Smorgonie
Z Wikipedii
Współrzędne: 54°29' N 26°24' E
| Smorgonie | |||||
|
|||||
| Państwo |  Białoruś |
||||
| Obwód |  grodzieński |
||||
| Położenie | 54° 29' N 26° 24' E |
||||
| Ludność • liczba ludności |
36 200 |
||||
| Nr kierunkowy | +375 1592 | ||||
|
Położenie na mapie kraju
  Smorgonie
|
|||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||
| Strona internetowa miasta | |||||
Smorgonie, białorus. Smarhoń, Смаргонь, jid. סמאָרגאָן – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu smorgońskiego, 38 tysięcy mieszkańców (2006). Przemysł spożywczy, lniarski, materiałów budowlanych, metalowy; muzeum; sławny w Europie ośrodek tresury niedźwiedzi (być może od XVI wieku), zwany akademią smorgońską, zlikwidowany w okresie powstania listopadowego 1830-1831; miasto od 1940.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Miasto kilkakrotnie zmieniało swoich właścicieli (stanowiło m.in. rodzin Despot-Zenowiczów, Radziwiłłów, Ogińskich). Po powstaniu listopadowym zostało skonfiskowane przez rząd carski. W 1904 roku uzyskało prawa miejskie. W czasie I wojny światowej przez miasto przechodził front. Od 1915 roku okupowane przez armię niemiecką. W 1921 roku, na mocy traktatu ryskiego, miasto znalazło się w granicach Rzeczypospolitej Polskiej. W 1939 roku zostało zajęte przez ZSRR. Obecnie w granicach Białorusi.
[edytuj] Społeczność żydowska
Do II wojny światowej Smorgonie miały znaczącą społeczność żydowską ( pod koniec XIX wieku Żydzi stanowili 76% populacji miasta). W czasie I wojny światowej wielu Żydów zostało zesłanych lub uciekło w głąb Rosji. Po wojnie uciekinierzy zaczęli wracać do miasta; działały tu liczne organizacje żydowskie. Większość społeczności żydowskiej Smorgoni została wywieziona w 1942 roku do getta kowieńskiego lub podwileńskich Ponar.
W Smorgoniach urodził się jeden z najważniejszych poetów języka jidysz - Awrom Suckewer. Wspomnienia o żydowskich Smorgoniach zostały zebrane w księdze pamięci miasteczka[1]
[edytuj] Zabytki
- Kościół katolicki, renesansowy - obronny - (mury grubości od 1,8 do 3 m), zbudowany w latach 1552-1553 pierwotnie jako zbór kalwiński. Fundatorem był wojewoda brzesko-litewski Krzysztof Zenowicz. Jego wnuk Michał Bogusław Zenowicz przeszedł na katolicyzm a jego siostra w 1621 r. przekazała zbór katolikom. W 1866 r. kościół zamieniono na cerkiew. W 1921 r. wrócił do katolików. Zamknięty w 1947 r. (był magazynem, sklepem, salą wystawową, muzeum). W 1990 r. przekazany wiernym.
