykrotnie).
