Wasil Rahulia
Z Wikipedii
Wasil Rahulia, biał. Васіль Рагуля (ur. 16 lipca 1897 r. w rejonie Nowogródka w Rosji, zm. 16 czerwca 1955 r. w Nowym Jorku) – białoruski emigracyjny działacz i pisarz narodowy
W 1898 r. ukończył szkołę średnią w Mołodecznie, zaś w 1906 r. – instytut pedagogiczny w Wilnie. Pracował jako nauczyciel w Smorgoniach i Mińsku. W 1906 r. został aresztowany przez carskie władze za udział w ruchu rewolucyjnym. Brał udział w I wojnie światowej; walczył na froncie zachodnim. W 1917 r. wstąpił do Rosyjskiej Partii Demokratycznej. W tym samym roku uczestniczył w Kongresie Wszechbiałoruskim w Mińsku. W 1918 r. ponownie uczył w Mińsku. Latem 1920 r. wstąpił do armii bolszewickiej, jednak w 1921 r. opuścił jej szeregi i powrócił w rodzinne strony. Od 1922 r. był posłem do polskiego Sejmu w składzie Białoruskiego Klubu Poselskiego. W listopadzie 1925 r. utworzył wraz z Fabianem Jaremiczem, Usiewaładem Bildziukiewiczem i Branisławem Turonkiem nową partię polityczną pod nazwą Białoruski Związek Włościański. W grudniu tego roku był jednym z inicjatorów utworzenia Białoruskiego Instytutu Gospodarki i Kultury. W 1928 r. został wybrany senatorem, ale wkrótce aresztowany przez polskie władze z pogwałceniem immunitetu parlamentarnego i skazany na karę 2 lat więzienia. Po wypuszczeniu wrócił w rodzinne strony, gdzie mieszkał do wybuchu wojny obronnej 1939 r. Po zajęciu zachodniej części Białorusi przez Armię Czerwoną pracował w miejscowej szkole. 20 czerwca 1941 r., 2 dni przed atakiem wojsk niemieckich na ZSRR, został aresztowany przez NKWD, ale udało mu się zbiec z więzienia. W okresie niemieckiej okupacji podjął współpracę z Niemcami. Był burmistrzem miasteczka Dziatława. W czerwcu 1944 r. ewakuował się do Niemiec. W 1950 r. wyjechał do USA. Był autorem wspomnień ze swojego życia.
