Warszawa oskarża
Z Wikipedii
Warszawa oskarża to tytuł wystawy, zorganizowanej w Warszawie w Muzeum Narodowym w 1945 roku po zakończeniu drugiej wojny światowej. Wystawa została otwarta 3 maja i trwała do czerwca tego samego roku. Przedstawiała efekty terroru podczas okupacji niemieckiej oraz w czasie powstania warszawskiego.
Wystawa składała się głównie ze zdjęć fotografów Zofii Chomętowskiej i Edwarda Falkowskiego. Ich zdjęcia przedstawiały przedwojenną (Chomętowska) i zburzoną, powojenną Warszawę (Chomętowska, Falkowski)[1]. Na wystawie znalazły się również zdjęcia Marii Chrząszczowej. Uzupełnienie wystawy stanowiły przedmioty wydobyte z gruzów miasta (np. fragmenty pomnika króla Zygmunta) oraz zdewastowane eksponaty muzealne (m.in. strzaskana ceramika, potłuczone reliefy i rzeźby, zniszczone sarkofagi i mumie, podziurawione kulami bezcenne obrazy). W przygotowaniu wystawy pomagali m.in. architekt i urbanista Jerzy Hryniewiecki, muzeolog Stanisław Lorentz, architekt Jerzy Staniszkis oraz Tadeusz Przypkowski (Zofia Chomętowska i Tadeusz Przypkowski byli pomysłodawcami części fotograficznej).
Wystawa gościła następnie w Tokio, Moskwie, Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Budapeszcie, Pradze i Berlinie.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Przypisy
- ↑ "Wyrzucone negatywy żony", wywiad Joanny Sokolińskiej z Karoliną Lewandowską, kuratorką wystawy "Dokumentalistki", Wysokie Obcasy, nr 12(465)/2008, str.42-43
