Wiktor Emanuel di Savoia-Carignano

Z Wikipedii

Wiktor Emanuel IV Z bożej łaski "Król Włoch", "Król Jerozolimy", "Król Armenii", Książę Neapolu, Książę Carignano, Książę Oneglii,Książę Poirino, Książę Trino, Książę Chieri, Książę Dronero, Książę Crescentino, Książę Piacenzy, Hrabia Moriany, Hrabia Nizza, Tenda, Romont, Asti, Alessandria, del Goceano, Novara, Tortona, Bobbio, Soissons, Sant'Antioco, Pollenzo, Roccabruna, Tricerro, Bairo, Ozegna, delle Apertole Markiz Saluzo, Markiz Iwrei, Markiz Oristano, Markiz Cesana, Markiz Suzy, Markiz del Maro, Baron di Vaud e del Faucigni i Ojciec Ferrary.
Pretendent do tronu Włoch
Okres urzędowania	od 18 marca 1983
Poprzednik	Humbert II
Dane biograficzne
Dynastia	Dynastia sabaudzka
Urodzony	12 marca 1937 Neapol
Ojciec	Humbert II
Matka	Maria Józefa Belgijska
Żona	Marina Doria
Dzieci	Emanuel Filibert, książę Wenecji i Piemontu

Jego Królewska Wysokość Książę Wiktor Emanuel Sabaudzki, właściwie: Vittorio Emanuele Alberto Carlo Teodoro Umberto Bonifacio Amadeo Damiano Bernardino Gennaro Maria di Savoia (ur. 12 lutego 1937 w Neapolu) - książę Neapolu i pretendent do tronu Królestwa Italii, przez monarchistów zwany "Wiktor Emanuel IV".

Był księciem Neapolu i jednocześnie ostatnim następcą tronu królestwa Italii. Obecnie jest głową rodu dynastii Sabaudzkiej i oprócz króla Italii tytułuje się również Królem Jerozolimy. Jego nadzieje na objęcie tronu swego kraju rozwiały się po referendum w 1946 roku, kiedy większość zaledwie 0,15% zadecydowała o losie monarchii w jego ojczyźnie.

Został następcą tronu we Włoszech 9 maja 1946 roku. Monarchia została zniesiona w jego kraju 13 czerwca 1946 roku, był więc następcą tronu przez 34 dni. W Szwajcarii został namiętnym zbieraczem monet. Pasją tą zaraził się od swego dziadka.

W 1983 roku zmarł jego ojciec, Król Humbert II, którego pogrzeb zgromadził około 350 tys. jego rodaków na uroczystości i 23 mln. przed telewizorami. Razem z Wiktorem Emanuelem, jego rodziną, Księciem Monako Rainierem III, wysłannikiem prezydenta Francji Mitteranda i arcyksięciem Ottonem Habsburgiem w pogrzebie wziął udział legat papieski.

Książę Neapolu (tytuł pozostał, ponieważ jest on dziedziczony przez syna następcy po śmierci poprzedniego króla) włączył się w politykę swej ojczyzny i wystąpił z oficjalnymi roszczeniami do tronu. Jego sprawę wspomaga partia Alleanza Monarchica wydająca również gazetę "Italia Reale" (Italia Królewska).

[edytuj] Małżeństwo

11 stycznia 1970 w Las Vegas Wiktor Emanuel wziął ślub cywilny z Mariną Ricolti Doria (ur. 12 lutego 1935, w Genewie), świadkiem tego ślubu był szach Iranu - Reza Pahlawi. 7 października 1971 para wzięła ślub kościelny w Teheranie. Mają jednego syna:

Emanuela Filiberta, księcia Wenecji i Piemontu (ur. 22 czerwca 1972, w Genewie).Ożenił się ze znaną aktorką francuską - Clotilde Courau i ma dwie córki: Wiktorię i Luizę.

Do 25 września gdyby monarchia we Włoszech została przywrócona, to Wiktoria byłaby pierwszą panującą królową - Wiktorią I, ponieważ pretendent wprowadził zasadę primogenitury, co byłoby niezwykle korzystne dla obecnie zaledwie 3-letniej Wiktorii. Jednak 25 września pretendent ugiął się pod presją Rady Senatorów Królestwa Włoch, która głosami 40:27 przedstawiła królowi propozycję zmiany linii sukcesji.

Włoska Rodzina Królewska

JKW Książę Neapolu i Król Włoch
JKW Księżna Neapolu i Królowa Włoch
- JKW Książę Wenecji i Piemontu i Następca tronu
- JKW Księżna Wenecji i Piemontu i Następczyni Tronu
  - JKW Księżniczka Wiktoria
  - JKW Księżniczka Luiza
JKW Księżna Maria Pia
JKW Księżna Maria Gabriela
JKW Księżna Maria Beatrice
JKW Książę Aosty i Król Chorwacji
JKW Księżna Aosty i Królowa Chorwacji
- JKW Księżniczka Bianka
- Hrabia Arrivabenne Valenti Gonzaga
  - JN Księżniczka Wioletta
  - JN Księżniczka Weronika
  - JN Księżniczka Mafalda
  - JN Książę Leonard
- JKW Książę Apulii
- JKW Księżniczka Mafalda
- Baron Carlo Napoleone Lombardo di San Chirico
  - JN Księżniczka Anna
  - JN Książę Karol
  - JN Księżniczka Helena
JKW Księżna Izabela

[edytuj] Spór z "Królem Chorwacji"

7 lipca 2007 Rada Senatorów Królestwa Włoch (nosząca tę nazwę choć zajmująca się głównie sprawami dynastii sabaudzkiej) uznała księcia Aosty i tytularnego króla nieistniejącej monarchii Chorwacji (którego Wiktor Emanuel IV publicznie spoliczkował podczas kolacji u króla Hiszpanii) za króla Włoch, ponieważ wg nich Wiktor Emanuel IV dopuszczając do morganatycznego małżeństwa swego syna stracił prawa do korony. Na owym kontrowersyjnym zebraniu obecnych było tylko 5 senatorów (z 67), co podważyło decyzję. Książę Aosty (który otrzymał tytuł księcia Sabaudii) uznał się za króla Włoch, ale zaledwie 9% z włoskich monarchstów (20 mln narodu) uznało decyzję rady, co w połączeniu z oporem obecnego pretendenta, który głosił iż "takie bzdury nie mogą decydować o linii sukcesyjnej nowoczesnej monarchii" (Książę Sieny wytknął Aoście to, że sam nie jest lepszy bo ma dwoje nieślubnych dzieci) co pozbawiło "króla Chorwacji" złudzeń co do ewentualnego tronu Italii^{[potrzebne źródło]}.