Amadeusz (5. książę Aosty)

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Amadeusz "I" Z bożej łaski "Król Chorwacji", Książę Aosty, Książę Cisterna e Belriguardo Książę Sabaudii, Książę Spoleto, Książę Dalmacji, Książę Slawonii, Markiz di Voghera, Hrabia di Ponderano Hrabia Zagrzebia, Hrabia Istaru, Hrabia Rijeki
Pretendent do tronu Chorwacji,
Okres urzędowania	od 29 stycznia 1948
Poprzednik	Tomisław II
Dane biograficzne
Dynastia	Dynastia sabaudzka
Urodzony	27 września 1943 Florencja
Ojciec	Tomisław II
Matka	Irena Glücksburg
Żona	Klaudia Orleańska, Donna Silvia Paternò di Spedalotto
Dzieci	Bianka, Mafalda,Aimone, Książę Apulii, Pietro Incisa della Rochetta (nieślubny) Ginewra van Ellinkhuizen (nieślubna i cierpiąca na zespół downa)

Jego Królewska Wysokosć Książę Amadeusz III, właściwie: Amedeo Umberto Costantino Giorgio Paolo Elena Maria Fiorenzo Zvonimir, Książę Aosty, Król Chorwacji (uro. 27 września 1943) jest obecnym pretendentem do tronu Chorwacji z dynastii Sabaudzkiej (jest synem króla tego państwa - Tomisława II). W lipcu 2007 r. miał nadzieję na objęcie precedencji do tronu swojej ojczyzny, lecz opór włochów skutecznie powstrzymał jego zapędy. W "swoim królestwie" czasem mówi o sobie "Zwonimir".

Spis treści

1 Narodziny i wczesne życie
2 Służba w Royal Navy i Marina Militare
3 Nadzieja na bycie pretendentem do tronu Italii:
4 Małżeństwa, potomstwo oraz jego wnukowie
5 Działalność biznesowa i polityczna
6 Ordery księcia

[edytuj] Narodziny i wczesne życie

Amadeusz urodził się w Villa della Cisterna we Florencji, jako jedyne dziecko księcia Aimone, księcia Spoleto, a później księcia Aosty ze wszytskimi jego pobocznymi tytułami (także byłego króla Chorwacji) i księżnej Ireny Glücksburg.

Zaledwie trzy tygodnie przed narodzinami Amadeusza Włochy przeszły na stronę aliantów i przebywający w tym czasie w Niepodległym Państwie Chorwackim został internowany razem ze swą matką (ojciec przebywał w obozie jenieckim w Nairobi jako, że zaciekle bronił Etiopii, Erytrei i Somali Włoskiego przed poddanymi brytyjskiego króla Jerzego VI.

Kiedy książę miał zaledwie cztery lata, jego ojciec zmarł, a on sam odziedziczył tytuły podległe księciu Aosty i królowi Chorwacji. Został również pretendentem do tronu tego kraju nad Adriatykiem.

Amedeo studiował na Collegio Navale Morosini w Wenecji a później również w Wielkiej Brytanii. Jest również absolwentem najbardziej prestiżowej włoskiej uczelni morskiej - akademii marynarki znajdującej się w mieście Livorno po czym odbył służbę w następczyni Regia Marina - Marina Militare, a potem brytyjskiej marynarce królewskiej.

[edytuj] Służba w Royal Navy i Marina Militare

Włoska Rodzina Królewska

JKW Książę Neapolu i Król Włoch
JKW Księżna Neapolu i Królowa Włoch
- JKW Książę Wenecji i Piemontu i Następca tronu
- JKW Księżna Wenecji i Piemontu i Następczyni Tronu
  - JKW Księżniczka Wiktoria
  - JKW Księżniczka Luiza
JKW Księżna Maria Pia
JKW Księżna Maria Gabriela
JKW Księżna Maria Beatrice
JKW Książę Aosty i Król Chorwacji
JKW Księżna Aosty i Królowa Chorwacji
- JKW Księżniczka Bianka
- Hrabia Arrivabenne Valenti Gonzaga
  - JN Księżniczka Wioletta
  - JN Księżniczka Weronika
  - JN Księżniczka Mafalda
  - JN Książę Leonard
- JKW Książę Apulii
- JKW Księżniczka Mafalda
- Baron Carlo Napoleone Lombardo di San Chirico
  - JN Księżniczka Anna
  - JN Książę Karol
  - JN Księżniczka Helena
JKW Księżna Izabela

W czerwcu 1968 roku dwudziestopięcioletni arystokrata krwi królewskiej wstąpił do marynarki wojennnej swojego ojczystego kraju. Tam do roku 1985 dosłużył się stopnia kapitana (Cappitano). W tym też roku pańskim korzystając z wymiany rozpoczął służyć na okrętach brytyjskich sił morskich. Tam zyskał wśród załogi przydomek "Funny Prince" (pol. - wesoły książę) i dużą popularność wśród kolegów (którą wykorzystał w roku kiedy wybuchł strajk marynarzy na jego statku to był mediatorem między załogą a kapitanatem czym udało się (w bardzo znaczącej mierze właśnie dzięki niemu) zażegnać groźbę strajku długotrwałego. W 1982 roku (podczas konfliktu na Falklandach/Malwinach jego jednostka pływająca brała udział w ataku na Stanley (stolicę wysp które stanowiły przedmiot tego olbrzymiego i zbrojnego sporu. Niestety dla okrętu, załoga straciła w walkach 3 swoich ludzi. Na ich pogrzebie (na którym był obecny również ówczesny głównodowodzący brtyjskiej armii to właśnie książę Aosty wygłaszał mowę pożegnalną. Cała załpga jego okrętu brała udział w pogrzebie króla Włoch Humberta II, na którym Amadeusz wygłaszał mowę PO następcy monarchy - swoim kuzynie księciu Neapolu i tytularnemu z Bożej łaski władcy Włoch Wiktorze Emanuelu IV.

W 1983 roku zmarł jego krewny Humbert II, którego pogrzeb zgromadził około 350 tys. jego rodaków na uroczystości i 23 mln. przed telewizorami. Razem z opłakującymi ojca Wiktora Emanuela, jego rodziną, Księciem Monako Rainierem III i arcyksięciem Ottonem Habsburgiem w pogrzebie wziął udział legat papieski.

Sprawę rojalistów włoskich intensywnie wspierają partie:

Alleanza Monarchica (Sojusz Monarchistyczny)
Unione Monarchica (Unia Monarchistyczna.

A sprawę Aosty w Chorwacji popiera ugrupowanie o nazwie:

Ruch dla Wielkiej Chorwacji

[edytuj] Nadzieja na bycie pretendentem do tronu Italii:

7 lipca 2007 Rada Senatorów Królestwa Włoch (zgromadzenie powołane przez Wiktora Emanuela IV jako rada dynastii) uznała księcia Aosty i tytularnego króla Chorwacji (którego Wiktor Emanuel IV publicznie spoliczkował podczas kolacji u króla Hiszpanii) za króla Włoch ponieważ wg nich Wiktor Emanuel IV dopuszczająć do moraganatycznego małżństwa swego syna stracił prawado korony. Ale na owym kontrowersyjnym zebraniu obecnych było ZALEDWIE 5 senatorów (z 67) co podważyło decyzję. Książę Aosty (który otrzymał tytuł księcia Sabaudii) uznał się za króla Włoch ale zaledwie 9% z włoskich monarchstów (20 mln narodu) uznało decyzję rady co w połączeniu z oprem obecnego pretendenta który głosił iż "takie bzdury nie mogą decydować o linii sukcesyjnej nowoczesnej monarchii" co razem z tym iż Książę Sieny wytknął Aoście to, że sam nie jest lepszy bo ma dwoje nieślubnych dzieci (w tym jedno z zespołem downa) pozbawiło "króla Chorwacji" złudzeń co pretensji do tronu Italii.

[edytuj] Małżeństwa, potomstwo oraz jego wnukowie

22 lipca 1964 roku Amedeo ożenił się z księżniczką francuską Claude Marie Agnès Catherine Orleańską (ur. 11 grudnia, 1943) w miejscowości Sintra znajdującej się w Portugalii. Jego wybranka była córką Henryka, hrabiego Paryża i orleańskiego pretendenta do francuskiego tronu, oraz księżny Izabelli Orleańskiej-Bragança. Amedeo razem z Klaudią doczekali się trójki potomstwa:

księżna Bianca Irene Olga Elena Isabella Savoy (ur. 2 kwietnia 1966 roku), która wyszła za mąż za Giberto Carbonello Tiberto Maria, hrabiego Arrivabene Valenti Gonzaga. Oto ich potomkowie:
- Viola Moreschina Nushi Adec Nicoletta Maria Arrivabene Valenti Gonzaga (ur. 31 maja 1991 roku)
- Vera Clementina Verde Aimone Elena Maria Arrivabene Valenti Gonzaga (ur. 18 sierpnia 1993 roku)
- Mafalda Violante Giovanna Olga Maria Arrivabene Valenti Gonzaga (ur. 27 grudnia 1997 roku)
- Maddalena Smeralda Brandolina Maria Arrivabene Valenti Gonzaga (ur. 24 kwietnia roku millenijnego)
- Leonardo Amedeo Moreschino Sai Maria Arrivabene Valenti Gonzaga (ur. 5 października 2001 roku)
Książę Aimone Umberto Emanuele Filiberto Luigi Amedeo Elena Maria Fiorenzo, książę Apulii i książę Panonii (który jest następcą piątego w kolejnosci władcy Aosty i trzeci w kolejce do tronu Włoch (ur. 13 października 1967 roku); męża księżniczki Olgi Isabelli Glücksburg, córki greckiego księcia Michała.
Księżna Mafalda Giovanna Shams Maria Fiorenza Isabella Savoy (ur. 20 września 1969 roku), żonę z początku Alessandra Ruffo di Calabria. Jej drugim mężęm został Baron Francesco Ferrante Carlo Napoleone Lombardo di San Chirico (ur. 1968). Oto całe ich potomstwo:
- Nobila Anna Egiziaca Maria Carla Chiara Benedetta Lombardo di San Chirico (ur. 11 kwietnia 1999 roku)
- Nobil Carlo Ferrante Gennaro Antonio Francesco Lombardo di San Chirico (ur. 28 sierpnia 2001 roku)
- Nobila Elena Maria Carlotta Claude Silvia Stefania Tommasa Vittoria Lombardo di San Chirico (ur. 10 marca 2003 roku)

W 2006 Książęta Aosty chcieli się rozwieść, ale z powodu braku zgody Watykanu nie zrobili tego.

30 marca 1987 Amedeo ożenił się z Donną Sylwią Paterno di Spedalotto (ur. 31 grudnia 1953) w podziemnej kaplicy willi w Spedalotto in Bagheria, Sycylia. Jest córką Don Vincenzo Paternò, markiza Reggiovanni i Rosanną belardo. Para nie ma dzieci.

Amedeo posiada nieślubnego syna z Neriną Corsini, która obecnie żoną Enrico Incisa della Rochetta. Ich syn to:

Pietro Incisa della Rochetta (ur. 30 listopada 1967).

"Dorobił" się także nieślubnej córki razem ze Kyarą van Ellinkhuizen. Ich córka nazywa się:

Ginevra Maria Gabriella (ur. 19 marca 2006). Ginevra jest chora na zespół downa. Amadeusz nie chciał się przyznać do bycia jednym z jej rodziców, ale testy DNA to potwierdziły. 4 sierpnia 2006, został zmuszony do uznania ojcostwa tejże dziewczyny i albo do płacenia alimentów albo do wychowywania dziecka. Oszczędny przedstawiciel dynastii sabaudzkiej wybrał to drugie rozwiązanie.

[edytuj] Działalność biznesowa i polityczna

Księstwo Aosty mieszkają w San Rocco niedaleko miasta Castiglion Fibocchi w Toskanii (15 kilometrów od Arezzo). Tam też właśnie Amadeusz przedsiębiorstwo, które zajmuję się agroturystyką i zwie się Vini Savoia Aosta.

W roku 1997 Aosta został prezydentem unii Pro Herbario Mediterraneo. Natomiast w latach 203-2006 był lokalnym-autonomicznym ministrem ponoszącym odpowiedzialność za środowisko i turystykę.